Ten 116-letni dom to oryginalny mały dom

W obliczu braku światła i mnóstwa architektonicznych dziwactw, Sarah Bartholomew odświeżyła a zabytkowa kamienica Georgetown z neutralnymi, głupimi detalami i licznymi pierzastymi przyjaciółmi z woliery.

Celia Barbour: Małe domy są teraz modne, ale ten dom ma 116 lat! Jak wpłynął na Ciebie jego rozmiar?

Sarah Bartholomew: Zawsze pozwalałam domowi opowiadać swoją historię, a ten jasno określał, czym powinien być: ładnym, całkowicie amerykańskim domem w pięknym, historycznym Georgetown. Ktokolwiek go zbudował, nie był specjalnie zamożny, więc starałem się zachować prosty styl: świeży, eklektyczny i swobodny, ale nie luźny czy swobodny.

Czy dom o powierzchni 1200 stóp kwadratowych z zaledwie czterema pokojami – dwoma na dole, dwoma na górze – stanowił wyzwanie projektowe?

Tak. Na przykład nie ma foyer — idziesz prosto z ulicy do salonu. Chciałam stworzyć chwilę przy drzwiach wejściowych, w której można by się zatrzymać i powiesić płaszcz, ale musiała być spójna z pomieszczeniem. Dlatego nad konsolą wejściową zamiast lustra znajduje się odcisk ptaka. Kuchnia służy jako jadalnia. Zleciłem wykonanie stołu na zamówienie w określonym rozmiarze: jest wystarczająco duży, aby pomieścić sześć osób, ale na tyle mały, że można się po nim poruszać.

Twoje meble również są często uniwersalne.

Lubię, żeby było jedno i drugie, a nie albo/albo. Przyciągają mnie rzeźbiarskie meble, które dodają dramatyzmu graficznego, a jednocześnie są użyteczne. Na przykład krzesła w stylu Regency przy frontowych oknach mają ciekawą sylwetkę i mogą służyć jako cokoły dla przedmiotów lub książek, a następnie można je usunąć w razie potrzeby jako miejsce do siedzenia. Podobnie lustro w kształcie byka i chińskie stołki dodają wizualnego efektu, nie sprawiając, że pokój jest zajęty lub zatłoczony.

Ci właściciele mogli sobie pozwolić na większy dom. Dlaczego zdecydowali się na małe?

Wolą małe. To ich drugi dom; ich główna rezydencja znajduje się w Kalifornii, ale ta też nie jest duża. Po spędzeniu czasu w Japonii żona wierzy w dobre, ale zwarte życie. Są zawsze w ruchu — Europa, Azja, Zachodnie Wybrzeże — a ona nie chce wiele do utrzymania. I nie ma potrzeby biura w domu: mąż, który pracuje w branży technicznej, może pracować w dowolnym miejscu, o ile ma tablet.

Jednak nie wygląda jak domek dla delikatnej małej lalki.

Cóż, jest wysoki — grał w koszykówkę — więc nie chciałem wszędzie małych kanap i francuskich krzeseł. W salonie potrzebna była wygodna sofa i przyjemne fotele. Sypialnie musiały być spokojne i spokojne.

Jakie problemy napotkałeś podczas aktualizacji starej kamienicy?

Domy zbudowane sto lat temu nie miały rzeczy, które obecnie uważamy za niezbędne, takich jak hydraulika i elektryczność. Te udogodnienia były dodawane przez lata, w wyniku czego na ścianach i sufitach są wszystkie te dziwactwa. Aby je zamaskować, zawieszam grupy powtarzających się (ale nie identycznych) przedmiotów, które przyciągają wzrok i odwracają uwagę od asymetrii. W salonie znajdują się odciski ptaków autorstwa Olofa Rudbecka, XVII-wiecznego szwedzkiego naukowca i artysty. W sypialni dla gości wypełniłem ścianę nad łóżkiem, które wystaje, wspornikami z muszlami i koralem.

Rowhouses mogą być ciemne. Jak wniosłeś światło?

Poprzedni właściciele wstawili okiennice plantacyjne na frontowych oknach, ale chciałem mieć więcej światła dziennego. Założyłem lniane zasłony z prześwitującą podszewką; zapewniają prywatność, ale przepuszczają około 80% światła. I wymieniłem panele z litego drewna w drzwiach wejściowych na szyby.

Tak więc cała fasada staje się źródłem światła! A co z wnętrzem domu?

Ponieważ salon jest długą, wąską przestrzenią, wymagał oświetlenia górnego, ale sufity były zbyt niskie, aby zainstalować oprawy wnękowe — do oświetlenia otoczenia użyłem mocowań podtynkowych. Nie chciałem, żeby lampy za bardzo wystawały, więc wybrałem smukłe mosiężne. W kuchni sufit składa się z legarów podłogowych głównej sypialni na piętrze. Lampy wiszące zwisają z belek nośnych, jedynego miejsca, w którym mogliśmy poprowadzić przewód elektryczny. Dodałem też oświetlenie podszafkowe i kinkiety na ścianach.

Opowiedz mi o tym, jak używasz koloru.

Klient chciał, aby główne pomieszczenia były neutralne. Powiedziała: „Cały czas jestem w ruchu. Chcę, żeby dom był kojący”. Uwielbiam też neutralne kolory, ale nie chciałem, żeby paleta wydawała się nudna lub płaska, więc ułożyłam wiele tekstur i wzorów. Sofa ma ręcznie blokowany nadruk Carolina Irving Textiles, krzesła w liściasty wzór, a poduszki w paski. Na dywanie jest nawet delikatny wzór. Naturalne tekstury to welin, wiklina, skóra, mosiądz i marmur. Dodawałem niebieski, gdy potrzebowaliśmy pop koloru. Uwielbiam niebieski i biały — zawsze tak robiłem, zawsze będę — i używałem kombinacji w głównej sypialni z tradycyjnym kwiatowym motywem na wezgłowiu, spódnicy łóżka i zasłonach. Następnie dodałem małe akcenty czerni do pokoju z abażurem i grafiką. Czerń sprawia, że ​​niebieski i biały nie przechodzą w słodycz.

Powiedziałeś, że dom opowiada swoją historię, ale ten okazał się bardziej jak wiersz.

Liczy się każdy szczegół: funkcjonalny obiekt może stać się pięknym momentem, na który można patrzeć i cieszyć się nim, gdy tylko przejdziesz. Każdy gest jest okazją do opowiedzenia małej historii w ramach większej historii.

Zobacz więcej zdjęć tego wspaniałego domu »

Ta historia pierwotnie ukazała się w czerwcowym numerze Dom Piękny.

Ta treść jest tworzona i utrzymywana przez stronę trzecią i importowana na tę stronę, aby pomóc użytkownikom podać ich adresy e-mail. Możesz znaleźć więcej informacji na temat tej i podobnych treści na piano.io.