Oto jak wyglądał dom Hamptons Iny Garten w 1994 roku

Do Dom Piękny 125. rocznica w tym roku, jesteśmy przekopywanie się do niektórych z naszych ulubionych przestrzeni z naszego archiwum—w tym, jak dotąd, dekoratorem Mieszkanie Sister Parish w Nowym Jorku oraz dom i studio niezwykłego projektanta w West Hollywood Tony Duquette, nazwany „domem maga”. Tutaj ponownie odwiedzamy dom Iny Garten w Hamptons z 1994 roku, który po raz pierwszy został opublikowany w naszym czerwcowym numerze tego roku.

Później Ina Garten w latach 80. przeniosła swój nieczynny już sklep Barefoot Contessa z Westhampton do East Hampton, zapuściła korzenie w mieście z mężem Jeffreyem. Ale zamiast kupować miejsce już w doskonałym stanie, Garten przekształcił starą farmę w przestronny, pięciopokojowy dom stworzony z myślą o przyjmowaniu (i karmieniu!) gości.

Tutaj, w naszym najnowszym nurkowanie w archiwum, przyjrzymy się wszystkiemu, co weszło do reno Garten – od procesu wyboru farby (jej najtrudniejsza decyzja!), po dodanie podłóg kuchennych w czarno-białą kratkę. Kulinarna ikona nie przejmowała się tym zadaniem, a nawet skorzystała z pomocy swoich dobrych przyjaciół, w tym nieżyjącego już projektanta wnętrz Roberta Currie i Marthy Stewart. Wynik? Swobodny dom zaprojektowany do rozrywki, bez nadmiaru mebli (tylko najpotrzebniejsze rzeczy, jeśli wolisz), słoneczna kuchnia bez niczego do udowodnienia i dużo miejsca na zewnątrz do ogrodnictwa.

Poznaj oryginalną historię poniżej.

---

Gospodyni Boso

Z pomocą Roberta Currie, właścicielka bajecznego sklepu spożywczego w Hamptons, zaplanowała swój pobliski dom dla niezobowiązującej wygody legionów gości, których karmi w wolnym czasie.

Czy jesteś pełen wątpliwości w ciemności nocy? Czy powinieneś kupić ten stary dom? Czy powinieneś zmienić swoją karierę? Następnie podążaj (gołymi) śladami Iny Garten. Robiła obie te rzeczy z tak zapierającą dech w piersiach szybkością i sukcesem, że przeciętny martwi mruga z podziwem. Kupiła sklep specjalistyczny w Westhampton w stanie Nowy Jork (dziwnie ukształtowane pieczywo, zachwycające warzywa, sałatka z owoców morza na wynos) z ogłoszenia o możliwościach biznesowych praktycznie na miejscu. „Nie wiedziałam, jak pokroić wędzonego łososia ani powiedzieć, czy Brie jest dojrzałe” – wyznaje. Ale w krótkim czasie zmieniła swoje emporium, Boso Contessa, w bajkową krainę smakoszy.

Po tym, jak Garten przeniosła sklep do East Hampton, przekształciła ciasny, podupadły stary wiejski dom w wiosce w przestronne, pięciopokojowe schronienie i miejsce na przyjęcia dla siebie i męża. „Po prostu wierzyłam, że jeśli dom ma dobre „kości”, mogę to wszystko rozgryźć” – śmieje się. Bez bezsenności. Żadnych cierpień. I niewiarygodnie żadnych błędów.

Jest także wychowawcą, zdecydowaną Matką Ziemią, i z pewnością dlatego uciekła od swojej kariery w planowaniu polityki energii jądrowej na rzecz znacznie bardziej przyjaznej dziedziny żywności. Jej polityka osobista podsumowuje się po prostu: dużo rozrywki. Kiedy jej mąż — były profesor Columbii, pisarz i bankier inwestycyjny — pracował w Nowym Jorku, zachęcała go do… spięci koledzy bankierzy, aby rozluźnić więzy i zrzucić marynarki, roznosząc półmiski smażonego kurczaka i inne pokarmy palcowe. W East Hampton urządza niedzielne popołudnia z dużą ilością łatwego jedzenia „jak kanapki z krabami” i wychodzi wszystkie drzwi są otwarte, więc goście będą mogli swobodnie wędrować i jeść na werandzie lub gdziekolwiek indziej, co wydaje się atrakcyjny. Często służy w swojej słonecznej kuchni, wyposażonej w niezbędną poważną lodówkę i kuchenkę, ale brakuje jej zwykłego zestawu ważnych dla siebie przyborów. To jest kuchnia, w której nie ma nic do udowodnienia.

Najtrudniejszymi decyzjami w jej przygotowaniu były kolory ścian. Początkowo myślała, że ​​może polubić całą domową wanilię (wybór prawdziwego smakosza), ale plastry testowe były zbyt białe lub żółte. „Miałam próbki na ścianach, a malarka krzyczała „Już przestań!”, ale w końcu wybrała tosty khaki do swojej sypialni. Wciąż utknęła na pierwszym piętrze, kiedy zauważyła farbę do sypialni: khaki na pół z bielą. Zapaliła się mentalna żarówka i malarz poszedł do pracy. Dom to teraz dwie wartości tego zmiennego odcienia z brązową zielenią w tapicerce zaczerpniętej z pokrytej gobelinem sofy w salonie. W gospodarstwie nie ma też zbędnych mebli, tylko kilka starych stołów ponadgabarytowych, kilka sztuk solidna tapicerka, a w sypialni mosiężne łóżko (o którym znajomy powiedział: „To nie łóżko, to świątynia”) plus dwa krzesła. Żadne okna nie są zasłonięte. „Wszystko”, uważa Garten, „powinno coś robić, pełnić funkcję, a nie tylko siedzieć. Lubię oszczędzać”. A także gołe, jak jej nowe podłogi, które są wykonane z nowo zakupionego starego drewna. Czy oryginalne podłogi wciąż znajdują się pod spodem? Nie. Dzięki piaskowaniu i powłoce poliuretanowej są one reinkarnowane jako blat kuchenny.

Garten faktycznie kupił dom na jego teren, ponieważ tęskniła za ogrodem. Przez pewien czas mieszkała w wynajętych domach, ale kiedy zaczęła sadzić drogie drzewa w wynajętych słomkach, zdała sobie sprawę, że nadszedł czas, aby mieć trochę ziemi. Za drzwiami kuchni wycięła kwadratowe grządki na pomidory, które dość wesoło mieszają się z daliami, i na róże po kolana w kocich miętach. Lubi łączyć „bałagan ze strukturą”, ale jej struktury są zawsze pomysłowe. Na przykład zamiast jednej tyczki na każdą sadzonkę pomidora robi rząd tipi. Albo żyje swoimi rozczochranymi grządkami truskawek z grzbietem tęczówki. Zaprzyjaźniony kwiaciarz z Manhattanu, Tom Pritchard z Pure Mädderlake, pomógł jej w projektowaniu ogrodu i zrobił bardzo sprytną rzecz. Zabrał dwa krzesła do ogrodu i chodził z nią, wybierając najlepsze miejsca do siedzenia. W ten sposób zdecydowała, które widoki podkreślić, a które miały zbyt piękny widok na patio sąsiada. Ogrodnictwo stało się pasją, odkąd się tu przeprowadziła. Każda powierzchnia w jej domu jest zawalona zadbanymi księgami ogrodniczymi; na razie jej banki żywności są ustawione na dno stosu.

Garten przyznaje, że bardzo jej pomogła. Jej dobry przyjaciel, nieżyjący już Robert Currie, zaprojektował wszystkie siedzenia, zrobił z nią zakupy i zaaranżował meble. Nauczył ją też, by jak szalona unikała „wszystko, co było zbyt modne”. Stephen Scanniello, różany dziekan w Brooklyn Botanic Garden wybrał dla niej setkę wspaniałych róż, a Martha Stewart wydała wyrok na temat swojego nowego prysznica stoisko. Nie mniej pomocny był jej bardzo wspierający mąż.

Ale mężowie nie zastanawiają się z tobą nad sufitem o północy. A utalentowanych przyjaciół nie ma w pobliżu o drugiej nad ranem, kiedy ugryzie się prawdziwe kule. Niektórzy szczęściarze robią to wszystko z łatwością – na przykład Ina Garten. Ciepła i wygodna, jak we własnym nowym domu, po prostu odwraca się i wraca do snu.

Słowa Carol Prisant

Wyprodukowane przez Sarah Kaltman

---

Śledź House Beautiful na Instagram.

Ta treść jest tworzona i utrzymywana przez stronę trzecią i importowana na tę stronę, aby pomóc użytkownikom podać ich adresy e-mail. Możesz znaleźć więcej informacji na temat tej i podobnych treści na piano.io.