Tureckie studio tekstylne produkuje ręcznie tkane dywany

Można by założyć, że turecki projektant dywanów zakochałby się w tym rzemiośle, dorastając w Turcji. Ale to było dopiero Begüm Cana Özgür przeniosła się do Stanów Zjednoczonych na studia podyplomowe, gdzie próbowała swoich sił na krośnie.

„Wyglądasz na nich wszędzie. To po prostu coś, na co nie zwracasz uwagi, ponieważ są one obecne wszędzie w tureckiej kulturze” – mówi teraz Özgür. Kiedy zapisała się do Cranbrook Academy of Art w Michigan, prestiżowej szkole, której absolwentami są tacy jak Charles i Ray Eames, „próbowałam pracować z wiele różnych materiałów, a potem zainteresowałem się tekstyliami, częściowo dlatego, że były łatwiejsze w obsłudze w porównaniu z obróbką metalu lub drewna” mówi. „Naprawdę podobał mi się proces przędzenia, farbowania i tkania”.

Po ukończeniu studiów Özgür wróciła do Stambułu, aby poznać więcej tradycji, która, jak obawia się, zanika w kulturze. „Po prostu nie jest tak popularny, jak był. Jest na skraju zniknięcia, ponieważ nowe pokolenie już się tym nie interesuje – mówi. „Wciąż można znaleźć doświadczonych ludzi, którzy uczyli się tego rzemiosła od swoich matek, które praktykują je od dzieciństwa. Ale każdego dnia jest ich coraz mniej”.

Choć teraz dzieli swój czas między Nowy Jork i Stambuł, to właśnie w tym ostatnim mieście Özgür założyła własne studio. Jej estetyka daleka jest od odważnych czerwieni i brązów konwencjonalnych dywanów, nie zawiera też typowych motywów medalionów i kwiatów. „Uwielbiam tradycyjne wzory, ale myślę, że to dobre rzeczy, które należą do Starego Świata” – wyjaśnia.

Zamiast tego kieruje się eksperymentami z formą. „Zazwyczaj nie zaczynam procesu od pióra i papieru, projektując wzory. Zwykle zaczynam bawić się technikami” – mówi Özgür. „Staram się przesuwać granice technik, aby zobaczyć, jakie ciekawe wzory mogę stworzyć”.

Rezultatem są często łagodne gradienty kolorów, w których odcienie liściastej zieleni przechodzą w fioletowe i prażone brązowe lub nieco bardziej geometryczne składane kwadraty w odcieniach ochry inspirowane, powiedzmy, zamglonym wschodem słońca w Toskania. „W kwestii wzorów i kolorów bardzo inspiruje mnie natura. Myślę, że natura ma piękny sposób na łączenie rzeczy i zawsze jestem zdumiona scenami, które widzę w swoim codziennym życiu” – mówi. „Zawsze wracam do natury, aby podejmować decyzje dotyczące kolorów”.

W erze, w której zamówienie plastikowego dywanu za 200 dolarów nigdy nie było prostsze za pomocą zaledwie kilku kliknięć i dostarczenie go w ciągu tygodnia, Özgür pragnie zademonstrować znaczenie jakości. „Ludzie powinni zacząć zastanawiać się, czy jest wykonany w uczciwych warunkach i czy jest wykonany z materiałów dobrej jakości. Ręcznie robiony dywan zajmuje jednemu tkaczowi trzy, cztery, pięć tygodni na krośnie”, mówi. „Myślę, że bezcenny jest czas, który w to zainwestowano”.

Również bezcenne? Własne uczucia rzemieślnika do ich rzemiosła, na co Özgür zwraca szczególną uwagę podczas zawierania umów ze swoim zespołem. „Właśnie zdałem sobie sprawę, że jeśli tkaczka nie jest zadowolona z tego, nad czym pracuje, ten kawałek nigdy nie wyjdzie jako dobry kawałek. Możesz naprawdę wyśledzić ten nacisk na kawałek” – mówi. „Ale jeśli ktoś kocha to, nad czym pracuje, to widać, że ten kawałek też nosi ten ślad”. Jeśli piękno jej końcowych produktów jest jakąkolwiek wskazówką, Özgür musi kochać to, co robi.

Śledź House Beautiful na Instagram.

Ta treść jest tworzona i utrzymywana przez stronę trzecią i importowana na tę stronę, aby pomóc użytkownikom podać ich adresy e-mail. Możesz znaleźć więcej informacji na temat tej i podobnych treści na piano.io.