Gideon Mendelson i Ned Stoll Weschester, NY House Tour
Każda pozycja na tej stronie została ręcznie wybrana przez redaktora House Beautiful. Możemy otrzymać prowizję od niektórych przedmiotów, które zdecydujesz się kupić.
Projektant Gideon Mendelson i architekt Ned Stoll dali House Beautiful wnętrze urokliwego nowego domu w stylu Tudorów, który zbudowali i udekorowali dla rodziny z hrabstwa Westchester w stanie Nowy Jork.
W tej okolicy jest więcej przedwojennych Tudorów, niż Szekspir mógłby kijem kijem. Czy to dlatego zaprojektowałeś nowy riff na 500-letniej architekturze?
Ned Stoll: Nasz klient powiedział, że dorastając w pobliżu, w zwyczajnym kolonialnym, marzyła o tym, żeby pewnego dnia mieć własnego, okazałego Tudora. Ona i jej mąż uwielbiają masywne belki, strzeliste szczyty i dziwaczne detale, ale chcieli uciec od dusznej formalności i ciemnych, zamkniętych pokoi z oryginałów z lat 20. XX wieku. Wraz z Gideonem opracowaliśmy coś, co nazywamy „rozpuszczającym się Tudorem”. Jest stopniowy postęp od tradycyjne formy i pionowa konstrukcja frontu domu po bardziej nowoczesne, otwarte, poziome przestrzenie z tyłu. Jednak cały układ ma hojną skalę, ekspansywny przepływ i elastyczność, która obejmuje sposób, w jaki żyje i bawi się ta rodzina.
Gedeon Mendelson: Kiedy zaczynaliśmy w tych wnętrzach, czwórka dzieci pary – teraz w wieku 20 lat – miała się wyprowadzić. Nowy dom był okazją rodziców do powiedzenia: „Nie tak szybko!” Świadomie zbudowali miejsce, w którym dorastali dzieci, ich bliskich lub małżonków, a w końcu wnuki czułyby się tak, jakby zawsze miały Dom. Ten projekt dotyczył rodziny pozostającej – i rozwijającej się – razem. Chodzi również o powitanie społeczności w ich domu. Organizują tu imprezy filantropijne i organizują kolacje dla 12-14 osób.
NS: Dzięki licznym aranżacjom siedzisk, duży salon jest tak samo wygodny do spotkań towarzyskich, jak do cichych pogawędek czy zwinięcia się z książką. Zaplanowaliśmy jadalnię tak, aby w razie potrzeby — jak seder na 30 dni — mogli obrócić długi środkowy stół o 90 stopni i ustawić składany stół po obu stronach. Większość gotowania wymaga pracy zespołowej, a ta ogromna koszerna kuchnia to miejsce spotkań rodziny i przyjaciół.
Douglas Brenner: Czy retrospekcje, takie jak ołowiane szyby okienne, rozmyły twoją koncentrację na ruchliwym tu i teraz?
Dyrektor Generalny: Tworzenie poczucia historii jest dla mnie bardzo ważne, nawet gdy projektujemy rzeczy od nowa. Studiowałem film w szkole i pociąga mnie coś, co wizualnie opowiada historię, gdy zmienia się twój punkt widzenia. Miejsce, w którym wszystko wygląda, jakby wyskoczyło z salonu, tego nie daje. Żona, pomimo zauroczenia Tudorami, pragnęła bardziej modernistycznej atmosfery. Moim celem było ułożenie różnych stylów i faktur, aby krzesła z połowy wieku harmonijnie współgrały z więźbami dachowymi Tudorów i współczesnym oświetleniem. Wiele z tych rzeczy, starych i nowych, ma celową niedoskonałość, co nadaje im charakter rodowy. Mieszanka drewna, metali i naturalnych włókien nadaje im dotykową głębię. Przytłumione, ziemiste tony i neutralne barwy pozwalają wprowadzić momenty bogactwa chromatycznego. Gdybyśmy, powiedzmy, pokryli te zabytkowe krzesła Carlo de Carli na wysoki połysk czernią i obszyli je jedwabiem, zamiast pozostawić siedzenia „takie, jakie zostały znalezione”, wyglądałyby zbyt cennie dla tego domu.
Czy znalezienie wygodnych sof w salonie o podwójnej wysokości było wyzwaniem?
Dyrektor Generalny: Naprawdę duże sofy mogą wyglądać nieporęcznie, więc zaprojektowaliśmy je od podstaw. Są ciężkie i rzeźbiarskie, ale także miękkie – świeże spojrzenie na chesterfield, które nie jest zbyt nowoczesne dla tej przestrzeni. Innym niestandardowym elementem z kategorii „Nie znajduję tego, więc muszę to zrobić” jest stolik kawowy w salonie, który obraca się nad podnóżkiem – rodzaj ruchów, na które projektanci wybierali w latach 50. XX wieku. Mosiężne nosze podnoszą go z retro na wyrafinowany. Są też niestandardowe fotele skrzydłowe, które zaktualizowaliśmy o coś w rodzaju skandynawsko-nowoczesnego profilu i kwiatowy nadruk z lat 70. XX wieku.
Eric Piasecki
Geometria i motywy kwiatowe to klasyki Tudorów – od płaskorzeźb w paski po hafty. Ale przełożyłeś nostalgiczne wzory na świeże rytmy graficzne.
NS: Wybrane przez Gideona kwieciste tapety do jadalni są strzałem w dziesiątkę. Zastanawialiśmy się nad czymś w rodzaju równie odważnych pasków na sklepionym suficie, kiedy pokazał nam próbkę dywanu, który zaprojektował dla tej przestrzeni. Powiększyliśmy wzór i umieściliśmy go nad głową.
Dyrektor Generalny: Lubię w subtelny sposób powtarzać formy w całym domu. Jeśli wyjmiesz wszystkie meble z salonu, gość może powiedzieć: „Wow, to wielki dywan!” Ale gdy wszystko jest na swoim miejscu, silny wzór prawie staje się neutralny. Nie lubię wchodzić do pokoju, w którym za jednym zamachem dostajesz wszystko. Chcę, abyś wracał, by odkrywać nowe warstwy, nowe kompozycje – i być może zastanawiać się, dlaczego tam są. Uwielbiam pomysł potrzebować wrócić po więcej.
Ta treść jest tworzona i utrzymywana przez stronę trzecią i importowana na tę stronę, aby pomóc użytkownikom podać ich adresy e-mail. Możesz znaleźć więcej informacji na temat tej i podobnych treści na piano.io.
