Prosta rodzinna pamiątka odblokowała mroczny rodzinny sekret

Kiedy urodziła się moja córka, mama dała mi grzebień, który dała jej moja babcia Ella (z domu Esther). Okazało się, że ten grzebień ma wielką historię.

Moja mama po raz pierwszy znalazła grzebień w pudełku z biżuterią mojej babci, gdy była nastolatką, a jej pytania na ten temat były odpowiedziała szybko i klinicznie: trzymała przy sobie grzebień wszy (i ukryty przed strażnikami) w nazistowskiej niewolniczej pracy obóz.

Podczas gdy moja babcia zachowywała swoje sekrety, grzebień musiał oznaczać dla niej, że cały świat go zachował i chronił przez te wszystkie lata później, świat z dala od tego, że nigdy więcej go nie potrzebuje.

Kiedy trzymam grzebień, który jest zrobiony z kości, przenoszę się do innego czasu, w którym jest o wiele więcej pytań niż odpowiedzi. Jak przeżyła to piekło na ziemi?

Moja babcia była piękną 30-latką o przenikliwych niebieskich oczach i ciemnych włosach. Moje myśli błądzą i spekuluję o tym, czego mogła przeżyć podczas wojny, aby przeżyć.

Była jedną z „szczęśliwszych”. Została przepędzona z częstochowskiego getta do obozu pracy przymusowej Hasag, w przeciwieństwie do większości innych osób z jej miasta, które trafiły do ​​komór gazowych Treblinki. Moja rodzina nie wie tego na pewno, ale z tego, co udało nam się zebrać, moja babcia spędziła w Hasag około dwóch lat znoszący głód, mroźne zimy i urazy psychiczne, które ją przeraziły, aż do śmierci w Nowym Jorku ponad 45 lat później.

Jej dwaj starsi bracia wyjechali z Polski przed wojną, ale jej rodzice zostali wymazani z jej życia przez… swobodny ruch ręki niesławnego kapitana Degenhardta, który był w niej odpowiedzialny za selekcje rodzinne miasto.

Bydlęcy wagon wywiózł ich na śmierć, a ona została ze swoim młodszym bratem. Ledwo mówiła o Holokauście i starała się ukryć przeszłość. Wyszła za mąż za mężczyznę z rodzinnego miasta. Nie znamy jego imienia, ale wiemy, że nie przeżył wojny i że w pewnym momencie dokonała aborcji, aby chronić swoje nienarodzone dziecko przed okropnościami, które się wokół niej dzieją.

Miała 30 lat, kiedy została uwięziona wraz z młodszym bratem pod nazwiskiem pierwszego męża, co uniemożliwiło nam dokładne prześledzenie jej podróży sprzed 1945 roku. Przeżyła wojnę i została wyzwolona przez Armię Czerwoną.

Ella przeżyła z dwoma cennymi skarbami: młodszym bratem i grzebieniami na wszy, które ukryła. Użyła go, aby pozbyć się przerzedzonych włosów epidemii wszy, która szalała w barakach. Jej brat zmarł wkrótce po wyzwoleniu, ponieważ jego trupie anatomia nie była w stanie utrzymać bogatej żywności dostarczanej przez pracowników pomocy. Po tym, jak przez tak długi czas był niedożywiony i nękany głodem, jego ciało po prostu się poddało.

A grzebień, który pomógł jej zachować pozory higieny pośród całego brudu i barbarzyństwa, do dziś pozostaje naszą najcenniejszą pamiątką rodzinną.

Ten grzebień to mój jedyny prawdziwy wgląd w jej przeszłość. Trudno wyobrazić sobie świat, w którym grzebień na wszy staje się najbardziej cenioną własnością materialną kobiety, ale na… Ella to była nie tylko utylitarna konieczność, ale także reprezentacja godności, szacunku do samego siebie i dobre maniery.

Jak zwykle po wojnie, Ella znalazła się w domu z wieloma innymi ocalałymi z jej miasta. Wśród nich był Josef, który w lepszych czasach grał z braćmi w piłkę nożną. Nawet w następstwie najgorszych zbrodni przeciwko ludzkości te dwa złamane duchy znalazły miłość. Pobrali się trzy miesiące po zakończeniu wojny, a moja matka urodziła się w maju 1946 roku.

Moja córka, której drugie imię brzmi Elizabeth, nosi imię swojej prababki Elli. Podczas nadania jej dziecku imienia podzieliliśmy się historią grzebienia z naszymi przyjaciółmi i rodziną. Modliliśmy się, aby moja córka wyrosła na odwagę i wytrzymałość i zawsze walczyła o własne szczęście, bez względu na okoliczności. Pewnego dnia grzebień i jego dziedzictwo będą jej.

Moja ukochana babcia zmarła, kiedy byłem na studiach; Minęło tyle lat, odkąd ten grzebień był używany. Jego lekki ciężar na mojej dłoni blednie w porównaniu z ciężarem sekretów, które niesie. Przesuwam jego gładką, perłową powierzchnię w górę i w dół ramienia, i pocieram ciasnymi zębami o paznokcie.

Grzebień mojej babci nie ma wartości pieniężnej, ale jest najbardziej nieocenioną pamiątką – i pierworodztwem – jaką mamy.

Ta treść jest tworzona i utrzymywana przez stronę trzecią i importowana na tę stronę, aby pomóc użytkownikom podać ich adresy e-mail. Możesz znaleźć więcej informacji na temat tej i podobnych treści na piano.io.