Otwarcie nowego hotelu Cheval Blanc Paris

Gdybym wiedziała podczas moich dziecięcych podróży do Paryża, że ​​nazywa się to Miastem Miłości, mogłabym być mniej podniecona całymi pocałunkami. Pon dieu! Stany Zjednoczone były o wiele mniej romantycznie demonstracyjne. Równie pamiętnymi wstępami do przyjemności dorosłego życia były wielkie paryskie domy towarowe, świątynie namiętności zaborczych, Luwry materialnego życia. Zagubiłbym się w Galeries Lafayette, Printemps i oczywiście La Samaritaine, molochu w stylu Macy'ego między Quai du Louvre i Notre-Dame (no, jeśli możesz sobie wyobrazić, jak ujął to Adam Gopnik, „Macy jest nad brzegiem Sekwany, z widokiem na gotycką katedra").

Stąd moje niepohamowane podekscytowanie nowością Cheval Blanc Paryż hotel francuskiego luksusowego konglomeratu LVMH, który został ogłoszony siedem lat temu i otwarty 7 września (dowód na to, że Francuzi wiedzą co nieco o opóźnionej gratyfikacji). Zajmuje najbardziej charakterystyczny z czterech skupionych budynków La Samaritaine, punkt orientacyjny w stylu Art Deco zaprojektowany w 1926 Henri Sauvage i stoi naprzeciwko Pont Neuf, a za nim Saint-Germain-des-Prés, główny lewy brzeg przejście. Jeśli można powiedzieć, że centralny Paryż ma serce, to jest to. A teraz możesz nie tylko robić zakupy (LVMH odnowiło też wcześniejszą secesyjną świetność trzech pozostałych budynków, zasuniętych na czas w ciągu ostatnich 16 lat — i tak, dodałem kontrowersyjną pofalowaną szklaną fasadę do części wychodzącej na Rue de Rivoli), tutaj też można spać i jeść.

Obecne są wszystkie luksusowe punkty styku: projekt wnętrz autorstwa Petera Marino, który wysłał armię francuskich rzemieślników, aby stworzyć wnętrza o subtelnej fakturze w najjaśniejsze odcienie kremu, beżu i seledynu – lepiej odbijać światło wpadające przez ogromne okna (większość z 72 pokoi i apartamentów wychodzi na Sekwana); spa Dior ze wspaniałym basenem; klub dla dzieci Le Carrousel, rarytas w Paryżu; oraz cztery restauracje: Plénitude, której szefem jest Arnaud Donckele, szef kuchni z trzema gwiazdkami Michelin („danie to przede wszystkim gmach emocji”), kawiarnia/koktajl bar na parterze („więc ty zobaczyć, jak toczy się życie Paryża”), a na siódmym piętrze zarówno brasserie, Le Tout-Paris, gdzie serwowane jest śniadanie, jak i pierwsza francuska placówka włoskiej marki kulinarnej Langosteria.

Popijając aperitif na tej romantycznej żerdzi, oglądając zachód słońca za Wieżą Eiffla, warto kontemplować budującą historię pochodzenia La Samaritaine: biedny, ale ambitny młody człowiek, Ernest Cognacq, i równie zmotywowana młoda kobieta, Marie-Louise Jaÿ, przybyli do Paryża z francuskich odludzi w latach 60. XIX wieku, spotykają się, poślubić i przez dziesięciolecia, wykorzystując rozwój społeczeństwa konsumpcyjnego, budować swój biznes - niestrudzenie i bezdzietna Marie-Louise odgrywa kluczową rolę - ze stoiska sprzedawcy na Pont Neuf (nad łodzią rzeczną o nazwie Bains de la Samaritaine, w której mieściły się łaźnie publiczne) do czterech budynków generujących do 1931 r. przychody w wysokości około 100 USD milion. Co para zrobiła ze swoim bogactwem? Ernest kolekcjonował dzieła sztuki, ale zapewniał także dom starców dla pracowników, opiekę dzienną dla ich dzieci i tanie mieszkania. a ich fundacja rozdzielała 225 000 dolarów rocznie między 25 dużych rodzin i 200 młodych par, aby pomóc im wesprzeć ich dzieci. Inny rodzaj paryskiej historii miłosnej.

Ta treść jest tworzona i utrzymywana przez stronę trzecią i importowana na tę stronę, aby pomóc użytkownikom podać ich adresy e-mail. Możesz znaleźć więcej informacji na temat tej i podobnych treści na piano.io.