Olivia de Havilland i Feud. Joan Fontaine

W wieku prawie 101 lat Olivia de Havilland miała wiele kamieni milowych – ponad 60-letnią karierę, role w 49 filmach i dwie Oscary dla najlepszej aktorki – a teraz kolejny: de Havilland niedawno stał się najstarsza kobieta, która kiedykolwiek otrzymała kobiecość, kobieca forma rycerstwa nadana przez brytyjskiego monarchę za zasługi dla dramatu. Chociaż Przeminęło z wiatrem Osiągnięć aktorki jest wiele, jest równie dobrze znana ze wszystkich dramatów w jej życiu osobistym, szczególnie z jej prawie trwającej całe życie sporu z Joan Fontaine, jej młodszą o 15 miesięcy siostrą.

Podobnie jak miliony sióstr przed nimi i po nich, walki Olivii i Joan rozpoczęły się od wspólnej dziecięcej sypialni. Olivia powiedziała Targowisko próżności to był ich „największy problem”. Kiedy byli sami, 6-letnia Olivia straszyła Joan dramatycznymi odczytami sceny ukrzyżowania z Biblii, powiedziała Joan Ludzie w 1978 roku. Później Joan nauczyła się wchodzić pod skórę Olivii, naśladując każde wypowiedziane przez nią słowo, a nawet powtarzając upomnienie Olivii, że jest „naśladowcą”.

Ich środowisko rodzinne nie pomogło. Jako małe dzieci dziewczynki, które urodziły się brytyjskim rodzicom w Tokio, przeprowadziły się z matką do Kalifornii po romansie ojca z pokojówką. Pani. de Havilland ożenił się ponownie z kierownikiem sprzedaży detalicznej George'em Fontaine'em, dyscypliną, która narzuciła „wojskowe dzieciństwo” wraz z łóżkami w kolorze khaki, jak powiedziała później Joan. Kiedy źle się zachowywali, Żelazny Książę, jak nazwała go Olivia, proponował wybór: połknąć olej z wątroby dorsza, który wywołał wymioty, lub tłuc go drewnianym wieszakiem po goleniach. Po tym, jak Olivia poszła do szkoły z nogami pokrytymi siniakami, administratorzy ostrzegli Fontaine'a, aby przestał, ale nic się nie zmieniło.

Ich matka była perfekcjonistką, która gnębiła głoszenie słów swoich córek, piekło skłaniało się ku temu, żeby miały „doskonałą klasę wyższą”. Angielskie akcenty” — cecha, która później zmierzy ich ze sobą jako bardzo poszukiwane byty w branży rozrywkowej biznes. Kiedyś sama aktorka, pani de Havilland ukrywała swoją przeszłość zawodową przed dziećmi. „Kiedy miałam pięć lat, odkryłam sekretne pudełko, w którym znajdował się makijaż sceniczny mamy. To było jak znalezienie zakopanego skarbu. Spróbowałem różu, cienia do powiek, szminki. Ale nie mogłam zdjąć różu – powiedziała Olivia Targowisko próżności. „Mumia strasznie mnie uderzyła. - Nigdy więcej tego nie rób! wrzasnęła na mnie i kazała mi nigdy nie mówić rodzeństwu. VFjest William Stadiem.)

Nawet po tym, jak ich kariery nabrały rozpędu, pani. de Havilland nigdy nie oglądała filmów, w których zagrały jej córki. Jej jedyną uwagą na temat pracy Joan było to, że została „pokonana przez jej piękno” w: Jane Eyre. „Matka nigdy nie była w stanie wyrazić dumy z żadnej ze swoich córek” – powiedziała Joan Ludzie.

Dysfunkcja sióstr nasiliła się po incydencie w basenie. Joan była w wodzie i próbowała wciągnąć Olivię za kostkę, ale starsza, silniejsza siostra podjęła walkę, w wyniku której Joan złamała obojczyk na półce basenu. Skończyła w obsadzie, a Olivia straciła swoje przywileje w basenie. Według relacji Olivii dziewczynki miały wtedy pięć i sześć lat, ale autobiografia Joan z 1978 r. Bez łóżka z różamitwierdził, że przepychanie miało miejsce dekadę później, kiedy mieli 15 i 16 lat. Wkrótce potem Joan wyjechała, by zamieszkać z ojcem i przez rok uczęszczała do angielskiej szkoły średniej w Tokio. Kiedy wróciła, 18-letnia Olivia była na krawędzi sławy, właśnie opakowała Warner Bros. ekranizacja Szekspira Sen nocy letniej.

„Joan przyjechała z mamusią na premierę Śnić w Operze w San Francisco” – wspomina Olivia. „Nawet jej nie poznałem. Miała rozjaśnione włosy. Ona paliła. Nie była już moją młodszą siostrą”.

Olivia chciała Hollywood jako swoją domenę, ale Joan irytowała się radą siostry, by skończyła edukację i znalazła swoje miejsce wśród wyższych sfer. Zamiast tego nalegała: „Chcę robić to, co robisz”. Starsze rodzeństwo w końcu się poddało, pod warunkiem, że Joan i tak zmieni nazwisko. Joan oczywiście odsuwała się, dopóki medium nie przekonało jej, że jest inaczej. Młode aktorki były na przyjęciu zorganizowanym przez brytyjskiego aktora Briana Aherne'a, z którym umawiała się Olivia, kiedy wróżka powiedziała Joan, że potrzebuje pseudonimu scenicznego, aby osiągnąć prawdziwy sukces. Psychika zareagowała przychylnie na nazwisko ojczyma, mówiąc: „Weź to. Joan Fontaine to nazwisko odnoszące sukces”. Wróżka przepowiedziała również małżeństwo Joan z Aherne – i nie byłby to ostatni raz, kiedy siostry były połączone romantycznie z tym samym mężczyzną.

Warner Bros. podpisał kontrakt z Olivią na siedmioletnią kadencję po Śnić, ale jej coraz bardziej widoczny talent przyniósł powołanie innych studiów. MGM poprosił ją o zagranie Melanie w Przeminęło z wiatrem po jej występie w 1938 jako Maid Marian u boku Errola Flynna in Przygody Robin Hooda. Zabezpieczenie roli oznaczało wiele kłótni ze strony Olivii i producenta filmu, Davida O. Selznicka. Wymagało to kilku prób i dopiero Olivia zaapelowała do żony Jacka Warnera, kiedy szef studia w końcu się zgodził.

Ale kiedy Selznick postanowił wykorzystać swoje szczęście, tym razem prosząc o wypożyczenie Olivii dla Alfreda Hitchcocka. RebekaWarner nie był taki miły. Decydując, że nie jest to warte zachodu, Selznick zapytał Olivię: „Czy miałbyś coś przeciwko, gdybym zabrał twoją siostrę?”

„Traciłam genialną rolę, ale w porządku” – powiedziała Olivia Targowisko próżności jej rezygnacji.

Rola zaowocowała pierwszą nominacją Joan do Oscara dla najlepszej aktorki. Zagrała w innym filmie Hitchcocka, Podejrzenie, w następnym roku i za to również otrzymał nominację. Joanna była również nominowana w kategorii najlepsza aktorka, za Zatrzymaj świt, w tym roku i siostry dzieliły stół w noc rozdania Oskarów. Kiedy Joanna wygrała, później napisała: Bez usłania róż, „Cała niechęć, którą czuliśmy do siebie jako dzieci, wyrywanie włosów, dzikie zapaśniki, czas, kiedy Olivia złamała mi obojczyk, wszystko wróciło w kalejdoskopowych obrazach. Mój paraliż był całkowity."

W następnym roku 1941 dostała kolejną, za Podejrzenie, również w reżyserii Hitchcocka. Wygrała, pokonując swoją siostrę, która była nominowana do Powstrzymaj świt. Joan i Olivia siedziały przy tym samym stole, kiedy ogłoszono imię Joan. Jak napisała Joanna w Bez usłania róż, „Cała niechęć, którą czuliśmy do siebie jako dzieci, wyrywanie włosów, dzikie zapaśniki, czas, kiedy Olivia złamała mi obojczyk, wszystko wróciło w kalejdoskopowych obrazach. Mój paraliż był całkowity”. Była nie tylko pierwszą (i jedyną) aktorką Hitchcocka, która zdobyła Oscara, była też pierwszą z sióstr.

Podczas zeszłorocznej ceremonii Olivia ukryła się w hotelowej kuchni, płacząc obok parującej kadzi z zupą po tragicznej stracie najlepszej aktorki drugoplanowej. Teraz, przegrywając z młodszą siostrą, widząc, jak osiąga ten kamień milowy na początku swojej kariery, zadała kolejny wstrząsający cios jej ego. Nagłówki z następnego dnia uczyniły to oficjalnym: trwała wojna de Havilland-Fontaine.

Kolejna dekada dodała zniewagę i obrażenia, gdy Joan zrobiła furorę na łamach towarzystwa – coś Olivia trzeba przyznać, że nie miał talentu do umawiania się z byłym kochankiem Olivii, lotnikiem Howardem, m.in. Hughesa. Kiedy Olivia poślubiła pisarza Marcusa Goodricha w 1946 roku, Joan powiedziała prasie: „Wiem o nim tylko tyle, że miał cztery żony i napisał jedną książkę. Szkoda, że ​​nie jest na odwrót”. Może więc nic dziwnego, że Olivia odrzuciła gratulacje Joan po tym, jak wygrała nagrodę dla najlepszej aktorki na Oskarach w 1947 r. – kolejny problem podchwycony przez tabloidy.

Tym, co ostatecznie umocniło rozłam sióstr i odrzuciło ich separację, była śmierć ich matki w 1975 roku. Joan była w trasie z Kwiat kaktusa kiedy 88-letnia pani de Havilland zdiagnozowano raka i twierdziła, że ​​nikt nie zadzwonił, aby powiedzieć, że jej matka o nią prosi. Ze swojej strony Olivia, egzekutorka majątku, powiedziała, że ​​podbiegła do mamy i była z nią do końca. Po śmierci Joan powiedziała, że ​​Olivii skremowano jej ciało bez powiadomienia Joan i nie zaprosiła jej na nabożeństwo żałobne. Joan dowiedziała się o tym i i tak przyszła, ale żadna z sióstr nie rozmawiała ze sobą tego dnia ani później.

„Możesz rozwieść się z siostrą tak samo jak z mężami” – powiedziała Joan Ludzie kilka lat później. - W ogóle jej nie widzę i nie mam zamiaru.

Ich separacja trwała do śmierci Joan w 2013 roku, w wieku 96 lat. To było coś, co przewidziała młodsza siostra de Havilland. Zapytana w wywiadzie, jak chciała umrzeć, Joan odpowiedziała: „Olivia zawsze mówiła, że ​​we wszystkim byłam pierwsza – najpierw wyszłam za mąż, najpierw dostałam Oscara, najpierw miałam dziecko. Jeśli umrę [pierwszy], będzie wściekła, bo znowu dotrę tam pierwszy!