Projektowanie odważnej kamienicy w Chicago

Mimi Read: Wiem, że to nowa architektura, ale jakoś wygląda jak amerykański dom w stylu blue-chip, który był przez stulecie i widziałem dość paradę dekoratorów w wysokim stylu - z tobą jako najnowszym w kolejce.

Steven Gambrel: To był naprawdę pomysł. To nowa kamienica w dzielnicy Lincoln Park w Chicago, ale ma sprawiać wrażenie pozostawionej z lat dwudziestych. Phillip Liederbach jest lokalnym architektem, który ją zaprojektował, a domy Davida Adlera były dla niego inspiracją. Adler był architektem z Chicago, który projektował spektakularne domy w latach 20. i 30., a kiedy mieszkasz w Chicago, znasz je. Są kultowe i poszukiwane.

Co sprawia, że ​​są tak wyjątkowe?

Adler czerpał inspirację z wielkich georgiańskich domów, ale podniósł je z wyższymi sufitami i większymi drzwiami i oknami. Wziął pomysły z przeszłości — na przykład pokoje wyłożone boazerią — ale sprawił, że boazeria była znacznie lżejsza. To intrygujące, sposób, w jaki jego domy wydają się świeże i nowoczesne, mimo że mają prawie sto lat.

A twoje zdobienia? Jest niezwykle pewny siebie i uprzejmy. Co cię zainspirowało?

Z wykształcenia jestem architektem, a moje prace dekoratorskie prawie zawsze dotyczą architektury. Ten dom ma mocne proporcje, mocne elementy architektoniczne. No i oczywiście zainspirowali mnie moi klienci. Jennifer i Jimmy Oppenheimer to stylowa młoda para z dwójką dzieci. Nie tylko wzruszyli ramionami. Wszystkie śmiałe ruchy tutaj były z ich współpracą.

Dlaczego sprowadzili cię z Nowego Jorku?

Uwielbia modę, a jej najbardziej zaufany guru stylu polecił mnie. Para chciała, żebym naprawdę przeforsowała historię kolorów i wzory, które uznali za ekscytujące. Uważali, że jest to coś, czego nie widuje się zbyt często w Chicago.

Ta marmurowa podłoga w wejściu jest śmiała — witaj i wow!

Widziałem taką podłogę w domu z początku XX wieku i podobało mi się. Jest graficzny, mocny i dopełnia duży pokój. Trzeba powiększyć lub zmniejszyć skalę wzoru, aby dopasować go do proporcji dowolnej przestrzeni. Dotyczy to podłogi lub dywanu. To kluczowy sposób na tworzenie dekoracji, które wyglądają jak architektura, a nie dodawanie powierzchni, która jest tylko lukrem. Powtórzyłem geometryczną formę w mosiężnym stoliku wejściowym, parkietowej podłodze w kuchni i oprawach oświetleniowych w głównej sypialni. Ważne jest, aby generować wzory, które są mocne, ale łączą się z resztą domu.

Opowiedz mi o kolorze ścian biblioteki — to uczta.

Jest pawi niebieski. Oczywiście lakierowane. Znajduje się z przodu domu, dzięki czemu tworzy bogatą, intymną, nastrojową przestrzeń, gdy wchodzisz.

A umeblowanie?

Mieszanka customu i vintage. Biurko z brązu jest francuskie z lat 60-tych. Ceramika jest amerykańska z lat 40. XX wieku. Zaprojektowałem dywan i wykonałem go w Nepalu. To przesadzona w skali wersja perskiego dywanu. Dom posiada kolekcję stylowych rzeczy bez wielkiej troski o proweniencję.

W dziełach, które tworzysz i tych, które wybierasz, kunszt zawsze mnie powala.

Uczę się dobrze zrobionych rzeczy, a prace, które lubię, mają zwykle odniesienie do użyteczności: wcześnie sprzęt naukowy, szkło renowacyjne i meble, które wyrażają swoją strukturę za pomocą śrub, okuć i krawędzie. Lubię wojskowe detale. Pagony munduru zostały umieszczone w miejscach najbardziej nadużywanych, więc trzeba by je wzmocnić grubszym materiałem, a w miarę upływu wieków staje się on elementem dekoracyjnym. Mosiężne obramowanie mebla — to był obszar, który najbardziej się zużywał, ale teraz jest to piękny element, który dodajemy do stylu.

Jadalnia była skrupulatnie wyselekcjonowana, ale ma podręczną jakość. Nie przytłacza cię to dramatem. Jak to zrobiłeś?

Korzystając z dwóch mniejszych okrągłych stołów. To znacznie bardziej swobodne podejście niż jeden długi stół. Pomaga też sofa. W rzeczywistości nawet nie nazywają tego jadalnią — uważają to za salon i używają go do gry w karty, spędzania czasu, obiadu samemu lub z przyjaciółmi. Maleńkie kamienne stoliki mają inkrustowany mosiądz z lakierowanym wykończeniem - znalezisko w stylu vintage. Para opraw oświetleniowych pochodzi z lat 60., prawdopodobnie z przestrzeni publicznej. Po prostu wydawali się nieoczekiwani i młodzi, a do tego są z mosiądzu. W domu jest dużo odcieni bursztynu i złota, a mosiądz pięknie się sprawdza.

Czarna sypialnia brzmi efektownie, ale makabrycznie, jak coś z rezydencji gwiazdy rocka. Ale ten jest klasycznie wyrafinowany i zaskakująco promienny.

Nigdy nie robiłem czarnej sypialni. Luksus, jakiego nigdy nie osiągnąłbyś w jasnym pokoju. Kolor ścian to obsydian. Łóżko z baldachimem ma kluczowe znaczenie, ponieważ dodaje blady, miękki materiał, aby złagodzić głębię koloru.

Czarny jest odważny.

Wiem, prawda? Wspaniale, że była gotowa podjąć dobre ryzyko. Opłaca!

Ta treść jest tworzona i utrzymywana przez stronę trzecią i importowana na tę stronę, aby pomóc użytkownikom podać ich adresy e-mail. Możesz znaleźć więcej informacji na temat tej i podobnych treści na piano.io.