Projektanci latynoscy i latynoscy o tym, jak dziedzictwo wpływa na ich pracę

To jest część Siła nas, seria krążąca w czasopismach Hearst, która celebruje głębokie i głębokie sposoby, w jakie kultura latynoska i latynoska ukształtowała Amerykę. Aby zobaczyć pełne portfolio, Kliknij tutaj.

My, Latynosi i Latynosi, często spotykamy się w grupie — rzeczywistość, która może być równie zabawna, co frustrująca. Tak, większość z nas pochodzi z pochodzenia hiszpańskojęzycznego. I tak, niektórzy z nas mają podobne tradycje. Ale ci z nas, którzy identyfikują się jako Latynosi lub Latynosi – ponad 60,6 miliona w Stanach Zjednoczonych według ostatniego spisu – wiedzą, że jesteśmy również populacją tak zróżnicowaną, jak oni. Niektórzy z nas mają powiązania z Karaibami; niektórzy do Meksyku; niektóre do Ameryki Południowej; niektórzy do Hiszpanii, Afryki i nie tylko. Wielu z nas nigdy w ogóle nie mieszkało poza Stanami Zjednoczonymi, ale czujemy się głęboko związani z ponadczasowymi tradycjami, które przekazali nasi rodzice i dziadkowie. I chociaż czasami możemy zobaczyć nasze wielowarstwowe kultury odzwierciedlone w muzyce popularnej lub jedzeniu, jest to również trochę zaskakujące, że mozaika wpływów latynoskich i latynoskich nie jest bardziej widoczna w projektowaniu miejsc, w których żyjemy, pracujemy, i gra.

Albo to jest? Tutaj rozmawiamy z ośmioma latynoskimi i latynoskimi profesjonalistami od projektowania — od Harlemu po Meksyk — o tym, jak ich doświadczenia ukształtowały sposób, w jaki podchodzą do swojej pracy i estetyki oraz czego chcą, aby więcej ludzi wiedziało o ich własnym dziedzictwie, a także szeroko pojętej kulturze latynoskiej i latynoskiej. Ponieważ, jak to ujął jeden z projektantów, „może mieć szczególny związek, ale tak naprawdę nie wszyscy jesteśmy tacy sami”.

---

---

Spis treści

---

Jak opisujesz swoje dziedzictwo?

„Jestem pół Dominikaninem i pół Gwatemalą.” –Luther Quintana Jr.

„Urodziłem się w Nowym Jorku, ale oboje moi rodzice urodzili się w Panamie. Ze strony mojej mamy pokolenia Panamczyków sięgają czterech pokoleń, ale ze strony mojego taty jest to bayesian – właściwie z Barbadosu i Nikaragui. Więc jestem uważany za Afrolatinę. Ale będąc w Nowym Jorku i nie mając hiszpańskiego akcentu, większość ludzi jest zszokowana, gdy dowiadują się, że również jestem Latynosem”. –Shareen Bailey

„Jestem Portorykańczykiem, ale urodziłem się i wychowałem w Nowym Jorku. Więc chyba jestem Nuyorykaninem. Ale spędziliśmy tak dużo czasu w Portoryko, kiedy dorastałem, że naprawdę identyfikuję się z kulturą, jedzeniem, tradycjami i językiem”. –Evette Rios

„Jestem tyglem. Moja matka pochodzi z Meksyku; jej matka pochodzi z Hiszpanii, a jej ojciec jest Grekiem. Matka mojego taty też jest Meksykanką, ale jego ojciec pochodzi z Wirginii i w zasadzie przyjechał na Mayflower. Ale uważam się za Meksykanina, ponieważ to była najbardziej wpływowa kultura w moim życiu. Dorastałem mówiąc po hiszpańsku; Angielski to mój drugi język. Nikt nigdy nie myśli, że jestem Latynosem. Śmieję się i zastanawiam: co przeciętny człowiek w Ameryce powinien być Latynosem? Czuję się, jakbym była ładną Meksykanką. Z mamą rozmawiam po hiszpańsku przez telefon; Na stronach z ofertami pracy zawsze mówię po hiszpańsku. Na co dzień używam czegoś z dzieciństwa.” –Karolina Szlachta

„Jestem mieszanką kultur; pół Latynos, pół Chińczyk. Dorastałem w Panamie, która jest bardzo mieszana, i zawsze myślałem: „no cóż, to jest to”. Naprawdę nie myślałem o moim dziedzictwie dorastania, ponieważ Panama jest bardzo zróżnicowana. Mamy Panamczyków, które są wszystkimi kolorami ze spektrum kolorów. Nigdy nie pytaliśmy „skąd jesteś?”, ponieważ wszyscy byliśmy mieszani”. –Fernando Wong

„Jestem Meksykanką pochodzenia hiszpańskiego, dlatego interesuje mnie kultura Nowej Hiszpanii, która ukształtowała się od XVI do XVIII wieku. ” –Jorge Loyzaga

---

Wewnątrz Loyzaga Studio w Meksyku

---

Jak twoja kultura wpływa na twoją praktykę projektową?

„Latyńskie gospodarstwo domowe jest bardzo gościnnym środowiskiem — wszystko musi być w określony sposób dla gości i rodziny. Stół był zawsze nakryty; zawsze mieliśmy podkładki pod talerze, a ja dorastałem, jedząc posiłki z daniami; najpierw zupa lub sałatka, a potem danie główne. Moja mama bardzo dbała o to, aby pościel w łazience zawsze była ułożona w określony sposób i aby każde małe naczynie miało swoje miejsce. Sposób, w jaki żyliśmy, zdecydowanie uczynił mnie tym, kim jestem dzisiaj – miał wpływ na moją pracę. Myślę o tym, projektując dla klientów: wszystko musi być na swoim miejscu. I wszystko, na co spojrzysz — nawet pojemnik na mydło — powinno być dla ciebie w jakiś sposób piękne lub atrakcyjne. Te małe chwile poprawiają psychicznie Twój dzień; kiedy widzisz coś, co jest dla ciebie atrakcyjne wizualnie, może to naprawdę poprawić twój stan umysłu. Kiedy projektuję dla domu klienta, naprawdę lubię myśleć o każdym drobiazgu i przestrzeni, której potrzebują do życia, zwłaszcza jeśli chodzi o kuchnię i rozrywkę”. –Karolina Szlachta

„Dorastając, wszystko, od jedzenia, które jedliśmy, po sposób, w jaki utrzymywaliśmy nasz dom, bardzo odzwierciedlało nasze dziedzictwo. Jedliśmy dużo panamskiego jedzenia —karimanole, arroz z pollo, jukka. Mieliśmy panamski mola i meble. Pojawiło się również wiele pomysłów Panamy. W Ameryce nie ma już zajęć z ekonomii domowej w szkole, ale w Panamie ekonomia domowa jest bardzo ważna; dzieci biorą lekcje gotowania i szycia. Uzupełnili więc moi rodzice: ja i moje rodzeństwo nauczyliśmy się szyć guziki i wyprasowaliśmy własne mundurki do szkoły. Moja babcia powiedziałaby, że „jeśli twoje spodnie nie stoją same, nie są wystarczająco proste”. Moja rodzina bardzo chciała być prasowana i prezentowana w określony sposób. Tak samo utrzymywaliśmy nasz dom – zawsze bardzo schludny. Uważano to za wysiłek grupowy; cała rodzina zaangażowała się w sprzątanie i gotowanie. Dom zawsze działał w określony sposób: w każdym pokoju były kosze na brudne ubrania; nigdy nie było ręczników porozrzucanych po podłodze. W przedpokoju każdy z nas miał haczyk do wieszania plecaków; stół w jadalni miał wydzieloną przestrzeń do odrabiania lekcji. To było naprawdę uporządkowane i zorganizowane. Dorastałem myśląc, że to bardzo normalne, ale dopiero później, kiedy zacząłem pracować z innymi ludźmi, zdałem sobie sprawę, że nie wszyscy tak żyją. Teraz, po zakończeniu projektu, przedstawiam moim klientom pakiet pielęgnacyjny z przedmiotami i wskazówkami, jak dbać o swój dom. Chcę, aby po ostatniej sesji zdjęciowej mogli zachować wspaniały wygląd swojej przestrzeni”. –Shareen Bailey

„Moja architektura to zachowanie stylu życia novohispano i ich wielkiej godności w jakości życia. Moja praktyka polega na przekazywaniu tych meksykańskich tradycji – jak żyło się w XVI-XVIII wieku i jak te zwyczaje zostały dostosowane – do współczesnego stylu życia”. –Jorge Loyzaga

„Naprawdę wierzę, że etyka ciężkiej pracy, którą mój ojciec przywiózł z Gwatemali, zrobiła na mnie wrażenie, zwłaszcza w warsztacie tapicerskim i stolarskim. Mój ojciec założył LQ Upholstery w 1987 roku, ale wcześniej zamiatał podłogi w innych sklepach tapicerskich i był zawodowym piłkarzem w swojej rodzinnej Gwatemali. Nauczył mnie, aby zawsze dotrzymywać terminów i kładł nacisk na traktowanie pracowników w najlepszy możliwy sposób i z szacunkiem. Te lekcje sprawiają, że zawsze szukam sposobu, by iść naprzód — bez względu na to, jak trudne jest to zadanie. A w tak pracowitych, trudnych czasach, jak te, ta etyka pracy pomaga mi poruszać się po całej nowo odkrytej pracy”. –Luther Quintana Jr.

„Mój styl projektowania jest zakorzeniony w architekturze. Studiowałem architekturę i architekturę wnętrz na studiach. Dorastając w Panamie, gdzie otacza cię przyroda i jest bardzo tropikalna, czasami uważasz to za coś oczywistego. Ale dla mnie architektura krajobrazu jest zawsze aktorem wspierającym architekturę i postrzegam ją w oparciu o książki historyczne i moją wiedzę o stylach architektonicznych. Mój styl określam jako bardzo klasyczny. Jako dziecko dużo podróżowałem. Byłem pływakiem od kiedy miałem osiem lat i pojechałem do wielu różnych krajów, aby wziąć udział w zawodach: Dominikany, Kolumbii, Wenezueli, Chile, Meksyku, Hondurasu, Argentyny. To było wspaniałe doświadczenie — mogłem zobaczyć tak wiele różnych kultur, spróbować tak wielu różnych potraw. To naprawdę pokazało mi różnorodność, która tam jest, wszystkie wyjątkowe sposoby życia”. –Fernando Wong

---

Który pokój z Twojej przeszłości wywarł na Ciebie największy wpływ?

"Kuchnia. Moi rodzice zawsze gotowali i mieliśmy mały okrągły stół z nogami z kutego żelaza, na których przygotowywaliśmy posiłki. Mieliśmy super fantazyjną mosiężną oprawę wiszącą powyżej z zielonymi kryształami, które tak bardzo błyszczały. Kiedy nadszedł czas na przygotowywanie posiłków, stół podwoił się jako dodatkowe miejsce do pracy i pamiętam, że wszyscy siedzieliśmy wokół tego stołu, przygotowując się do dużego lub wyszukanego przepisu”. –Evette Rios

„Mieliśmy jeden pokój, do którego nikt nie mógł wejść. Był to rodzaj pokoju, który miał doskonale odkurzony dywan; jeśli w nią wejdziesz, zobaczysz ślady stóp. Na meblach był plastik, więc nie można było usiąść. Był doskonale zainscenizowany i piękny, ale nietykalny. Teraz chcę stworzyć przestrzenie, które są odwrotne; które mają klimat, ale w rzeczywistości nadają się do życia. Ten pokój nauczył mnie, że wspaniale jest mieć piękną przestrzeń, ale chcę przestrzeni, w której można naprawdę mieszkać – nie chcę tworzyć przestrzeni, które są tak cenne, że ludzie nie mogą się nimi nawet cieszyć”. –Shareen Bailey

„Kiedy dorastałam, moja mama udekorowała moją sypialnię tak, by była całkowicie kwiecista: miała kwieciste pokrycia ścian, draperie i pościel. To było naprawdę intensywne i maksymalistyczne; Pamiętam, że myślałem, że to było bardzo imponujące. Naprawdę skłaniała się ku wzorom i kolorom”. –Karolina Szlachta

„Jadalnia w domu moich rodziców, w której tradycją było spożywanie tam trzech posiłków dziennie, przez długi czas wpłynęła na moją estetykę. To było naprawdę odzwierciedlenie naszego latynoskiego dziedzictwa: chińskiej talavery, hiszpańskiego srebra, obrusów z filipińskiego ananasa i najlepszej kuchni meksykańskiej”. –Fernanda Loyzaga

„Religia, zwłaszcza katolicka, była dużym motywem w moim domu dzieciństwa. To nie jest latynoskie gospodarstwo domowe bez obrazu Ostatnia Wieczerza wiszącego w jadalni. Lubiłem też biegać po sklepie jako dziecko, ale dopiero w college'u zobaczyłem, że jest to opłacalny i zabawny sposób na zarabianie na życie. To, co widziałem w szkole biznesu, nie było ekscytujące — perspektywa siedzenia za biurkiem nie była pociągająca. Będąc w branży tapicerskiej, współpracuję z najlepszymi i najzdolniejszymi projektantami wnętrz w branży. Jedną z moich ulubionych rzeczy w mojej pracy jest to, że współpracownicy pytają mnie, co powinniśmy zrobić z elementami wystroju sof i krzeseł. Przypomina mi moje dzieciństwo, kiedy ojciec zabierał mnie do sklepu na spotkania w czasie wakacji i ferii szkolnych; Byłbym muchą na ścianie podczas tych wszystkich ważnych spotkań”. –Luther Quintana Jr.

---

Jak twoje dziedzictwo znajduje odzwierciedlenie w twoim obecnym domu?

„W moim obecnym domu w Palm Beach moje dziedzictwo odzwierciedla się głównie w pamiątkach. Myślę, że wszystkie pamiątki, które masz w domu, powinny budzić nostalgię lub przypominać o miejscu, które odwiedziłeś. Jest kilka rzeczy, które dała mi moja babcia, kilka masek zrobionych na karnawał, które wkomponowałam w ściany sypialni razem z meksykańskimi maskami, które dała mi moja mama. Wnieśli do pokoju tyle wyjątkowości. Tak naprawdę nie mam żadnego innego wystroju, który byłby prawdziwy panamski – nie mam mOlas, które są tkaniną igłową, którą robią na Karaibach, ale mam maski z Karnawału. –Fernando Wong

„W moim domu teraz bardziej chodzi o tekstury i tkaniny – trzymam około pół tuzina ręcznie tkanych koców gwatemalskich i koców z barwionej wełny na chłodne noce. A szczególnie kocham meksykański design; Byłem w Los Angeles wiele razy i Olvera Street to obowiązkowy punkt każdej podróży. Uwielbiam wpływ, jaki Meksyk wywarł na Los Angeles i inne amerykańskie miasta. Jestem również zachwycony architekturą Freddy'ego Mananiego i jego strzelistymi budowlami w Boliwii; on jest najlepszy." –Luther Quintana Jr.

„To zabawne, ale teraz nie mam zbyt wiele kolorów w moim domu. Lubię, żeby wszystko było proste, trochę minimalistyczne. Ale mam dużo kolorowej grafiki. A kultura zdecydowanie wpłynęła na mój styl – nawet na sposób, w jaki się ubieram. Bardzo lubię tekstury i dużo haftuję. Przypomina mi meksykańskie sukienki. Moja firma ma linię tkanin z S.Harris, a jedna z tkanin nazywa się Hidalgo; to w zasadzie zdekonstruowana wersja tradycyjnej meksykańskiej tkaniny Otomi.” –Karolina Szlachta

„Mam kilka wieszaków na ubrania na ścianie, na których wieszam szereg kapeluszy panamskich z kolekcji. Oczywiście w Panamie kapelusze są bardzo popularne, ale mało znanym faktem jest to, że są one tworzone głównie w Ekwadorze. Ale my, Panamczycy, przedstawiamy kapelusze panamskie tak, jakbyśmy je robili. Dla mnie są jak dzieło sztuki na ścianie – nie tylko przypominają mi moją rodzinę, ale są też bardzo funkcjonalne. Lubię trzymać w domu rzeczy, których faktycznie używam; Nie jestem zbyt cenny w sprawach. –Shareen Bailey

„W moim domu w Acapulco wykorzystałem praktyki i tradycje relacji Filipin-Meksyk z czasów wicekrólestwa: w przedmiotach codziennego użytku, wpływ kuchni nowo-hiszpańsko-filipińskiej oraz oczywiście Architektura i oryginalne XVIII-wieczne meble z Filipiny. Górny drewniany ganek z masą perłową i przesuwanymi oknami został sprowadzony z domu na Filipinach, który został wskazany do rozbiórki; Uratowałem go i wysłałem do Meksyku. W sypialni łóżko (a właściwie wszystko w tym pokoju) jest bardzo stare i odzwierciedla całe życie kolekcjonowania. Tkanina na łóżku to tkanina Ananas. Uwielbiam mieszankę mebli antycznych i nowoczesnych w dekoracji. Antyki dodają charakteru domowi.” –Jorge Loyzaga

---

Jakie tradycje projektowania latynoskiego i latynoskiego są dla Ciebie najważniejsze?

„Moimi ulubionymi tradycjami projektowania w Panamie są materiały; są naprawdę niesamowite — jest tak wiele różnych splotów i wzorów — niektóre z jedwabiem, inne z jutą. Możesz użyć tych materiałów na poduszkach, dywanikach lub jako gobelinach zawieszonych na ścianie. Mają tak dużo tekstury; nawet jeśli projektuję dla klienta, który chce mieć naprawdę płaską paletę kolorów bieli i beżu, wprowadzenie takiej tekstury dodaje rzemieślniczego charakteru i tworzy dużo ciepła”. –Shareen Bailey

„Moją ulubioną tradycją projektową jest wykorzystanie centralnego patio oraz starych systemów wentylacji i izolacji, dzięki którym dom staje się komfortowy bez konieczności stosowania urządzeń. Uwielbiam stare, harmonijne proporcje, a sufity, podłogi i drzwi modelowane w starym stylu”. –Jorge Loyzaga

---

Kiedy po raz pierwszy zobaczyłeś swoje odbicie w mediach?

„Dorastałem w Laredo w Teksasie, które jest miastem granicznym. Wtedy łatwo było przejść przez granicę – można było po prostu pójść na lunch, kolację lub cokolwiek – więc często jeździłem do Meksyku. Mieszkała tam cała rodzina mojej mamy. A wszyscy, którzy mieszkali w Laredo, mówili po hiszpańsku; nawet moi przyjaciele, którzy byli Rosjanami lub Izraelczykami i mój dziadek, który był Anglo. Chodziłem do prywatnego liceum i wielu uczniów mieszkało po stronie meksykańskiej. Tak naprawdę oglądałem tylko meksykańską telewizję lub słuchałem latynoskich stacji radiowych – czuję, że wiedziałem o Shakirze znacznie wcześniej niż większość Amerykanów. Ale kiedy myślę o amerykańskiej telewizji, niewiele jest programów odzwierciedlających Latynosów, które przychodzą mi na myśl. I nie przychodzi mi do głowy projektant, który miałby wpływ w Stanach Zjednoczonych”. –Karolina Szlachta

„Najbardziej znaczący był dla mnie czas, kiedy po raz pierwszy zobaczyłem dom Oscara de La Renty na Dominikanie. Miał modelkę na sesji zdjęciowej z dużymi, kręconymi włosami jak moje, a jego dom był jak karaibski dom moich marzeń. Po raz pierwszy zobaczyłem przestrzeń, która była tak wspaniała, tak żywa, tak wzniesiona, a jednocześnie tak całkowicie tropikalna. Ta funkcja zmieniła zasady gry dla mnie jako młodego początkującego projektanta”. –Evette Rios

---

Jakie elementy twojego dziedzictwa są najważniejsze do zachowania?

„Moi rodzice nauczyli mnie hiszpańskiego, ale tak naprawdę nie lubiłem tego, gdy byłem młody. Mogłem je zrozumieć, ale nie odmówiłbym. Musiałem się przekwalifikować, kiedy zaczynałem swoją działalność, ponieważ wielu moich kontrahentów to Latynosi; Musiałem nauczyć się wymawiać słowa takie jak „cal” po hiszpańsku. Oglądałem telenowele, aby ćwiczyć jako dorosły, a kiedy zacząłem mówić po hiszpańsku, mówiłem, jakbym był Meksykaninem – wiele telenoweli jest kręconych w Meksyku. Myślę, że zachowanie języka jest tak ważne; możesz być bardziej obywatelem świata, kiedy potrafisz się komunikować. Łączy ludzi i pomaga im łączyć się i współpracować. ” –Shareen Bailey

„Myślę, że język i kuchnia powinny znaleźć się na szczycie listy. Myślę o kuchni dominikańskiej mojej mamy – mangu na sobotnie śniadanie io tym, jaka jest twarda i smaczna. Uwielbiam to, jak sancocho może wyleczyć wszelkie przeziębienie lub ogólne uczucie beznadziejności. Kontynuowanie tych tradycji jest dla nas ważne. Nie przejmuję się zbytnio muzyką, ponieważ tak wielu latynoskich/latynoskich muzyków przeszło do mainstreamu. Myślę, że za 20 lat wszyscy będą śpiewać po hiszpańsku”. –Luther Quintana Jr.

„Znaczenie rodziny i wartość architektury, muzyki, jedzenia i literatury. Bardzo ważne jest dla nas przekazywanie naszej kultury z pokolenia na pokolenie.” –Zofia Loyzaga

„Szczerze uważam wielopokoleniowy charakter naszych domów. Myślę, że jako społeczeństwo dopiero zaczynamy zdawać sobie sprawę, jak ważne jest to i o ile zdrowsze są nasze gospodarstwa domowe, gdy są bardziej mieszane”. –Evette Rios

„Ogólnie nie sądzę, że wiele osób zna historię kultury latynoskiej. Czuję, że wielu młodych ludzi nie wie, co to znaczy i co oznacza, ale ważne jest, abyśmy poznali historię i zastanowili się, skąd pochodzimy i jacy tu jesteśmy. Chciałbym, żeby ludzie chcieli ogólnie poznać inne kultury. W dzisiejszych czasach powinno być tak łatwo się o tym uczyć, mając wszystkie informacje na wyciągnięcie ręki”. –Karolina Szlachta

„Obawiam się, że jako społeczeństwo podążamy ścieżką, która nie jest dobra dla nikogo; że zaraz wybielimy lub zaprzeczymy znaczeniu historii. Myślę, że historia jest naprawdę ważna; nie tylko w architekturze, ale także w zakresie powstawania kolonii; jak siły kulturowe, które przybyły z Hiszpanii, stworzyły miejsca takie jak Portoryko, Kuba czy Dominikana. Wszyscy pochodzili z Europy, a mimo to wszyscy są tak różni i charakterystyczni. Tak, wszyscy mówimy tym samym językiem, ale musimy postarać się o zachowanie indywidualnych historii, bo tacy jesteśmy. Nasz mały czas na świecie musi być pielęgnowany przez następne pokolenie, aby mogło mieć tożsamość. Mając tożsamość, możesz dzielić się czymś z innymi”. –Fernando Wong

---

Jaka jest jedna rzecz, którą chciałbyś, aby świat lepiej zrozumiał kulturę latynoską i latynoską?

„Jedyną rzeczą, której naprawdę chciałbym, aby ludzie zrozumieli Latynosów, jest to, że nie wszyscy jesteśmy tacy sami. Myślę, że ludzie mają tendencję do generalizowania, ale ważne jest, aby wiedzieć, że w każdej kulturze i dziedzictwie istnieją niuanse — to są rzeczy, które czynią ludzi wyjątkowymi i wyjątkowymi. Zamiast próbować łączyć ludzi razem, naprawdę ważne jest, aby spojrzeć na te różnice jak na latarnie. W ten sposób stajemy się bogatsi. Kiedy podróżujesz, twoja dusza jest oświecona, ponieważ widzisz rzeczy, których nigdy wcześniej nie widziałeś i uczysz się rzeczy, których nigdy wcześniej się nie uczyłeś. Możliwość zrozumienia niuansów między różnymi kulturami latynoskimi i latynoskimi pomaga nam wszystkim być nieco bogatszym. Myślę, że ludzie powinni zdać sobie sprawę, że nie wszyscy jesteśmy tacy sami i szukać tych niuansów, aby wzbogacić ich własne doświadczenia”. –Shareen Bailey

„Kultura latynoska jest bardzo zróżnicowana, bardzo bogata i bardzo stara; a każda kultura była pod wpływem wielu innych kultur. Weźmy na przykład kuchnię peruwiańską; jest tak stary, ale jest również pod wpływem kultury chińskiej. To bardzo różni się od kuchni meksykańskiej, która również jest bardzo stara, ale ewoluowała zupełnie inaczej. Nie jestem świetnym kucharzem, ale myślę, że kuchnia to język miłości – dzielenie się jedzeniem to forma uczucia, a także sposób na trzymanie się tradycji. Jedzenie to świetny sposób na zjednoczenie ludzi; jest powód, dla którego za każdym razem, gdy ktoś gotuje, wszyscy kręcą się po kuchni”. –Fernando Wong

„Chciałbym, żeby ludzie zrozumieli, ile znaczy dla nas rodzina. Połączenie jest tak ważne. W społecznościach latynoskich nie ma czegoś takiego jak impreza tylko dla dorosłych lub impreza przeznaczona wyłącznie dla dzieci. Wszyscy są zaproszeni do wszystkiego. Zobaczysz nowonarodzone dziecko obok prababci, a kiedy przyjdzie czas na taniec, oczekuje się, że wszyscy pojawią się na parkiecie.” –Evette Rios

„Kultura latynoska jest niezwykle bogata i wyjątkowa. W szczególności w Meksyku; jest tak żywy, ponieważ zawiera mieszankę pre-hiszpańskiego, hiszpańskiego, azjatyckiego, arabskiego i tak dalej. Chciałbym, żeby świat zrozumiał, że wyrafinowanie architektury, designu, jedzenia i muzyki, które otrzymujesz z tego połączenia, jest jedyne w swoim rodzaju”. –Fernanda Loyzaga

„Wszyscy jesteśmy różni – Hiszpanie to wiele różnych rzeczy. Mam kubańskich przyjaciół, Portorykańczyków; przyjaciele z Ameryki Południowej lub z Hiszpanii. Jesteśmy różni, ale czuję, że wszyscy mamy do siebie tę zjednoczoną, łacińską miłość. Wszyscy mamy sazonlub przyprawa. Jest radość. Na pewno istnieje więź, którą mają Latynosi i myślę, że jest to naprawdę wyjątkowe. –Karolina Szlachta

---

Christina Perez jest pisarzem o portorykańskim i hiszpańskim pochodzeniu, eksplorującym skrzyżowanie podróży, designu, stylu i kultury. Ona przyczyniła się do Vogue, Condé Nast Traveler, GQ, Architectural Digest, Domino, Odloty, InStyle, Harper's Bazaar, Elle, Rafineria29 i nie tylko.

Śledź House Beautiful na Instagram.