Czego nikt nie mówi o posiadaniu białej kanapy

Poniższy esej został zaczerpnięty z nowej książki Melanie Shankle: Zondervan. Wszelkie prawa zastrzeżone.

'>

Prawda jest taka, że ​​prawdziwe życie zwykle nie przypomina tego, co widzimy na żadnym ekranie, zwłaszcza na dużym ekranie. Trzeba umyć naczynia, pościelić łóżka, zrobić pranie i nikt nie chce oglądać o tym filmu. Czy możemy porozmawiać przez chwilę o praniu? To się nigdy nie kończy. Przez długi czas nie rozumiałam, że prawdziwym powodem, dla którego miałam tylko jedno dziecko, było to, że Bóg wiedział, że nie wytrzymam dłużej niż to, ale teraz wiem to bez wątpienia. Pranie sprawi, że twoja dusza skurczy się i umrze, ponieważ jest to bitwa, której nie możesz wygrać. Czy teraz siedzisz na kanapie, czując się zadowolona z siebie, ponieważ wierzysz, że faktycznie wyprałaś i odłożyłaś wszystkie ubrania swojej rodziny? Pozwól, że zadam ci pytanie. Czy nosisz teraz ubrania? Wysłałeś swoje dzieci do szkoły w ubraniach? Nienawidzę być zwiastunem złych wieści, ale wszystkie te rzeczy to teraz brudne pranie. To się nigdy nie kończy.

Bez względu na to, czy jesteś żonaty, czy samotny, masz dzieci lub nie masz dzieci, pracujesz w domu lub w biurze, jesteś wolontariuszem PTO lub po prostu oglądasz dużo Netflixa na swojej kanapie, życie ma swoje wzloty i upadki. Jest brudno, ciężko, pięknie i cudownie, czasem wszystko w ciągu jednej godziny. Gdybym mógł usiąść naprzeciwko ciebie (i bardzo bym chciał, żebyśmy mogli to zrobić), podzieliłbym się tym, być może rzeczą, której nauczyłem się najbardziej w ciągu ostatnich kilku lat wszyscy mamy tendencję do porównywania naszego życia z życiem innych i uważamy, że wszyscy żyją lepszą historią niż my są. Dzięki mediom społecznościowym nigdy nie było łatwiej rzucić okiem na życie nieznajomych i stwierdzić, że ich małżeństwo jest lepsze, ich dom jest czystszy, ich dzieci są lepsze zachowywał się, podczas gdy jesteśmy o krok od mieszkania w furgonetce nad rzeką i nawet nas to nie obchodzi, ponieważ nasze dzieci są tak niegrzeczne, że wydawałoby się to wakacje.

Przeczytałam wiele artykułów o tym, co porno robi mężczyźnie i dlaczego jest tak szkodliwe, ale jako kobiety mamy do czynienia w jakiejś formie tego, co można by nazwać „emocjonalną pornografią” przez cały czas – często nawet nie zdając sobie z tego sprawy to. Fantazjujemy o tym, jak życie byłoby tak doskonałe gdyby tylko mieliśmy nową kanapę z Pottery Barn, gdyby tylko nasze dzieci nosiły marszczone sukienki zamiast tej samej starej koszulki Gap z plamą z przodu lub gdyby tylko moglibyśmy w końcu stracić ostatnie dziesięć (ok, piętnaście) kilogramów wagi dziecka i zmieścić się z powrotem w naszych obcisłych dżinsach.

Jakieś trzy lata temu popełniłem błąd o epickich proporcjach i pozwoliłem znajomemu projektantowi wnętrz namówić mnie na zakup białej kanapy. Naprawdę nie mogę jej winić za ten zakup, bo prawda jest taka, że ​​od miesięcy przypinałem białe kanapy na Pintereście wraz z wyszukiwaniem w Google typu „Jak trudno jest wyczyścić białą kanapę?” „Czy jestem szalony, że chcę mieć białą kanapę?” i „Biała kanapa: przyjaciel lub wróg?"

Każdy wpis na blogu, który czytałem przez kogoś, kto podjął decyzję o zakupie białej, pokrytej narzutą kanapą, zachwycał się tym, jak łatwo jest ją utrzymać. Jasne, że się brudzi, ale po prostu zdejmujesz te narzuty, wrzucasz je do pralki z wybielaczem, wrzucasz do suszarki, a Twoja kanapa jest jak nowa! Dobry jak nowy! W rzeczywistości jest nawet lepiej, ponieważ masz satysfakcję, że wiesz, że twoja kanapa jest czystsza niż kanapa twojego sąsiada, bo kto wie, jakie okropności kryją się w tej ciemnej szarobrązowej tkaninie, której oko nie może zobaczyć.

Wypiłem więc Kool-Aid i kupiłem białą kanapę. Jak na ironię, nigdy nie mógłbym wypić prawdziwego Kool-Aid na białej kanapie, ponieważ są pewne plamy, które są zbyt głębokie – w szczególności plamy z mieszanek napojów w proszku, których można również użyć do farbowania włosów.

Dzień, w którym dostarczono białą kanapę, był prawdopodobnie drugim po dniu, w którym urodziła się moja córka, w skali najlepszych dni w historii. Mój salon wyglądał, jakby został wyrwany prosto ze szpilek Pinteresta. (Gdyby nie Pinterest, nikt z nas nie wiedziałby, że istnieje styl dekoracji o nazwie „Vintage Industrial Train Station”, więc w zasadzie Pinterest był stworzony w celu sprawienia, aby kobiety na całym świecie czuły, że nie wykorzystujemy naszego potencjału). I na ten jeden wspaniały dzień – bądźmy szczerzy, to było bardziej jak dwa godzin — sprzeciwiałem się każdemu nauczycielowi, którego miałem w szkole, który napisał: „Nie działa w pełni” na moich świadectwach, ponieważ byłem — jak śpiewała Whitney Houston — KAŻDY KOBIETA. To wszystko było we mnie.

Strategicznie umieściłem swoje wielokolorowe poduszki na białej kanapie, a następnie zrobiłem mnóstwo zdjęć, aby opublikować je na moim blogu, Instagram i Pinterest, bo jeśli niesamowita biała kanapa spada w lesie i nikogo nie ma, czy to naprawdę istnieć?

Potem stało się życie. Mój mąż Perry wrócił do domu po długim dniu pracy w kształtowaniu krajobrazu i niewinnie usiadł na kanapie, aby to wypróbować, pozostawiając po sobie ślad z kurzu i brudu. "O NIE! KANAPA!” Płakałam, gdy wściekle wycierałam rękę po poduszce, próbując wymazać brudny znak. Perry spojrzał na mnie z politowaniem, gdy zauważył: „Cóż, ta kanapa będzie pięknie wyglądać. Całkowicie warte swojej ceny, bo komu potrzebna jest kanapa, na której można usiąść? To dla zwykłych ludzi”.

Zdałem sobie sprawę, że popełniłem taktyczny błąd żony, więc natychmiast przerzuciłem się na bardziej wyluzowany tryb. „Cóż, piękno tego polega na tym, że wszystko jest zakryte! To kanapa do prania i noszenia! Nie ma znaczenia, czy się zabrudzi, bo po prostu umyję go wybielaczem i znów będzie jak nowy! To najlepsze pieniądze, jakie wydaliśmy! Obiecuję! Wszystko w porządku! Wszystko jest w porządku!” Tydzień później miałem kilka dziewczyn na wieczór przy winie i jedna z nich przypadkowo wylała prawie całą szklankę Cabernet na środkową poduszkę. Grałem rolę łaskawej gospodyni, jak wyjaśniłem: „To nic wielkiego, ponieważ WYBIELACZ!”

Następnego ranka zdjąłem wszystkie narzuty, po raz pierwszy wyprałem je i wybieliłem, wrzuciłem do suszarki, a następnie zacząłem układać je z powrotem na poduszkach. Wtedy odkryłem, że wszyscy ci biali kanapowi ewangeliści albo są żarłokami kary, albo są w znacznie lepszej kondycji fizycznej niż Jestem, ponieważ ludzie ukończyli triathlon mniej potu i wysiłku, niż zajęło mi to, aby ponownie założyć te pokrowce poduszki. W grę wchodziła wulgarność. Rozdarłem ubranie i przykryłem się worem i popiołem, kiedy było po wszystkim. Jakie świeże piekło stworzył Pinterest i moja duma?

Nie mogłem przyznać się Perry'emu, że popełniłem kosztowny, taktyczny błąd. Nawet gdy od czasu do czasu deklarował: „Kochanie, nie jesteśmy białymi kanapowcami”, upierałam się, że tak. Jesteśmy czyści. Bierzemy prysznic. I spójrz, jak dobrze wygląda ta kanapa przez całe trzydzieści osiem sekund raz na trzy miesiące, kiedy zbieram wewnętrzną siłę, by umyć, wysuszyć i powtórzyć.

Potem przywieźliśmy do domu dwa nowe szczeniaczki, Piper i Mabel, które rozwinęły skłonność do wlatywania przez nasze tylne drzwi i skakania z rozbiegu na białą kanapę, wieszając zabłocone odciski łap. To była ostatnia kropla, która okazała się punktem zwrotnym mojego delikatnego uchwycenia zdrowia psychicznego, co zaowocowało płaczliwym wyznaniem Perry'ego: „Nie mogę tego zrobić. Nie mogę tak żyć. Kochanie, NIE JESTEŚMY LUDZIAMI BIAŁEJ KANAPY! ERRBODY BYĆ TAK ZMĘCZONY TĄ BIAŁĄ KANAPĄ!"

Uściskał mnie i jestem pewien, że w jego głowie szalały różne komentarze „Mówiłem ci”, ale jest mądrym człowiekiem i po prostu powiedział: „Dlaczego nie zajmiemy się kupnem nowej kanapy?” I z tym zamówiłem nową brązową skórzaną kanapę tak szybko, że aż kręci ci się w głowie kręcić się. Brązowy. Chciałem cały brązowy. Jestem typem osoby z brązowej kanapy, którą można wytrzeć do czysta. To nie jest aż tak godne Pinteresta, ale pomogło mi przestać chodzić jak kobieta potrzebująca wielu lekarstwa, chociaż nadal trochę się rozczarowałam, że nie nadążam za białą kanapą wyzwanie. Może jednak ci nauczyciele mieli rację, a ja nie wykorzystuję swojego potencjału.

Ale wiesz, co robiłem ze wszystkimi moimi wizjami życia, które powinno być, może być i powinno być oparte na Pintereście i złych filmach z lat 70. i 80.? Wiesz, co wszyscy robimy, gdy siedzimy i myślimy o naszej fantazji pewnego dnia?

Tęsknimy za świętością chwili, w której teraz żyjemy.

Takiego już nigdy nie będzie. I nawet jeśli to sprawia, że ​​myślisz „DZIĘKUJĘ BOGU, PONIEWAŻ MOJE ŻYCIE OBECNIE śmierdzi”, wciąż są lekcje do nauczenia, charakter do zbudowania i historie, które będą opowiadane o tym, gdzie masz rację teraz. Bóg zabiera to wszystko — przyziemne i brzydkie, czystą kanapę i rozlane wino, zwyczajne i okazjonalne niezwykłe — i kiedy mu na to pozwolimy aby dodać swoją łaskę, miłosierdzie i swoją skandaliczną miłość, dodaje tam pociągnięcie pędzla, a tu trochę koloru i maluje to wszystko w jednym wspaniałym dziele sztuki, taki, który tylko on może osiągnąć przez nas tam, gdzie jesteśmy w danym momencie – w naszych domach, w naszych dzielnicach, w naszych klasach, w naszych społecznościach i świat. Nikt inny nie może przeżyć naszej historii. Więc może nadszedł czas, aby objąć wszystko, co jest wyjątkowe i uświadomić sobie, że jest to dokładnie to, co czyni go wyjątkowym.

---