Jak z biegiem czasu zachowuje się i adaptuje dziedzictwo kultowych projektantów wnętrz

Mówią, że dobry design jest ponadczasowy. Twórcy, którzy kontynuują spuściznę gwiazd designu, takich jak Dorothy Draper, Sister Parish i Tony Duquette, byliby skłonni się z tym zgodzić. Dekady po tym, jak ci luminarze po raz pierwszy odcisnęli swoje twórcze ślady na domach, hotelach i nie tylko, ich wpływ trwa nadal dzięki następcom, którzy dziś oszczędzają i dostosowują swoją pracę. Dom Piękny rozmawiał z Carletonem Varneyem, Elizą Crater Harris i Huttonem Wilkinsonem, aby dowiedzieć się, co to znaczy zachować (i na nowo wyobrazić) twórcze wizje tych legend projektowania.

Carleton Varney, prezes Dorothy Draper & Company, po raz pierwszy spotkała się z panią. Draper wkrótce po ukończeniu szkoły podyplomowej na Uniwersytecie Nowojorskim, aby zostać nauczycielem. Choć ukończył studia magisterskie z pedagogiki i przez rok pracował jako nauczyciel, zawsze wiedział, że chce pracować przy scenografii. Dzięki łutowi szczęścia, który doprowadził do idealnego dopasowania do tego, co musi być przeznaczeniem projektu, Varney poznała Drapera i wkrótce potem zaczęła pracować jako jej podopieczna. W 1964 roku kupił firmę i został jej prezesem, rozpoczynając swoje panowanie w jednym z najstarszych firmami projektowymi, które wciąż istnieją – w tym roku mija 95 lat od powstania Dorothy Draper & Company początek.

Podczas swojej kadencji w tej cenionej firmie, Varney dodał swój akcent do własnych projektów Drapera, w tym do tych widzianych w Greenbrier Hotel w Zachodniej Wirginii i Grand Hotelu w Michigan. Te słynne miejsca nadal przypominają swój wygląd, gdy Draper po raz pierwszy zostawiła na nich swój magiczny, kolorowy ślad, podobnie jak Colony Hotel w Palm Beach. We wszystkich tych hotelach znajduje się słynny Draper’s Brazylia wzór w postaci tapety, z którego od tego czasu powstały maski na twarz, legginsy, ręczniki, poszewki na poduszki, szaliki, szlafroki, a nawet etui na telefony, wszystkie dostępne do kupienia na carletonvarney.com.

Dziś Greenbrier Hotel honoruje zarówno Dorothy Draper, jak i Carleton Varney, swoją własną restauracją Draper's i Café Carleton. Co do pasjonatów designu, którzy szukają sposobu na osiągnięcie tego, co najlepsze Regency Hollywood estetyczny dom, w hotelu jest nawet sklep z artykułami dekoracyjnymi Dorothy Draper, w którym znajdują się również książki i strój, w komplecie z czarno-białą szachownicą, z której znany był Draper projekty.

Zapytany, w jaki sposób zapewnia utrzymanie dziedzictwa i projektów Dorothy Draper, Varney odpowiada: „Nie mam z tym żadnego problemu, ponieważ wiesz, wszystko na 1stDibs i wszystkie rzeczy, które są na eBayu i tak dalej – wszystko zaprojektowane przez Dorothy Draper jest w tej chwili super przedmiot. Każdy tego chce”. (Dla dowodów, nie szukaj dalej niż Dom Pięknynajnowszy Raport Rufino, którego inspiracją była Styl Draper's Regency).

„Dorothy dała światu coś, co nazywa się glamour”. mówi Varney. Spopularyzowała także żywiołowy styl, który Varney uczynił swoją misją kontynuowania przez dziesięciolecia: „Mam spędził 53 lata otwierając okna i drzwi Ameryki, aby pokolorować, i nadal to robię” – mówi („Beż jest smutny” Varney raz powiedział Dom Piękny).

„Kolor to magia. To, co robi z ludźmi, którzy z nim mieszkają – mieszkanie w pięknym, miękkim żółtym pokoju, w przeciwieństwie do beżowego pokoju, jest różnicą w twojej mentalności. Lubię, gdy Ameryka jest szczęśliwa”.

Dorota DraperGeniusz projektowania musiał działać w rodzinie, ponieważ jej kuzynką w pierwszym rzędzie była nikt inny jak koleżanka z legendy projektowania wnętrz, siostra Siostra Parish (która, nawiasem mówiąc, miała to samo imię co Draper, ale używała pseudonimu z dzieciństwa nadanego jej przez nią brat). Parish jest prawdopodobnie najbardziej znany z tego, że został zatrudniony przez Jacqueline Kennedy do zaprojektowania prywatnych kwater rodzinnych Białego Domu za prezydenta Johna F. Administracja Kennedy'ego. Parafia i pani zajęły tylko dwa tygodnie. Kennedy'ego do wydania całego budżetu na remonty w wysokości 50 000 dolarów.

Dziś prawnuczka Sister Parish, Eliza Crater Harris, jest dyrektorem kreatywnym Sister Parish Design. Harris mówi Dom Piękny, „wszystko, co robimy, wraca do filozofii Sister Parish” – a konkretnie do stwierdzenia Parish, że „innowacja to często zdolność dotarcia w przeszłość i przywracać to, co dobre, piękne, pożyteczne, trwałe.” Ten cytat, dodaje Harris, „jest gwiazdą północy naszej firmy. Kontynuowaliśmy jej spuściznę, naprawdę realizując nowe projekty w ramach tego pomysłu”.

Najwyraźniej projektowanie jest w dużej mierze integralną częścią rodziny Harris, który mówi, że ona, jej matka i babcia uwielbiają dawny dom siostry Parish w Maine – „a piękny, przyciągający wzrok żółty dom na wybrzeżu”, gdzie Harris spędzała wakacje jako dziecko – ponieważ łączy cztery pokolenia kobiet w ich rodzinie, zarówno żyjących, jak i żyjących. odszedł.

Design nie ogranicza się wyłącznie do wnętrz, dlatego dziedzictwo Parish jest kontynuowane dzisiaj poza tym, co widzimy w domu. Jednym z najnowszych produktów Sister Parish Design jest gama uroczych słońca kapelusze które mają wzór treillażu inspirowany kratą girlandową - ten sam wzór, który stworzyli Sister Parish i Albert Hadley (której legendarna firma, Parish-Hadley, zapoczątkowała karierę m.in. Mario Buatty, Bunny Williamsa i Marka Hamptona) wyłącznie dla ich klientów.

SiostraParyskaProjekt.com niedawno wznowione, z nowym wyglądem i linią produktów, na które częściowo wpływają: grandmillennials, z którym Harris chciał się teraz połączyć bardziej niż kiedykolwiek, ze względu na szybkość reakcji oni są do postów w mediach społecznościowych firmy projektowej. Wcześniejsza oferta produktów firmy była przeznaczona wyłącznie do handlu, ale teraz gamę tkanin, obić ściennych, blatów, pościeli, poduszek i odzieży można kupić za pośrednictwem marki Strona internetowa, który „został wzmocniony większym dostępem do informacji”, w tym cenami i pozwalającym na szybszy dostęp do zespołu projektowego, aby ułatwić proces zakupowy.

Tak jak Carleton Varney został protegowanym Dorothy Draper, Hutton Wilkinson został pod wodzą Tony'ego Duquette'a. Wilkinson po raz pierwszy dowiedział się o Duquette jako siódmoklasista, kiedy przeczytał artykuł w niedzielny poranek Los Angeles Times dział czasopisma domowego. „To był artykuł o Tonym i jego żonie Elizabeth oraz o tym, jak żyli w studiu filmów niemych” — wspomina Wilkinson. „Siedział na scenie swojej pracowni, na tronie z zamku Chapultepec, ubrany w szaty kardynała i otoczony kryształowymi żyrandolami, masą perłową i lustrami”. Wilkinson pokazał artykuł swojemu ojcu – który był „bardzo kwadratowym architektem w Los Angeles” – i powiedział: „To właśnie mnie interesuje”, na co jego ojciec odpowiedział, że Wilkinson był „100% zwariowany."

Ta wymiana zdań rozpaliła nieco ogień w młodym Wilkinsonie, który zaczął pytać „przyjaciół rodziców, czy znali Tony'ego Duquette'a, a wielu znało, ale nikt nie chciał mnie przedstawić”. Wiele lat później, gdy Wilkinson miał 17 lat, jego nauczyciel sztuki – który również podziwiał prace Duquette – zostawił w swojej szafce notatkę, w której powiedział mu, że Tony Duquette szukał wolontariusze. Usłyszawszy tę wiadomość, Wilkinson rzucił pracę i tego dnia opuścił szkołę, aby rozpocząć pracę u projektanta, co oznaczało początek wieloletniej współpracy. Po dwóch latach pracy jako wolontariusz czeladnik i trzech latach jako asystent projektanta, Wilkinson założył własną firmę zajmującą się projektowaniem wnętrz. Duquette i Wilkinson zostali później partnerami inwestycyjnymi „w szeregu budynków biurowych, mieszkań” [i] domy, które [wynajęli], oraz szereg specjalnych domów, które [oni] naprawili i sprzedali”, mówi Wilkinsona.

Podczas 46 lat wspólnej pracy Duquette i Wilkinson nie tylko współpracowali przy projektowaniu wnętrz, ale także na kolekcji pięknej biżuterii, która jest tak samo wyjątkowo bogata i przyciągająca wzrok, jak ich maksymalizacja pokoje. Księżna Windsoru (znana również jako Wallis Simpson) była jedną z wielu wspaniałych kobiet, które nosiły biżuterię Tony Duquette.

Pięć lat przed śmiercią Tony'ego Duquette'a w 1999 roku Hutton Wilkinson kupił „cały biznes, jego nazwisko i jego znaków towarowych i praw autorskich”, stając się tym samym właścicielem, dyrektorem kreatywnym i prezesem Tony Duquette Inc. Wilkinson zauważa, że ​​nie był spadkobiercą Duquette – byli jego bracia, siostra, siostrzenice i siostrzeńcy. Aby upewnić się, że Dawnridge została uratowana, Wilkinson kupił dom, częściowo dlatego, że „był to jedyny dom zbudowany przez Tony'ego Duquette od podstaw”.

Wszystkie XVII-XIX-wieczne meble znalezione w Dawnridge zostały zlicytowane w Christie’s, aby Wilkinson mógł „opłacić spadkobiercom i rząd." Następnie odnowił zabytkowy dom „używając mebli, dekoracji, rzeźb i obrazów wykonanych przez Tony'ego i Elizabeth Duquette”.

Wilkinson ma nadzieję, że pewnego dnia otworzy Dawnridge jako muzeum historycznego domu. „Zawsze mówię: „Definicja dekoracji to„ Skazani na zniszczenie! ”- mówi Wilkinson. „Dawnridge to wszystko, co istnieje i mam nadzieję, że podaruję go w prezencie uczelni lub instytucji zainteresowanej utrzymaniem go jako domowego muzeum. Dodałem do posiadłości więcej ziemi od czasu jej zakupu i teraz składa się ona z czterech i pół sąsiadujących działek z trzema domami.

Dawnridge została nawet wspomniana w jednym z odcinków Notowanie za milion dolarów w Los Angeles kilka lat temu, kiedy Wilkinson wymieniał i sprzedawał inne, mniej znane domy, które wcześniej należały do ​​Duquette. Kiedy pojawiła się możliwość sprzedaży Dawnridge, agent nieruchomości Josh Flagg powiedział Wilkinsonowi, że nigdy nie pomoże w sprzedaży tego domu, ponieważ może on zostać zniszczony, jeśli wpadnie w niepowołane ręce.

Wilkinson mówi o tym, jak współcześnie żyją projekty wnętrz Tony'ego Duquette'a Dom Piękny że jednym z jego ulubionych przykładów aktualizacji Tony'ego Duquette'a na XXI wiek jest tkanina zaprojektował dla Jima Thompsona, zwanego „Duquetterie”, co jest interpretacją dwóch rzeźbionych i malowanych paneli drzwi z szafki, którą Tony wykonał dla Elsie de Wolfe w 1940 roku.

Oprócz współczesnej adaptacji geniuszu Duquette Wilkinsona, projektant nadzorował produkcję oryginalnych projektów Duquette, które są obecnie sprzedawane za pośrednictwem takich firm jak Maitland-Smith, Pozostaje oświetlenie, Patterson Flynn Martin, Mottahedeh, Jim Thompson, i więcej. Zaledwie kilka lat temu, w 2017 roku, Dawnridge służył jako tło dla kampanii reklamowej Gucci z udziałem aktora Toma Hiddlestona.

Kolejny kluczowy element w zachowaniu tych spuścizn? Książki. Każdy z projektantów cytowanych w tej historii opublikował ody do swoich mentorów; Autorem Carletona Varneya In the Pink: Dorothy Draper—Najwspanialszy dekorator Ameryki oraz Mr. Color: Greenbrier i inne dekorowanie przygód, napisał Hutton Wilkinson Dawnridge Tony'ego Duquette oraz Więcej znaczy więcej: Tony Duquette, a Susan Bartlett Crater i Apple Parish Bartlett współpracowali nad Siostra: Życie legendarnej dekoratorki wnętrz, pani Parafia Henryka II oraz Sister Parish: Życie legendarnego amerykańskiego projektanta wnętrz.

Ogromny apetyt na nie – i na kreacje projektantów, których profilują – dowodzi nie tylko niesamowity wpływ ich poddanych, ale także pomysł, że dobra spuścizna może wytrzymać próbę czas. To znaczy tak długo, jak długo są do tego właściwi ludzie.

Śledź House Beautiful na Instagram.

Ta treść jest tworzona i utrzymywana przez stronę trzecią i importowana na tę stronę, aby pomóc użytkownikom podać ich adresy e-mail. Możesz znaleźć więcej informacji na temat tej i podobnych treści na piano.io.