Prawdziwa historia o romansie królowej Wiktorii i księcia Alberta

20-letnia królowa Wiktoria, obsesyjna pisarka listów i dziennikarka przez całe życie, przyłożyła pióro do referat opisujący jej pierwszy wieczór w życiu małżeńskim, po wystawnej ceremonii i publicznej uroczystości: "I nigdy spędziliśmy taki wieczór!! Mój najdroższy najdroższy Albert usiadł na podnóżku obok mnie, a jego nadmierna miłość i przywiązanie dały mi uczucia niebiańskiej miłości i szczęścia, jakich nigdy wcześniej nie mogłem mieć nadziei! Ujął mnie w ramiona i pocałowaliśmy się raz za razem! Jego uroda, słodycz i delikatność — naprawdę jak mogę być wdzięczna za takie mąż."

To była zakochana kobieta.

Sukcesja Wiktorii na tronie i małżeństwo z księciem Albertem jest głównym tematem Seria arcydzieło PBSWiktoria, premiera w najbliższą niedzielę. Z Jenną Coleman w roli młodej królowej i Tomem Hughesem w roli Alberta serial był w zeszłym roku hitem w Wielkiej Brytanii i ma szansę odnieść sukces w Ameryce, po przebojowej serii Netflix

Korona, o innej młodej zakochanej królewskiej.

Podczas Korona skupiony na małżeństwie problemy Królowa Elżbieta i książę Filip W latach po ślubie przeszkody w związku Victorii i Alberta pojawiły się na lata przed ich wielką publiczną ceremonią. Młoda królowa była niechętna poślubieniu kogokolwiek — w tym Alberta.

Oddana sobie para, rodzice dziewięciorga dzieci, inspiracja dla świata — czy kiedykolwiek istniała poważna możliwość, że to małżeństwo nie dojdzie do skutku? Odpowiedź brzmi tak.

Po pierwsze, precedensy nie były dobre. Wiek wiktoriański widzimy z naszego 21^NS wiekowy punkt widokowy. Ale Hanowerowie, niemiecka rodzina sprowadzona, by rządzić Anglią w 1714 roku, nie byli wyróżniającymi się małżonkami. Jerzy I, który nie mówił po angielsku, miał żałosne małżeństwo z Sophią Dorotheą. Po latach jego niewierności i nadużyć wzięła kochanka. George kazał wrzucić kochanka do rzeki, obciążonego kamieniami, i uwięził Sophię Dorotheę na 30 lat. Następny na małżeńskich loteriach George II był niewiernym mężem o upiornym temperamencie. Ich wnuk, Jerzy III, był zdeterminowany, aby być dobrym mężem dla swojej królowej i mieli 15 dzieci, zanim oszalał. To osłabiło szczęście.

Małżeństwo hanowerskie, które poszło najbardziej spektakularnie, było małżeństwem ich najstarszego syna, księcia Regenta, a później Jerzego IV. Po spotkaniu ze swoją narzeczoną, księciem Karoliną z Brunszwiku, kiedy przybyła do Anglii na to zaaranżowane małżeństwo, zwrócił się do służącego i powiedział: „Harris, nie czuję się dobrze; proszę, przynieś mi kieliszek brandy. Caroline też była rozczarowana. Nikt nie powiedział jej prawdy – jej książę z bajki był tak naprawdę otyły, zadłużony, wiecznie pijany i rządzony przez paskudną kochankę.

Para zdołała mieć córkę Charlotte, ale nienawidzili się nawzajem. To tragiczna śmierć po latach księżniczki Charlotte stworzyła dziwaczny scenariusz prowadzący bezpośrednio do narodzin Victorii. Kiedy Charlotte umarła, nie było innego następcy tronu. Synowie Jerzego III mieli wiele dzieci ze swoimi kochankami, ale niewielu poślubiło członków rodziny królewskiej; jeśli mieli, nie istniałyby żadne dzieci. I tak grupa mężczyzn w średnim wieku z nadwagą rzuciła się do mety: zwycięzca dałby prawowitego następcę tronu Anglii.

Zmotywowany długami Edward, książę Kentu, czwarty syn Jerzego III, odesłał swoją wieloletnią kochankę francuską i poślubił niemiecką księżniczkę, która urodziła Wiktorię. Edward zmarł, gdy jego córka miała roczek, a ona miała samotne, stresujące dzieciństwo, duszone przez matkę i urażone przez jej bezdzietnego wuja, króla Wilhelma IV.

Kiedy William zmarł, a Wiktoria została królową Anglii w wieku 18 lat, cieszyła się swoją władzą, rozkoszując się nocnymi balami i długimi rozmowami ze swoim światowym premierem, Lordem Melbourne. Był to wujek Victorii (i wdowiec po księżniczce Charlotte), król Leopold, który przypominał jej młodego kuzyna Alberta z Saxe-Coburg i Gotha. Byłby doskonałym mężem. Victoria, która poznała Alberta i poczuła obojętność, odepchnęła się od Leopolda i wszystkich innych doradzających małżeństwo. Uznała temat za „ohydny”. Albert nie został nawet zaproszony na jej koronację.

Jeśli chodzi o Alberta, on też przeżył smutne dzieciństwo. Jego ojciec był chronicznym kobieciarzem, który podobnie jak Jerzy I wpadł w szał, gdy jego żona również odważyła się wziąć kochanka. Matka Alberta, miła i urocza księżna Louise, została odesłana, gdy książę miał pięć lat. Musiała przebrać się za farmerkę, aby obserwować syna z daleka.

Dorastając, pilny i artystyczny Albert zaakceptował fakt, że poślubienie Victorii byłoby wspaniałym przeznaczeniem. Księstwo Coburga miało 200 mil kwadratowych i około 41 000 mieszkańców. Znalazł jednak obojętność Victorii i chciał odłożyć rozmowę o upokarzającym małżeństwie. Gdyby po kilku latach Wiktoria postanowiła nie wychodzić za niego, napisał do wuja „to by mnie umieściło w bardzo śmiesznej sytuacji i do pewnego stopnia zrujnowałoby wszystkie perspektywy mojej przyszłości życie."

Wujek Leopold doradził Albertowi cierpliwość i nadal wywierał cichą presję na Victorię. Zasugerował, aby Albert odwiedził Anglię ze swoim bratem. W końcu nie był tam od dwóch lat. Wiktoria zrzędliwie się zgodziła.

Więc co zmieniło to w historię miłosną XIX wieku?

W dniu, w którym ponownie zobaczyła Alberta, Victoria, niewielka ponad pięć stóp wzrostu, stanęła wysoko na schodach w zamku Windsor, by przyjąć swojego niemieckiego kuzyna, zdeterminowana, by wyglądać jak najbardziej po królewsku. Albert zbliżył się, a ona przyjrzała się jego wyglądowi: jego oczy były „piękne” niebieskie, jego rysy „idealne”. Miał „delikatne” blond wąsy. Szerokie ramiona, Albert miał pięć stóp i dziesięć cali wzrostu i wąską talię. Wprawił jej serce w ruch.

Wiktoria zemdlała. Była zauroczona.

To Victoria zaproponowała małżeństwo zaledwie pięć dni później, a 10 lutego 1840 r. Pobrali się w Kaplicy Królewskiej w St. James Palace. Miała na sobie białą koronkową suknię ślubną, jedną z pierwszych kobiet, które to zrobiły, wywołując ogromny szał na koronkowe i białe wesela. Na jej głowie spoczywał wieniec z kwiatów pomarańczy i mirtu. Goście weselni zauważyli, że kwiaty pomarańczy wibrują, gdy Wiktoria drżała z nerwów przy ołtarzu.

Ale jej głos, gdy mówiła przysięgę wiążącą ją z księciem Albertem, był wyraźny. W końcu dostała to, czego chciała.

Ta treść jest tworzona i utrzymywana przez stronę trzecią i importowana na tę stronę, aby pomóc użytkownikom podać ich adresy e-mail. Możesz znaleźć więcej informacji na temat tej i podobnych treści na piano.io.