In Tony Duquette's West Hollywood Home and Studio uit 1965

Voor House Beautiful's 125e ​​verjaardag dit jaar, we spoelen de tijd terug door de beste ruimtes uit ons archief te verkennen, inclusief, tot nu toe, decorateur Het appartement van zusterparochie in New Yorken de tijdloze aantrekkingskracht van meubelen met schorten. Vervolgens bezoeken we het huis en de studio in West Hollywood van extraordinaire ontwerper Tony Duquette, zoals te zien is in een 12 pagina's tellende spread die voor het eerst werd gepubliceerd in ons nummer van juni 1965, waar we het 'het huis van een tovenaar' noemden.

Om echt de betekenis te begrijpen van - en de geschiedenis achter - de voormalige residentie van een van 's werelds grootste designwereld te verkennen visionairs spraken we met Hutton Wilkinson, die bijna vijf jaar naast Duquette werkte aan zowel interieur- als sieradenprojecten tientallen jaren. Hij is nu de voorzitter van de Anthony and Elizabeth Duquette Foundation for the Living Arts, die zich gedeeltelijk inzet voor het behoud van de erfenis van

Tony Duquette.

Gelegen op 824 North Robertson Boulevard in West Hollywood, de studio (niet te verwarren met Dawnridge, de voormalige residentie van de overleden ontwerper in Beverly Hills, die onlangs een hoofdrol speelde in Netflix's Ratched) was nooit bedoeld als woongebouw, maar dat schrikte Duquette niet af, die er 40 jaar met zijn vrouw woonde.

"De woonkamer was 150 voet lang, 28 voet breed en 28 voet hoog, en Tony bouwde aan het eind van … de kamer om kostuums en decors uit te stallen, die hij ook gebruikte voor orkesten om op feestjes te spelen," herinnert zich Wilkinson.

Gebouwd in 1921, is het pand nu een filmproductiekantoor - dat in zekere zin een eerbetoon is aan de oorsprong van de woning, aangezien het werd gebouwd op verzoek van Joseph Michael Schenck, een Russisch-Amerikaanse filmstudiodirecteur die Twentieth Century Pictures now 20th Century mede oprichtte Vos). Je herkent hem misschien niet bij naam, maar Schencks invloed op Hollywood is tot op de dag van vandaag merkbaar: hij hielp de carrière van Marilyn Monroe door zijn vriend - toenmalig productiedirecteur van Columbia Pictures, Harry Cohn - over te halen om in 1948 een deal met haar te tekenen. Schenck liet het gebouw bouwen als studio voor zijn vrouw, Norma Talmadge, een succesvolle actrice en producer uit het stille filmtijdperk.

De omgeving van het pand was ooit het achterterrein van Talmadge - en haar voormalige kleedkamers maken nu deel uit van een duplex-appartement dat net om de hoek ligt, aan de toepasselijke naam Norma Place.

Nadat de studio van Talmadge niet meer bestond, fungeerde het pand als theater voor de wegmaatschappij van de film uit 1925 De vrolijke weduwe (met niet-gecrediteerde optredens van pre-fame Joan Crawford en Clark Gable). Niet lang daarna kreeg de tot theater omgebouwde studio zijn minst glamoureuze rol tot nu toe: als productielocatie van een waterflessenbedrijf dat beweerde mineraalwater te verkopen. Nadat werd ontdekt dat het water eigenlijk kwam uit een nabijgelegen stuwmeer in Los Angeles, zegt Wilkinson, het bedrijf was niet lang voor deze wereld.

Uiteindelijk, in 1950, werd het historische gebouw - en uiteindelijk het hele blok - gekocht door Tony Duquette, die het gebouw spoedig zou restaureren en omvormen tot wat de pagina's van Huis Mooi 56 jaar geleden. Trouw aan zijn maximalistische reputatie, vulde de ontwerper de onconventionele ruimte met allerlei theatrale accessoires, zoals koperen palmplanten, aan de muur opgehangen elandengeweien, weelderige rode tapijten, parelmoeren obelisken en torenhoge decoratieve schermen. Hij dekte de tafel met textiel met dierenprint voor fantastische etentjes, verlichtte de tuinen met Marokkaanse lantaarns, en, zoals het originele artikel opmerkt "soms een balletgezelschap genoemd" om te entertainen tijdens diner.

Lees het originele verhaal hieronder:

---

Ga hier het huis van een tovenaar binnen

Een prachtige enclave van, bij gelegenheid, geweldig entertainment; waar schilderijen worden geschilderd, kostuums worden genaaid, kroonluchters worden geregen, juwelen worden gezet en nauwelijks fantasie of schoonheid te boven gaat.

De muur is hoog. De poort massief. Buiten is de reus, Los Angeles. Binnen is een struikgewas van geurig schijnoranje verlicht met vuurvliegjes en oude Marokkaanse lantaarns. De stap is rode loper. En de rozetdeuren hebben vierhonderd jaar Spaanse regen en zon doorstaan. Hier wonen de Duquettes. Hier werken ze. Vermaken. Onderhoud een bijna renaissance atelier. Het concept en de actualiteit zijn in feite uit de tijd en uit de ruimte. De bezittingen van dit huis zijn, zoals je zult zien, opgeroepen, zoals de geest van Hamlets vader, uit het vorstelijke prachtige verleden en uit het koninkrijk van de zee, de jungle, het bos en de lucht. De prestaties zijn cerebraal, luchtig, romantisch, goedaardig en vol van de kracht van verwondering en verbazing.

Deze plek begon als een filmstudio, toen sterren hun eigen domein hadden. Dit was van Norma Talmadge. En het 28-voet plafond reikte tot haar cameramannen, gieken en lichten. Het herbergt nu nauwelijks het verheven bereik van de Duquette-spiegel en het gewei.

Het huis is zo ontworpen dat elke kist, koffer en doos een compatibele schat bevat; elke deur opent een uitzicht dat mooier is dan het directe tafereel. En dat doen ze ook.

Aan de andere kant van de grote deur, thij salon. Hier vermaken Tony en Beagle Duquette zich. Op het podium, met obelisken van parelmoer, worden kostuumsequenties voor het ballet, het podium en films - ontworpen door Tony Duquette - getoond; waar af en toe visuele audities voor "engelen" worden opgevoerd; waar soms een klein balletgezelschap wordt opgeroepen voor een etentje. De salon zelf is breed genoeg, gepolijst genoeg en oogverblindend genoeg voor menig betoverend privébal.

Diner!

Wat zou je doen als je een goochelaar was en er acht zou eten? Je zou in je handen klappen en de vermeilborden en bekers op een luipaarddoek produceren, nietwaar? En Baccarat-kristal. Voor een middelpunt...granaatappels rijdend op een verguld gordeldier. Nu zou je, naast een echt sprankelende kroonluchter, de walvisolielampen ombouwen tot kerosine. En de stoelen? Alleen de Engelse Planter's stoelen van Siam. Dat is het zowat (behalve natuurlijk het menu). Extra betoveringen te zien, links: de Italiaanse console bevat een 17e-eeuws model van een basiliek, een kristallen kandelaar en een heuveltje van bergkristal. Schilderij is 18e-eeuws Venetiaans, "The Gondolieri."

Kijk hierboven naar de legendarische parade geschetst voor M.G.M.'s Kismet. Over de pagina naar de briljant gekostumeerde figuren voor Iedereen, die jaar na jaar voor de kathedraal op de Salzburger Festspiele werd opgevoerd. Kijk naar de salontafel en zie de versteende schildpad met de vloeibaar-gouden gelede slang en een klein figuurtje schrijlings op een hermelijn. Hier is de gecondenseerde handtekening van Duquette.

Waar komt dit aards-onaardse genie vandaan? De invloed is noch Dali, noch Max Ernst. Meer waar, de indrukken van een jongen, geboren in Californië, drongen door in de sterk veranderende wonderen van winter, lente, zomer en herfst in het noorden van Three Rivers, Michigan - die van de donkere bossen, de beekjes, de meren hield en die waarschijnlijk fluitend naar huis ging met een pad in zijn zak om zijn pot vuurvliegjes te voeren die overeind stond zijn exemplaar van Alice in Wonderland. Zijn formele kunstopleiding was puur Bauhaus, dat moet zijn afgegleden als een losgeknoopte schoen. Ver terug in zijn bewustzijn was misschien de trotse herinnering aan zijn oudoom Marshall, partner van de pre-Raphaelite stormcentrum, William Morris, en op de stijgende achtergrond schijnen Lady Mendl en Frances Elkins.

De Duquettes (zij was Elizabeth Johnson uit Los Angeles) gingen samen naar de kunstacademie, waar ze figuren schilderde, vogels en dieren "prachtig". Ze schildert nu, met vaardigheid en autoriteit, meestal figuren in een verre betovering. De activiteiten van Tony Duquette zijn zo veelvoudig dat ze moeilijk vast te leggen zijn. Meest recentelijk het gordijn in het nieuwe muziekcentrum in Los Angeles en de kostuums voor Salome. Maar zijn werken omvatten de triomfantelijke kostuums voor Broadway's Camelot, een half dozijn balletten, nog een half dozijn films. En eenmansshows in het Pavillon de Marson, het Louvre en zes musea in dit land.

---

Volg Huis Mooi op Instagram.

Deze inhoud is gemaakt en onderhouden door een derde partij en geïmporteerd op deze pagina om gebruikers te helpen hun e-mailadressen te verstrekken. Mogelijk vindt u meer informatie over deze en soortgelijke inhoud op piano.io.