De geschiedenis van het Ackley House, het wettelijk spookhuis van Amerika

Het volledige verhaal van het Ackley House is te zien in seizoen 2, aflevering 2 van House Beautiful's spookhuispodcast, Donker huis. Beluister hier de aflevering.

Spookhuizen, spookverhalen en paranormale activiteiten - meestal zijn deze onderwerpen verbannen naar legendes of overleveringen. Maar er is minstens één geval waarin zo'n subjectief (om nog maar te zwijgen van moeilijk te bewijzen) onderwerp een blijvende plaats in de juridische canon heeft gevonden. Het eerste huis dat legaal als spookachtig wordt verklaard in de Verenigde Staten ligt op een kleine tien minuten rijden over de Tappan Zee-brug over de Hudson River vanuit Sleepy Hollow, de geboorteplaats van deLegende van de ruiters zonder hoofdvan Rip van Winkle.

Het huis in kwestie, het Ackley House, bevindt zich op LaVeta Place 1 in Nyack, New York, en is een van de partijen in het baanbrekende proces Stambovsky v. Ackley, in de volksmond "The Ghostbusters Ruling" genoemd.

VOEG HIER PODCAST-SPELER IN

Het feit dat een huis ooit als "legaal spookachtig" werd beschouwd, is verrassend - het feit dat het vlak bij Sleepy Hollow is (en dat het een

Victoriaans), misschien minder. Is er iets aan de regio dat het bijzonder vatbaar maakt voor buitenaardse bezoekers, of is het gewoon toeval? En gewoon hoe spookt moet een huis zijn voor een rechtbank om het te herkennen? Lees verder voor ons onderzoek.

1 LaVeta Place en de familie Ackley Lore

LaVeta Place is een bijzonder begeerde doodlopende weg in het forenzenstadje Nyack. Gebouwd in 1890, is de drie verdiepingen tellende dakspaan Victoriaans op nummer 1 gemaakt van horizontale houten lambrisering. Het ligt achter een gazon aan de voorkant en verheven boven de rivier met een prachtig uitzicht vanuit bijna elke kamer en elk raam. Het beschikt over een charmant torentje, een pittoreske omhullende veranda en een omheind zwembad. Binnen zijn er acht slaapkamers en vier en een halve badkamer. Maar ondanks de ruimtelijkheid, is het huis ontworpen om huiselijk en geruststellend aan te voelen, met hoekjes en intieme, kleinere ruimtes die overal uit grotere kamers zijn uitgehouwen. Enkele van de historische details zijn glas-in-loodramen, hardhouten vloeren en uitgebreide lijstwerk. Er is echter weinig bekend over de vroege bewoners, volgens interviews met lokale bewoners was het waarschijnlijk de thuisbasis van een familie die nog steeds in het gebied woont totdat het in de jaren zestig ongeveer tien jaar leeg stond. Dus wat ging er zo mis?

Gelukkig is 1 LaVeta niet de plaats van veel gepubliceerde moorden of tragedies. In plaats daarvan zijn de geruchten over geesten terug te voeren tot halverwege de jaren zeventig Reader's Digest artikel genaamd “Ons spookhuis aan de Hudson” geschreven door resident Helen Ackley, echtgenote van George Ackley, en moeder van vier inmiddels volwassen kinderen. Daarin schreef ze over de vele spookachtige huisgenoten van het gezin terwijl ze (gelukkig!) in het huis woonden.

Beide ouders hebben wat achtervolgingen meegemaakt: George zweert vooral dat hij vanuit de gang een paar onstoffelijke, in mocassin geklede voeten voorbij zag lopen boven de trap waar hij stond terwijl Helen getuige was van een man die tevoorschijn kwam in koloniale of revolutionaire oorlogskleding terwijl ze de ingang. Dochter Cynthia, die toen op de middelbare school zat, werd dagelijks gewekt door... iets schudde haar bed totdat ze de kamer beleefd vroeg om haar te laten slapen. Wat voor de meesten alarmerend klinkt, werd in feite verwelkomd door de Ackleys; ze hadden het gevoel dat alle geesten vriendelijk waren, dus begonnen ze hen als een deel van de familie te beschouwen. Maar zelfs voordat ze er introkken, geloofden buurtkinderen dat het spookte in het huis en zeiden: "dame, je weet dat je net een spookhuis hebt gekocht, toch?" toen Helen voor het eerst arriveerde.

Snel vooruit naar 1989, ongeveer 25 jaar nadat de Ackleys naar 1 LaVeta Place verhuisden en 15 jaar nadat het artikel was gedrukt, waardoor de spookachtige reputatie verstevigd werd, en Helen klaar was om in te krimpen. Dus besloot ze het huis samen met Richard Ellis van Ellis Realty op de lijst te zetten. Het huis stond op een waarde van iets minder dan $ 800.000, en Helen was opgetogen toen een jong stel, Jeffrey en Patricia Stambovsky, het contract graag in gang wilde zetten.

Volgens zowel Ellis als Cynthia onthulde Helen de spookachtige natuur in een paar voorbijgaande gesprekken (als je het Ellis vraagt, hij herinnert zich zelfs dat ze weigerde haar einde van het contract te ondertekenen voordat ze er met de Stambovskys over had gesproken), terwijl de Stambosvsky's beweren dat ze via een aannemer de plaatselijke folklore hebben leren kennen en dat ze het pand niet hadden willen kopen als ze ze wisten het. Jeffrey heeft altijd beweerd dat hij niet in geesten gelooft, maar hij... doetgeloven in de markt en dat andere mensen in geesten geloven, die bijgelovige mensen kunnen beïnvloeden.

Wat is de uitspraak van de Ghostbusters?

Omdat deze interacties niet goed gedocumenteerd waren, zullen we nooit zeker weten wat de Stambovskys wel of niet hebben geleerd via Helen en Ellis. Hoe dan ook, Helen kreeg bericht dat de Stambovskys zich wilden terugtrekken nadat ze de aanbetaling hadden ontvangen, en diende een aanvraag in een actie tegen haar wegens het op frauduleuze wijze verkeerd voorstellen van een materiële staat van het huis (d.w.z. het niet vermelden van de geesten). Stambovsky voerde ook aan dat alle verhalen van Helen het eigendom devalueerden, maar de rechtbank wees het aanvankelijk af de klacht en zei dat Helen niet de plicht had om de spookhuisverhalen aan de Stambovsky's.

Dit komt omdat de staat New York opereerde onder waarschuwing emptor (wat zich in het Latijn vertaalt naar "Koper, let op"). Vertaling: Het is de verantwoordelijkheid van de koper, niet de verkoper, om hun due diligence te doen en elke vraag te stellen waar ze zich zorgen over kunnen maken voordat ze een woning kopen. In die uitspraak legde de rechter uit dat er al genoeg wegversperringen en spelers in het eigenwoningbezit zijn tussen de taxateur, aannemer, agent en meer, dus het toevoegen van een helderziende aan de lijst is gewoon een ander complicatie.

Ontevreden gingen de Stambovskys in beroep tegen de beslissing, die de zaak voor het Hooggerechtshof van de staat New York bracht. Rechter Rubin was het niet eens met het eerdere ontslag en werd vergezeld door twee andere rechters om de mening van de meerderheid te vormen dat: het voorbehoud van "koper let op" moet in deze context worden weggelaten omdat het defect niet fysiek is. Dit is om te erkennen dat zaken als een misdaad of een reputatie gebaseerd zijn op gebeurtenissen in het verleden op een locatie kan de marktwaarde van het genoemde gestigmatiseerde eigendom devalueren en moet daarom worden bekendgemaakt door de verkoper. Bovendien kon Helen, door de folklore openlijk te promoten bij de pers en de gemeenschap, die folklore niet onder ede ontkennen of veranderen. In het bijzonder schreef de rechtbank: "Nadat we de aanwezigheid van [de geesten] hebben gemeld in zowel een nationale publicatie... en de lokale pers... verdachte is uitgesloten om hun bestaan ​​te ontkennen en, als een kwestie van de wet, het huis spookt."

Zoals jurist Eric Goldman het ons uitlegde: "Helen was de Stambovskys dezelfde promotie-inspanning verschuldigd vanwege haar gedrag vóór de rechtszaak." Goldman zei verder dat hij niet gelooft dat de rechtbank echt nadacht over het instellen van een nieuwe precedent. "Ik denk dat de rechter het als een eenmalig soort uitspraak heeft gezien", in een poging met een oplossing te komen die billijk en eerlijk was voor beide partijen. Hij erkent ook dat hoewel de rechtbank de norm toepast alsof het huis legaal spookt, dat die "specifieke regel uit de een mening van een rechtbank staat in de top 10, meest opmerkelijke uitspraken die ik ooit een rechtbank heb zien doen", omdat spookverhalen meestal niet naar voren komen in rechtszaalomgevingen, vooral niet als verifieerbaar bewijs, aangezien die verklaringen zo gemakkelijk verkeerd kunnen worden (en worden) geïnterpreteerd door de openbaar.

Goldman benadrukte dat, hoewel deze nieuwe interpretatie van de openbaarmakingswetten voor eigendommen slechts een paar maanden van kracht was, het nog steeds alomtegenwoordig is, komt naar voren in veel cursussen die hij doceert als professor aan de Santa Clara University, waaronder die over eigendomsrecht, contractenrecht en reclame wet. Hij voegt er ook aan toe dat de zaken in het digitale tijdperk waarschijnlijk anders zouden uitpakken, omdat kopers veel meer toegang hebben tot meer informatie over toekomstige eigendommen.

Dus, wat is er van het huis geworden?

1 LaVeta Place is sindsdien vaak van eigenaar veranderd, met Ellis zegt: “Misschien komt het door de energie daar, aangezien het ongebruikelijk is dat een eigendom als dit zo vaak van eigenaar wisselt, maar hij denkt ook dat het niet belangrijk om een ​​waargenomen achtervolging te onthullen.” Dat gezegd hebbende, geen van de volgende eigenaren heeft geesten gemeld, waarvan sommige opmerkelijk openbaar zijn geweest figuren. Eind jaren negentig woonde filmmaker Adam Brooks, die meeschreef aan het scenario voor Practical Magic, erin. Na hem woonde Ingrid Michaelson erin tot ze het in 2015 weer verkocht, waarna het huis op de lijst stond voor 1,9 miljoen. Ze gaf geesten niet de schuld van het vertrek, en vermeldt in feite nooit iets van paranormale aard. Een andere bewoner was muzikant Matisyahu, die daar tot 2019 vier jaar heeft gewoond.

Het is duidelijk dat het huis een aantal fantastische creatievelingen aantrekt, Helen Ackley, inclusief de creatieve schrijver.

Benieuwd naar meer diepgaande spookverhalen over het Ackley House en naar openbaarmakingsadvies van Eric Goldman? Luister naar de aflevering van deze week van onze spookhuis-podcastserie, Donker huis, voor exclusieve spookverhalen en inzichten in de spookachtige reputatie van het beruchte huis.