Ontwerper David Netto over het ontwerpen van een strandhuis in Southampton

Wat doe je als goede vrienden een opvallend lelijk huis kopen op een van de meest spectaculaire - en zichtbare - plekken op Long Island? Organiseer een redding, natuurlijk. Maak het huis zoals het altijd had moeten zijn.

Dit project kwam in mijn leven als een schuur in kazernestijl, zo lang als iemand zich kan herinneren, bedekt met een dikke laag slagschip-grijze verf. Het had meer gemeen met de commerciële gebouwen aan de snelweg in Southampton dan met de mooie dakspanenarchitectuur van het dorp. Het interieur was "donkerder'n een zwarte os" tuchus op een maanloze prairienacht," om een ​​zin uit een van mijn favoriete films te citeren: The Big Lebowski. Er zat niets anders op dan naar boven te gaan.

Hier was de kans op een nieuwe start. De eigenaren waren vrienden van mij, jonge pasgetrouwden, en ik wilde dat de transformatie van hun strandhuis als een huwelijkscadeau zou zijn. Het moest meer hebben dan alleen leuke dingen en onovertroffen uitzichten - het moest romantiek hebben. Het moest zijn site waarmaken.

DE RENOVATIE Ik werkte samen met mijn vriend Will Meyer, een ontwerper die eigenlijk een modernist is, maar traditionele elementen cool weet te maken. Modern buiten en binnen zou te veel een oneliner zijn geweest. Ons idee was dat we de buitenkant opnieuw zouden doen om het huis eruit te laten zien als een knus 19e-eeuws kapiteinshuisje voor de walvisvangst, bekleed met dakspanen.

Maar het interieur zou het onverwachte karakter hebben van een moderne Scandinavische cabine. Dus vanaf het strand zou het huis eruitzien alsof het er altijd had gestaan. Open echter de deur en het zit vol verrassingen. De favoriete verrassing van het stel is de ingenieuze ladder in een verborgen kast die leidt naar de door ons ontworpen weduwenwandeling. Het heeft afwisselend walnotenhouten treden en is zo prachtig gedetailleerd als elke zeilboot die ik ooit heb gezien. Als je die kastdeur opent en die trap ziet, dan... hebben om ze te beklimmen.

We openden het huis met meer en grotere ramen. Het mooiste aan het leven op het strand zijn tenslotte de zintuiglijke dingen: het uitzicht, het veranderende licht, het geluid van de oceaan.

Waar we konden, creëerden we schoonheid door contrast, zoals het naast elkaar plaatsen van een witte Corian trapwand en glazen trapleuning met de rustieke architectuur. We wilden een materiaal dat zo tegengesteld mogelijk was aan het witgekalkte grenen. We wilden je ook een uitzicht op de oceaan geven zodra je de trap opgaat, in plaats van een langzame onthulling door leuningpaaltjes. Het glas heeft een lichte tint, dat valt op. Ik wilde niet dat het onzichtbaar was.

HET INTERIEURDESIGN Ik begon met mezelf af te vragen: "Waar heb ik het soort kamers gezien waar ik wil dat dit aanvoelt?" Het antwoord dat steeds bij me terugkwam was Zweden. Ik heb altijd van de Zweedse designgevoeligheid gehouden, dat gevoel van lichtheid in hun kamers - hun interieurs voelen jong aan. En ik word aangetrokken door de mooie tegenstellingen: antiek dat er modern uitziet, en exotische stoffen die zijn modern maar kijk antiek en handgemaakt.

De kruising van modern en handgemaakt is iets wat ze in Zweden beter doen dan waar dan ook. Die esthetiek voelde goed voor het uitje van mijn vrienden op het strand. Ik zou al deze elementen vermengen met de architectuur van Long Island en ze het beste van alle mogelijke werelden geven: Zweden op een Yankee-strand.

De zomer is hier misschien wel het belangrijkste evenement, maar het feit dat dit huis het hele jaar door wordt gebruikt, maakte het eigenlijk gemakkelijker om te versieren. Ik hoefde me niet in te houden en alles in witte hoezen te bewaren. Er moest wat luxe zijn, waardoor het de moeite waard was om op een februariavond vanuit Manhattan te rijden om gezellig in de sneeuw te zijn. Dit rechtvaardigde gewaagde en sensuele elementen, zoals de massieve en vaag Zwitserse open haard en een schort van zwart marmer onder het Corian-keukeneiland. Het marmer is de keukenverrassing. Ik heb geprobeerd een sterk contrast te behouden tussen zeer bescheiden en zeer fijne materialen door het hele huis.

We wierpen een wijd net uit als we winkelden. Mijn vrienden waren verzamelaars van moderne kunst, maar geen meubelverzamelaars. Ik wilde dat ze dachten in termen van een hele omgeving. We vonden een Frits Henningsen fauteuil in Parijs bij Galerie du Passage. Ik hou zo veel van die stoel, ik kijk er liever naar dan naar de tv. Dit meesterlijke stuk beeldhouwwerk in hout en leer zou elke kamer opfleuren, maar het is vooral spannend om het hier zo onvoorspelbaar tegen te komen met zand tussen je tenen. Er zijn ook meubels van Charlotte Perriand en George Nakashima, en er zijn zwaardere, rijkere, meer verfijnde stoffen en vloerkleden dan je normaal in een zomerhuis zou vinden.

HET RESULTAAT Een geweldige klant weet dat je er soms gewoon voor moet gaan. Als je voor je vrienden werkt, maak je een portret van iemand die je al kent, maar ook van wie ze kunnen zijn. Ik wilde dat ze het beste zouden hebben, maar ook dat ze konden ontspannen.

Will en ik wisten dat daar een geweldig huis lag te slapen. Ik ben er vrij zeker van dat we het wakker hebben gemaakt, want het is een van de weinige plaatsen die ik ooit heb ontworpen waar ik zelf wil wonen. Ik vind dat het nu die glorieuze plek op het strand verdient.

Deze inhoud is gemaakt en onderhouden door een derde partij en geïmporteerd op deze pagina om gebruikers te helpen hun e-mailadressen te verstrekken. Mogelijk vindt u meer informatie over deze en soortgelijke inhoud op piano.io.