Czym jest nowoczesny design z połowy wieku?

Stwierdzenie, że współczesność w połowie stulecia przeżyła odrodzenie, byłoby poważnym niedopowiedzeniem. Uderzył tak w główny nurt, że został uznany za „Latte z przyprawami dyniowymi” ze stylem sprzedawanym wszędzie, od Design w zasięgu do Cel. Jest wszędzie i właśnie z tego powodu znaczenie tego terminu może się nieco rozmyć. Czym w ogóle jest współczesność w połowie wieku?! A co tak naprawdę sprawia, że ​​tak jest? Zbadajmy.

Patrzy w przyszłość.

Na najbardziej podstawowym poziomie nowoczesne projekty z połowy wieku znane są z zestawienia eleganckich linii (pomyśl: chudy, kołek nogi na komodach i stołach) o organicznych kształtach, przy użyciu nowych materiałów i metod, aby na nowo wyobrazić sobie tradycyjne sztuki. Wyglądy były futurystyczne, ale nie były całkowitym odejściem od przeszłości. W rzeczywistości Frances Ambler, autorka książki

Nowoczesność z połowy wieku: ikony designu, przytacza kilka przykładów: masywne angielskie krzesło klubowe zostało przekształcone w smukły leżak Eamesa ze skóry i sklejki, a lampa karczochowa Poula Henningsena była rekonfiguracją żyrandola.

Zamieniło projektantów w ikony.

Nowoczesność w połowie wieku, jak każda epoka projektowania, ewoluowała. Światowe Targi w Nowym Jorku w 1939 r. przyniosły geometryczne formy i czyste linie Bauhausu i duńskiego modernizmu do amerykańskiej świadomości, ale styl ten nabrał kształtów dopiero pod koniec lat 40. i przetrwał przez cały 1960. W tamtym czasie amerykański styl polegał na przyjmowaniu przyszłości. Była to era Sputnika, astronautów lecących w kosmos, administracji Eisenhowera ustępując miejsca Kennedym z Camelotu, Strefa mroku i Jetsonowie.

Studia z fizyki jądrowej, chemii molekularnej, a także rosnąca obsesja na punkcie science fiction grał w futurystyczne kształty i materiały widoczne we wszystkim, od mebli po podmiejskie domy i drapacze chmur. A kwitnąca powojenna gospodarka oznaczała szybki wzrost liczby właścicieli domów, co doprowadziło do gwałtownego wzrostu budowy mniejszych domów i mieszkań. Gdy amerykański sen staje się coraz bardziej rzeczywistością dla klasy średniej, projektanci i architekci dopracowali się o ich populistycznym przesłaniu: design powinien być nie tylko pięknie skonstruowany, funkcjonalny i wydajny, ale osiągalny.

I w tym czasie ekipa genialnych rzeźbiarzy i architektów stała się ikonami designu, kształtując styl meblami stworzyli dla marek takich jak Herman Miller i Knoll: Eero Saarinen, George Nelson, Charles Eames, Harry Bertoia i Isamu Noguchi.

Nowe materiały w kształcie nowych wzorów.

Ponieważ gięta sklejka, włókno szklane, pianka, aluminium, stal i laminaty z tworzywa sztucznego były ciągliwe, Eero Saarinen był w stanie formować zaokrąglone kontury i cokół dla krzesła i stołu Tulip, które zaprojektował w 1956 roku, oraz Eero Aarnio, aby wyrzeźbić swoje futurystycznie wyglądające krzesło Ball w 1965 roku. Ale zamiast zakrywać materiały przemysłowe warstwami mrugnięć i tkanin, „nigdy nie próbowali ukryć tego jako czegoś innego” – zauważa Frances. „Krzesło ze sklejki, na przykład, celebrowało kształty, które można było stworzyć z materiału, a eleganckie krzesło do jadalni Warrena Platnera nie ukrywa, że ​​jest wykonane ze stalowych prętów”.

Czasami projektanci bawili się także kolorami – ziemiste odcienie lat 50. ostatecznie ustąpiły miejsca jaśniejszym, bardziej nasyconym kolorom, gdy pojawiła się epoka kosmosu i pop-art.

Dwa podejścia cementowały to w historii popkultury.

Podczas gdy niektórzy twierdzą, że nowoczesność w połowie stulecia stała się bardziej terminem dla nowoczesnego projektowania w ogólny niż konkretny wygląd, część walki o jego zdefiniowanie może wynikać z tego, jak szeroko styl jest. Częściowo wynika to z dwóch rozbieżnych (choć uzupełniających się) kierunków, w których sprawy się obrały.

Amerykańscy moderniści kochali materiały przemysłowe i wydajność masowej produkcji, podczas gdy ich odpowiednicy w Skandynawii (miękcy moderniści) byli oddany wieloletniej tradycji tworzenia krzeseł i stołów z naturalnych elementów, takich jak drewno i skóra, preferując ręczne wykonanie mechaniczne procesy. Rezultatem były znakomicie wykonane elementy, które były tak samo cenione za ich jakość, jak za ich uproszczone, nowoczesne formy — wyobraź sobie krzesło Wishbone Hansa Wegnera lub delikatnie zakrzywioną brzozę i buk Alvara Aalto krzesło z drewna.

---

Ta treść jest importowana z {embed-name}. Możesz znaleźć tę samą treść w innym formacie lub możesz znaleźć więcej informacji na ich stronie internetowej.

---

Estetyka zagościła również w architekturze.

Postępy w metodach konstrukcyjnych i materiałach umożliwiły takiemu jak Richard Neutra, Philip Johnson i Pierre Koenig stworzyli uproszczone domy z długimi i niskimi płaskimi dachami, które to zdefiniowały Kropka. Plany pięter zostały stworzone z myślą o organicznym przepływie i wielofunkcyjnych przestrzeniach, z pozornym wtopieniem jednego pokoju w drugi. Wielu architektów budowało również domy dwupoziomowe, które pozwalały na kilka pięter przy jednoczesnym zachowaniu płaszczyzn poziomych.

Podobnie jak w przypadku mebli, same materiały były kluczowym elementem w tych budynkach – kamienne kominki rozciągające się ściany były częstym widokiem w salonach, podczas gdy podłogi z lastryko i drewniane stropy z desek biegły poprzez. Była to wyraźna kontynuacja koncepcji Bauhausu gesamtkunstwerk: różne elementy lub materiały, które łączą się w jedną całość.

Naturalne światło stało się jeszcze ważniejsze w projektowaniu domów. Architekci porzucili typową ramę okienną o wymiarach 3 na 5 stóp na rzecz ogromnych szklanych ścian i drzwi przesuwnych, skutecznie wprowadzając na zewnątrz. Chociaż zdecydowanie bardziej rozpowszechniony w Kalifornii ze względu na umiarkowany klimat tego stanu, przykłady tego stylu można znaleźć w całym kraju, od przedmieść Chicago po Nowy Kanaan w stanie Connecticut.

---

---

Popularność Mid-Century Modern rosła z biegiem czasu.

Wiele egzemplarzy stworzonych w latach 50. i 60. jest nadal reprodukowanych przez firmy takie jak Design Within Reach, Herman Miller i Knoll. W niektórych przypadkach są teraz nawet bardziej popularne niż 60 lat temu. Nawet współcześni sprzedawcy detaliczni, tacy jak West Elm, na nowo wyobrażają sobie style z połowy wieku. Jak więc te projekty były tak odporne przez lata? „Zostały zaprojektowane z myślą o sposobie życia, który nadal jest zasadniczo naszym sposobem na życie: chcemy, aby krzesła zwijały się w kłębek, mnóstwo miejsca do przechowywania, przenośne elementy – wszystko na mniejszą skalę” – zauważa Frances.

Biorąc pod uwagę, jak wielu millenialsów przybywa do dużych miast, mieszkając w mieszkaniach wielkości pocztowych, nie powinno to dziwić. Cara Greenberg — która dosłownie napisała książkę o nowoczesności w połowie stulecia i której przypisuje się ukucie tego terminu — zgadza się: „wydaje się przemawiać na nowo do każdego wschodzącego pokolenia młodych ludzi. Wzornictwo z połowy wieku nie zostało od tego czasu pokonane przez żaden inny ruch, więc pozostaje stylem naszych czasów, a nie jakiejś antycznej przeszłości. I nadal wygląda fajnie!”

Oczywiste jest, że nowoczesność z połowy wieku pozostaje częścią obecnego ducha czasu, o czym świadczy popularność Szaleni ludzie lub niezliczone filmy, reklamy i rozkładówki nakręcone w Stahl House Koeniga z widokiem na Los Angeles lub zaprojektowany przez Neutra dom Davida Netto w Silver Lake.

Być może, mimo że jesteśmy w epoce iPhonów i dronów (co za czas, aby żyć!), nieustający urok i popularność połowy stulecia współczesność polega na tym, że potrafimy jednocześnie przenieść nas w przeszłość, jednocześnie pobudzając nas do marzenia o nieskończonych możliwościach przyszły.

Śledź House Beautiful na Instagram.

Ta treść jest tworzona i utrzymywana przez stronę trzecią i importowana na tę stronę, aby pomóc użytkownikom podać ich adresy e-mail. Możesz znaleźć więcej informacji na temat tej i podobnych treści na piano.io.