Joanna Saltz House Beautiful Magazine maart 2019 Editor's Letter

Joanna Saltz: Geef het me direct. Kun je echt iets ouds weer tot leven brengen?

Cliff Fong: Ja, je kunt absoluut iets opnieuw uitvinden. Als we niet zouden geloven dat dingen opnieuw kunnen worden bedacht of opnieuw geïnterpreteerd en we gewoon door zouden gaan naar het volgende nieuwe, zou Los Angeles een vreselijke, vreselijke plek zijn. Het is al dun genoeg over de geschiedenis, het laatste wat ik zou doen is de geschiedenisboeken schoonvegen en opnieuw beginnen met iets anders!

Ik wil altijd behouden wat het is dat diep betekenisvol is aan een stuk architectuur of een ruimte - om te maken zeker dat we ontwerpen in de ziel van die architectuur, zelfs om de inherente ontwerpkwaliteit ervan te accentueren. Maar dan hopelijk met dingen die het nieuw en fris en interessant maken. Ik denk dat dat eigenlijk mijn favoriete projecten zijn.

Georgië Tapert Howe: Ja, absoluut. In een plaats als L.A., dat in het grote geheel van de dingen een echt nieuwe stad is, verlang ik persoonlijk naar oude dingen... De reden dat ik naar Hancock Park verhuisde was omdat er oude huizen waren en het brengt me terug naar mijn roots aan de oostkust. Daar betalen we soms een premie voor - we brengen teruggewonnen vloeren uit Europa naar een huis hier in L.A. Die patina en rijkdom: dat krijg je niet door een salontafel op maat te maken voor een klant. En een verhaal!

Justina Blakeney: Ik denk dat het allemaal gaat om het verhaal en het contrast van oud en nieuw en echt om de persoonlijkheid die je ergens in stopt. De manier waarop ik werk is dat alles en nog wat materieel kan zijn. Het gaat er echt om hoe de ontwerper of de kunstenaar dat item interpreteert, of het nu opnieuw uitvindt iets door het ondersteboven te houden of een gevonden voorwerp aan een muur te hangen die daar normaal niet in wordt gebruikt manier. Of, weet je, vintage items gebruiken die dat verhaal hebben, die die rijkdom creëren die volgens mij heel moeilijk te krijgen is met nieuwe dingen, tenzij ze echt handgemaakt zijn.
En dus, ja, ik ben helemaal voor die vintage shit.

JS: Het is alsof het verhaal door het vakmanschap komt.

JB: Precies. En ik denk dat dat voor mij echt de kern is. Het gaat om het verhaal en het verhaal dat het stuk vertelt. Ik ben multiraciaal, dus ik heb zoiets van: "Ik ben opgegroeid omringd door West-Afrikaanse kunst!" En ik kan deze verschillende wortels zien, en hoe ze samen spelen in het textiel dat ik schilder en zo. Voor mij gaat het erom dat je je eigen persoonlijke geschiedenis erin brengt, net zoals de geschiedenis van het item zelf alleen heeft, en hoe die twee dingen samenkomen, het gesprek en de culturele onderhandelingen die gebeuren. Of we het nu hebben over de cultuur van Los Angeles of iemands eigen persoonlijke cultuur en geschiedenis.

Edel Legaspi: Het is interessant, omdat onze klanten ons inhuren om een ​​verhaal voor hen te creëren. Vooral als ze binnenkomen met een reeds bestaand stuk dat ze willen redden of in een kamer willen opnemen - dan gaat het ook om wat het voor hen betekent in termen van of er enige waarde is. Je weet wel, persoonlijke waarde.

Peter Dunham: Ik geloof volledig in het opnieuw uitvinden van iets. We kunnen een oud tapijt nemen dat niemand wil en er een poef van maken die iemand wel wil! Of gewoon hergebruiken, repareren: we gebruiken veel oude tapijten en maken er bedden van of zoiets.

JS: Dus, als je de keuze hebt, zou je iets ouds of iets nieuws kopen?

PD: Voor mij hangt het er echt van af. Het is goed om nieuw te hebben om het oude er beter uit te laten zien. Als het allemaal oud en hetzelfde is, dan is dat ook saai.

JS: Wat heb je liever nieuw?

PD: Een gsm.

GTH: Een auto.

EL: Een matras!

JS: Ja. Niemand zou een matras met 'geschiedenis' moeten kopen.

JB: Ik denk dat het kopen van kunst van levende kunstenaars - dat is bijna net zo goed een sociaal-politieke uitspraak als anders. Het gaat ook echt om het creëren van een gemeenschap, dus als het gaat om dingen die handgemaakt zijn of dingen die van levende kunstenaars zijn, koop ik over het algemeen liever nieuw. Ik vind het heerlijk om op rommelmarkten oude portretten en zo te vinden, en dat zal me altijd opvrolijken, maar er is ook iets aan het ondersteunen van nieuwe artiesten die hun best doen om hun werk daar te krijgen. Dat is ook onbetaalbaar. Ik zei: "Oh mijn God, je bent geweldig en je hebt 400 Instagram-volgers. Ik ga je opblazen!” Dat boeit me echt.

PD: Er is iets met een oud meubelstuk. Het voelt gewoon... echt. Je kunt er bijna niet van weglopen. Je loopt een oud huis binnen en het heeft iets dat je eigenlijk niet eens opnieuw hoeft uit te vinden, je moet het gewoon bewaren en beschermen tegen mensen die het slopen of verpesten. Ik denk dat we als succesvolle ontwerpers goed in staat zijn om, zoals Cliff zei, te verbeteren wat er is zonder de patina aan te tasten. Daar wil je zo veel mogelijk van. Omdat er zo weinig van is en er poëzie in zit.

JS: Ik weet dat sommige ontwerpers liever naar een kringloopwinkel gaan en iets moois uit het verleden vinden dan een winkel met grote dozen binnen te lopen.

JB: Als er een budget is in bepaalde delen van het huis, ga ik liever naar Chairish of zelfs stille veilingen. Ik zou liever een oude Saarinen-tafel vinden, eerlijk gezegd, dat is minder duur dan er een te kopen en er een te kopen. Zoals u zei, verwachten mijn klanten meer van mij. Maar dat wil niet zeggen dat ik niet heb gekocht bij grote kistenwinkels.

CF: Ik ga bijna nooit naar een grote winkel, omdat ik denk dat we als ontwerpers een beetje meer fantasie moeten hebben dan dat, maar er is niets mis met wat die winkels bieden. Als je een beperkter budget hebt, is er altijd wel iets. Het is maar net hoe je het van accessoires voorziet!

Met meubels kan het kopen van iets ouds met een mooi patina uw omgeving valideren. Terwijl, als je de presentatie van je huis zou baseren op iets dat uit één showroom kwam of big-box-winkel, er is geen ruimte voor persoonlijkheid - geen karakter, geen gevoel voor cultivatie of curatie.

PD: Ooit had ik deze nieuwe klanten met een huis dat eigenlijk al ingelijst was. En toen zag ik de heilige graal van architecturale berging online: veertig meter lange boekenkasten die uit een Engels landhuis waren gehaald. Ik had zoiets van: 'Je moet deze boekenkasten kopen, oké?' En natuurlijk is het nu de gespreksaanzet. Ze zit in het bibliotheekbestuur in Newport Beach, en het is net als haar bibliotheek die niemand anders heeft.

Bovendien kan ze dit verhaal vertellen over haar gekke decorateur die haar om 7 uur 's ochtends belt en zegt: "Er is veel" komt, moeten we het kopen." Er vertrouwen in hebben en het avontuur en de serendipiteit hebben - het is leuk, jij weten?

GTH: Klanten willen dat meer dan ooit, denk ik. Mijn klanten willen er zeker van zijn dat niemand anders het heeft en dat ze van het verhaal houden.

JS:Wat is het geheim om mensen iets ouds op een nieuwe manier te laten zien?

CF: Het is geen toestemming vragen en het gewoon doen - en dan flexibel genoeg zijn om het indien nodig te wijzigen! Als het gaat om het spreken van dezelfde taal, is dat heel moeilijk. We kunnen allemaal een aardbei proeven en het erover eens zijn dat het zuur is, maar we zullen niet weten hoe zuur het voor mij is of hoe minder zuur het voor jou is. Ieders idee van "modern" of "comfortabel" of "sexy", dat is allemaal compleet anders voor elke persoon. Dus als u bereid bent te helpen interpreteren hoe uw cliënt het beste kan leven door jouw ogen, Ik denk dat dat een goede manier is om iemand zijn hoofd te laten draaien rond wat echt mogelijk is. Het zou zomaar kunnen beginnen met één kamer. Het zou zomaar kunnen beginnen met één tafel en de accessoires die je erop zet.

Vaak is het een goede zaak om ze te verrassen. Misschien geen grote verrassing met zo'n vrachtwagenlading, maar kleine verrassingen zodat ze het idee snappen.

GTH: Soms gaat het om het herinterpreteren van items die misschien niet super esthetisch zijn, maar een persoonlijke betekenis hebben. Een klant zou kunnen zeggen: "Oh, ik heb deze stoel van mijn grootmoeder gekregen en ik wil hem houden, maar hij past gewoon niet bij mijn stijl." Uitzoeken hoe gebruik een erfstuk op een manier die past bij de stijl van het huis, en de look en feel waar de persoon voor gaat, kan echt spannend.

JS: Elke klant brengt zoiets naar de tafel, toch?

PD: Ja. Ik vind het leuk om spullen van ze te hebben om in te gooien. Het is gewoon een kwestie van het voor hen tot leven laten komen. Een klant leren begrijpen waarom sommige Deense dressoirs meer intrinsieke waarde hebben en er beter uitzien in hun huis dan iets anders dat misschien nieuw is of niet, dat is onze rol. Ik koop veel op een veiling voor klanten, en ze vinden het boeiend en leuk om er competitief uit te zien. Je zorgt er altijd voor dat ze iets verliezen dat je niet echt wilt kopen, zodat ze iets winnen dat je echt wilt dat ze kopen.

EL: Het is het verhaal van de droom. Je verweeft in hun dagelijks leven, dus als ze thuiskomen, zijn ze enthousiast om daar te zijn.

PD: Wil je ook niet dat ze het gevoel hebben dat het uniek is? Ik vond deze salontafel of we vonden hem samen in de winkel van Cliff of we vonden hem in Parijs of waar dan ook. Misschien hebben we het online gevonden. En ze zijn opgewonden omdat dat de enige is die het leuk vindt.

JB: Dat is nu zo'n groot ding, nietwaar? Je wilt gewoon dat je ruimte voelt alsof het vertegenwoordigt wie je bent en dat je een uniek individu bent. Maar het gaat ook om het mengen van tijdperken en materialen en texturen, dat alles. Ik heb het gevoel dat het een beetje saai is als alles halverwege de eeuw is en je denkt: "Ok, we snappen het, de dope van het midden van de eeuw, maar wat kunnen we hier nog meer mengen om het spannender te maken?"

CF: Ik vind het echt leuk als je ergens binnenloopt, en het lijkt alsof iemand het decoreerde in plaats van er echt in te wonen. Alsof hun huis in de war is en het niet is wie ze werkelijk zijn.

PD: Ik denk dat dat voor veel mensen prettig is.

CF: Het is veel interessanter als je een creatieve ervaring hebt met je klant, waarbij ze iets kunnen ontdekken, vooral in deze tijd waarin je gewoon op een knop kunt drukken en het krijgt. Het idee om de boekenkasten te winnen, dat is geweldig. Het idee om op zoek te gaan en iets te vinden dat niemand anders kan vinden, dat is geweldig om te delen met je klant en dat maakt zeker een leukere ervaring en een interessantere omgeving.

JS: Jullie zijn hier goed in, zeg het maar. Nog een vraag: wat is het laatste dat je opnieuw hebt uitgevonden, of je favoriete ding dat je opnieuw hebt uitgevonden?

EL: We hebben een klant die een bestaande wijnkamer had die deel uitmaakte van een familiekamer, maar ze drinken geen wijn, dus deze kamer werd gebruikt als een willekeurige opbergkast. Het had echt prachtig freeswerk en we probeerden erachter te komen wat we ermee moesten doen. We wilden deze kamer redden. We hebben een heel gezellig bibliotheekhoekje gemaakt, het freeswerk opnieuw geconfigureerd op een manier waarop het werkte als display en boekenkasten.

Het werd gewoon een heel speciaal moment in de ruimte dat waarde toevoegde aan hoe ze de kamer gebruiken in plaats van het gewoon als een willekeurige opslag achter te laten.

JS: Ik weet zeker dat elke keer dat iemand daar binnenkomt, ze zeggen: "Vroeger was het een wijnkamer! Je gelooft het nooit!”

EL: Ja, ze hebben een beetje: "Raad eens wat dat was!"

JB: Ik heb het gevoel dat ik elke dag dingen opnieuw uitvind, maar mijn grote, mijn serieuze, is mijn thuis. Ik woon in deze kleine bungalow in Spaanse stijl met mijn man en mijn dochter, en het was funky, echt funky toen we er introkken. Echt kleine, rare kamers en zoals veel huizen uit de jaren tachtig, met interessante dingen bovenop dit juweel uit 1926. Het was dus leuk om de oude charme te ontdekken en er vervolgens onze eigen draai aan te geven.

Dat was de eerste keer dat ik de architectuur van een ruimte echt aanpaste, want dat is gewoon niet wat ik doe, en ik heb er echt van genoten. We houden van ons kleine huis en het was heel leuk om er gewoon onze persoonlijkheid in te injecteren, maar ook om de oude charme van de plek zelf naar voren te brengen.

GH: Ik zou ook zeggen mijn eigen huis. We kochten het drie jaar geleden, een huis uit 1921 in Hancock Park. Er was een renovatie in de jaren negentig in de keuken, maar het grootste deel van het huis had alle originele lijstwerk, dus gewoon teruggaan en dat restaureren. Mijn man en ik hadden nog nooit een eigen huis gehad, dus het was spannend om dat samen te doen en te beseffen dat we eigenlijk veel van dezelfde dingen leuk vinden. Nu hebben we twee kinderen en het voelt een beetje als ons huis en het is echt iets bijzonders.

En onlangs waren we bijna klaar met een huis in Hancock Park met deze gigantische, grote kavel en deze enorme garage. Het had geen zin. Dus we vonden de oude akte en plannen van toen het in 1920 werd gebouwd, en oorspronkelijk was er dit, we noemen het "The Cabana". In principe, het was een soort overdekte ruimte die uitkeek op het zwembad, en we waren in staat om het terug te brengen naar wat het was en het is nu zo magisch cabana. Heel soort Spaanse sfeer uit de jaren dertig. Dus dat was leuk, want het voelde alsof we daar echt ons huiswerk hadden gedaan.

CF: Ik heb deze klant en op een dag belden ze me op en zeiden: "Laten we op huizenjacht gaan." Maar toen zeiden ze: "We... denk niet dat we meer in Los Angeles willen wonen, we hebben hier een plek nodig, dus we gaan naar appartementen kijken.' En ik had zoiets van, "Nee! Ik haat flats, ik wil er niet in werken, de liften duren een eeuwigheid, er zijn allerlei dingen die ze van je eisen. Nee nee nee nee nee."

Ik heb geprobeerd ze uit hun hoofd te praten. Glas van vloer tot plafond, glanzende stenen vloer, gladde werkbladen - het zag er eigenlijk uit als, nou ja, veel appartementen lijken op hotels. Glad en koud en steriel. Maar uiteindelijk was het eigenlijk een van mijn favoriete projecten. We hebben bijzondere zorg besteed aan het verwijderen van die glanzende oppervlakken, door texturen te mengen waardoor het warmer, organischer, menselijker en minder mechanisch aanvoelde. Ik denk dat het de eerste keer was dat ik daadwerkelijk de taak kreeg om iets dat oud was te moderniseren, een bepaald niveau van cultivatie te geven aan iets dat gloednieuw was. Alles voelde gewoon fris en nieuw en ik dacht: "Als ze dit appartement ooit verkopen, ga ik het kopen" het." Wat, ze verkochten het gewoon voor veel meer geld dan ik het ooit zou kunnen kopen - ik kon alleen maar van dromen het!

JS: Dat verhaal van het gebruiken van een heleboel dingen om een ​​nieuwe ruimte opnieuw uit te vinden is een soort mooie cirkel.

CF: Ik was een beetje blij dat ik daar bleef, want het was een van de meest lonende dingen!

JS: Oké Peter, jij bent het laatste antwoord.

PD: Ik ben zo blij dat ik als laatste ben geëindigd! Ik weet niet hoe jullie je allemaal voelen, maar ik bijna de voorkeur geven aan beginnen met een echte hond van een project omdat het meer voldoening geeft als je het fantastisch maakt. Maar een heel eenvoudig ding dat ik de laatste tijd heb gedaan, is de kwestie van planten en tuinieren. Ik werk vanuit deze pakhuizen in Zuid-L.A. - het is een beetje somber, weet je, de gebouwen zijn somber, de straat is somber, ik wilde heel graag planten. En we hebben een soort van grote succulente tuin geplant. Het geeft je zoveel voldoening. Het transformeerde het een beetje subliminaal in plaats van overdreven visueel. Je krijgt dit gevoel van frisheid als je naar buiten komt.

Iets anders waar ik veel voldoening uit haal bij het opnieuw uitvinden is textiel. Degene waar je voor zit is gebaseerd op een tapijt uit 1920 dat mijn ouders in dit appartement in Parijs hadden. Het hele appartement is gedaan voor een stomme filmster. Toen het appartement uiteindelijk werd verkocht nadat ze stierf, wist ik dat de hele plaats gedemonstreerd zou worden. Dus nam ik een schaar naar de kamerbrede vloerbedekking en nam een ​​groot stuk en dit heb ik letterlijk 40 jaar gehamsterd. Ik wist niet wat ik ermee ging doen, en toen dacht ik: "Weet je, ik heb altijd al iets bloemigs willen doen."

Het is net als wat je doet, je neemt een gevestigd merk en je maakt het weer nieuw.

JS: Ja! Nou, ik probeer te knikken naar wat er voor mij is gedaan en dat allemaal te behouden.
PD: Je vindt een nieuw publiek, je maakt het relevanter, je brengt het naar het digitale tijdperk. Ik bedoel, dat is een enorme transformatie. Dat is precies wat wij ook doen! Het is gewoon een grappig thema voor deze bijeenkomst...

JS: Nee nee, dat heb ik zeker met opzet gedaan. Dat is geweldig.
Volg Huis Mooi op Instagram.

Deze inhoud is gemaakt en onderhouden door een derde partij en geïmporteerd op deze pagina om gebruikers te helpen hun e-mailadressen te verstrekken. Mogelijk vindt u meer informatie over deze en soortgelijke inhoud op piano.io.