Projektowanie z klasycznym perkalem

Christine Pittel: Najwyraźniej wierzysz w zaangażowanie. Widzę ten sam perkal w każdym pokoju tego domu!

Justine Cushing: Chyba lubię identyczność, ale kiedy zaczynałem, nie zdawałem sobie sprawy, że wszystko będzie takie samo. Pomyślałem, że perkal będzie dobrze wyglądał na sofie, a potem przykryjemy to krzesło i to krzesło… Po prostu szedłem dalej. To nie był świadomy wybór.

Używanie tej samej tkaniny na wszystkim jest w rzeczywistości starą techniką zdobienia.

Pewnie dlatego, że jest zarówno ładna, jak i praktyczna — to bardzo dobry sposób na zakamuflowanie niedopasowania wszystkich mebli tapicerowanych.

Rozpoznaję ten klasyczny angielski perkal. Po raz pierwszy użył go John Fowler, na podstawie fragmentu, który znalazł w Bowood House. Co ci się spodobało?

Myślałem, że to urocze i skromne. Właściwie wybrałem coś innego, ale zmieniłem wszystko na to, kiedy to zobaczyłem – z wyjątkiem tego cienia w kuchni.

Zastanawiałem się, jak to się wdarło.

Myślę, że już to zamówiłem, ale wszystko inne to Bowood. Podobała mi się zieleń i stosunkowo niewielka skala wzoru. To nie jest przytłaczające. Zielony to kolor łatwy do pracy. Jest kojący dla oka i dobrze komponuje się z loszką, sizalem lub czymkolwiek.

A zieleń perkalu wydaje się wprowadzać zieleń z zewnątrz.

To prawda. Świetnie komponuje się z zielenią, a zieleni wokół domu na pewno jest dużo. Za nami znajdują się trawiaste korty tenisowe, a plaża znajduje się w odległości krótkiego spaceru. Mieszka tu moja siostra i jej rodzina, a mój własny dom jest po drugiej stronie żywopłotu. Szaleję na punkcie Southampton. Powietrze jest takie świeże i czyste. Cały czas jesteś na zewnątrz, albo próbujesz być.

Jaka jest historia tego domu?

Pierwotnie był to garaż, ale został przerobiony na dom około 50 lat temu. Usłyszeliśmy, że jest na sprzedaż i kupiliśmy go niezauważeni, ponieważ znajdował się tylko 20 stóp od naszych tylnych drzwi. Gdy weszliśmy do środka, okazało się, że jest bardzo zaniedbany — podłoga w salonie się zawaliła — więc musieliśmy postawić całość na palach, żeby to naprawić. Teraz wygląd zewnętrzny wygląda tak samo, ale plan piętra jest zupełnie inny. Kiedyś na środku był hol, ale zburzyliśmy go, żeby zrobić jeden duży salon, który działa bardzo dobrze dla mojej siostry i jej męża, bo mają tylu przyjaciół i to jest dobre dla rozrywkowy. Architekt Arthur Fraser był wobec nas bardzo cierpliwy.

Kwiecisty perkal automatycznie sprawia, że ​​czuję się przytulnie i komfortowo, ale co jeszcze nadaje temu pomieszczeniu luz?

Podłogi malowane na biało. Lubię je, ponieważ są łatwe w utrzymaniu. Po prostu je wycierasz i bez względu na to, co się stanie, nie wyglądają gorzej. Myślę, że sprawiają wrażenie, jakby meble unosiły się w powietrzu. A potem pokryliśmy ściany na górze i na dole pomalowaną na biało deską. Ogrzewa ten stary garaż i sprawia, że ​​przypomina bardziej letni domek. Moja siostra ma takie ciekawe stare przedmioty i obrazy, i pomyślałam, że białe ściany i podłogi będą je wyróżniać.

Intryguje mnie to spektakularne lustro nad kominkiem. Co to jest?

To lustro Chippendale z około 1740 roku, które kiedyś należało do krewnego ze strony rodziny mojego ojca. Stanowi dobry punkt centralny.

To piękny antyk, a tuż pod nim ustawiłeś te proste stołki z listew.

Bardzo wierzę w proste i fantazyjne. Podoba mi się wygląd wielkich antyków z mniej wyszukanymi meblami. Nie chcę, żeby wszystko pochodziło z jednego okresu. Wolałbym dodać trochę nowoczesnych kawałków i trochę skromnej wikliny.

Wszystko wydaje się cudownie przypadkowe. Czy myślałeś o wyglądzie Nancy Lancaster i angielskiego wiejskiego domu?

Podziwiam Nancy Lancaster, ale po prostu próbowałam wykorzystać meble, które mieliśmy i zrobić fajną aranżację. Para sof należała do mojej mamy. Właśnie wypraliśmy poszewki. Neoklasyczne konsole są bardzo dobre, ale stoją obok stołu jadalnego z lokalnego domu towarowego.

Czym są te pozłacane zielone kolumny w salonie?

To stare meble Newport, które już mieliśmy; podobnie jak ten pomalowany na biało stół z kabrioletowymi nogami. W rzeczywistości jest mahoń i stał w holu przed domem Ledges, zbudowanego w 1865 roku. Ładnie wygląda w bieli, prawda?

Co sprawiło, że zdecydowałeś się zostać dekoratorem?

Po studiach poszedłem na rozmowę kwalifikacyjną do Parish-Hadley i byli dla mnie tacy mili. Nie zdawali sobie sprawy, że nie umiem pisać. To tam dostałem błąd w dekorowaniu. Kiedyś chodziłem panią. Pies Parisha, ale chyba nie bardzo mnie lubiła. Byłem za wysoki, a moje spódnice za krótkie — patrzyła niewyraźnie.

Z pewnością wiedziała, jak pocieszać.

I wiedziała, jak mieszać. W pokoju pełnym poważnych antyków rzuciłaby ręcznie robiony afgańczyk. Uwielbiam to i lubię otaczać się znajomymi meblami i wiedzieć, gdzie każdy element był wcześniej. Nigdy nie pozwalamy, aby cokolwiek się zmarnowało. Zawsze znajdujemy na to miejsce.

Ta treść jest tworzona i utrzymywana przez stronę trzecią i importowana na tę stronę, aby pomóc użytkownikom podać ich adresy e-mail. Możesz znaleźć więcej informacji na temat tej i podobnych treści na piano.io.