Trwałe dziedzictwo klubów Black Garden w Ameryce

22 kwietnia 1932 roku na Uniwersytecie Hampton w Hampton w stanie Wirginia siedem wspólnotowych klubów ogrodniczych połączyło siły, aby założyć Negro Garden Club of Virginia (później znany jako Virginia Garden Clubs). Grupa ta rosła i rosła, stając się w końcu jednym z największych klubów Black Garden, obejmującym ponad 60 oddziałów w całym stanie. Dziewięćdziesiąt lat później Filadelfia Arboretum Morrisa obchodził w kwietniu rocznicę tego pierwotnego zbiegu z Ethel Early Clark Sympozjum (nazwanym na cześć pierwszego prezesa klubu), zgromadzenie ekspertów ogrodniczych i ogrodniczych, którzy udowodnili, że misja i wpływ Klubu – i innych podobnych – pozostają głęboko aktualne Dziś.

„Nie było wszystko tylko ogrodnictwo" wyjaśnia Guina Hammond, kierownik programu w Pennsylvania Horticultural Society i jeden z prelegentów wydarzenia. Rzeczywiście, w ciągu ostatniego stulecia kluby Black Garden w Stanach Zjednoczonych odegrały kluczową rolę w rejestrowaniu obywateli na: głosowanie, podejmowanie działań na rzecz poprawy sąsiedztwa i społeczności, wspieranie dostępu do żywności i wspieranie zaangażowania obywatelskiego na wielu poziomy.

„Klub ogrodniczy był na czele prośby o rzeczy, które poprawiłyby całą społeczność” – mówi Lillian Harris Ransom, sędzia z Filadelfii i wnuczka członka Community Garden Club of Portsmouth, Wirginia.

Doskonały przykład: w 1942 roku, pod przewodnictwem prezydenta Lillian Hewes Savage, Community Garden Club połączył się z Norfolk Journal and Guide, aby sponsorować konkurs Victory Garden, w których członkowie rywalizowali o najwyższe wyróżnienia ze swoimi działkami domowymi, wykorzystując popularność tych ogrodów generujących racje żywnościowe jako sposób na zwiększenie morale i zaopatrzenia w żywność podczas wojny światowej II. „To był aktywizm, prawa obywatelskie, a także przyjacielska rywalizacja” – mówi Abra Lee, a ogrodnik, historyk i pisarz specjalizujący się w historii Czarnego Ogrodu i kolejny Dzień Ethel głośnik.

Tymczasem w Filadelfii Oasis Garden Club upiększył dzielnice zamieszkane przez większość czarnych świeżą… skrzynki na okna i donice na zewnątrz — wiele z nich pozostaje tam do dziś, często utrzymywanych przez dzisiejsze kluby ogrodnicze.

„To jest to, co zawsze robiliśmy. Afroamerykańscy mężczyźni i kobiety budują społeczność”.

Przez cały XX wiek kluby Black Garden zapewniały również bezpieczną przystań przed rasizmem i uciskiem. Na przykład Negro Garden Club z Wirginii aktywnie wspierał niesłusznie oskarżonych czarnych mężczyzn na południu Jim Crow: „Musimy zrównoważyć brzydotę pięknem” – nalegał Savage.

Nigdzie nie jest to lepszym przykładem niż ogród w Lynchburgu w stanie Wirginia, w domu Anne Spencer, wybitnej poetki i amatorskiej ogrodniczki i dekoratorki. czyj dom? a ogród służył jako rodzaj południowego salonu dla odwiedzających luminarzy Harlem Renaissance, w tym Langston Hughes, George Washington Carver, Thurgood Marshall, Martin Luther King Jr. i W. MI. B. Du Bois.

„To jest życie Afroamerykanów – to kreatywność i kunszt życia Afroamerykanów, zwłaszcza pod najtrudniejszych warunkach” – mówi Wambui Ippolito, ogrodniczka, która sama znalazła inspirację w podróży do Spencera. ogród.

To przekonanie, że wszyscy mówcy na Sympozjum Ethel Early Clark mają nadzieję, że będą kontynuowane dzisiaj i w przyszłości: „Dzisiejsze Kluby Ogrodowe zapewniają edukację, zasoby, możliwości nawiązywania kontaktów, projekty kwiatowe, odpowiedzialność obywatelska i środowiskowa” – mówi Teri Speight, przewodniczący ogrodnictwa miejskiego w National Garden Klub. „To uczenie się na przykładzie, co musimy robić dla naszej młodzieży”. Speight założył Jabali Amani Garden Collective podczas COVID, aby kontynuować tę misję. „Promujemy florystykę, a także – ze względu na naszych poprzedników – ponosimy odpowiedzialność obywatelską” ona mówi.

„Aktywizm społeczny jest tak ważny, a dziś jest tak wiele rzeczy, którymi można się pasjonować” – mówi Hammond. „W społeczności Afroamerykanów bardzo ważne jest bezpieczeństwo żywnościowe, dostęp do zdrowej żywności; to coś, co zajmują się ogrodami”.

Jak widzi to Lee, ten aktywizm jest bezpośrednią kontynuacją najwcześniejszych klubów narodu: „Jedną z rzeczy [Murzyn Założyciele Garden Club of Virginia] chcieli dzielić się informacjami między organizacjami, a także organizować między sobie."

„Musimy zrównoważyć brzydotę pięknem”. — Lillian Hewes Dzikus

„To jest to, co zawsze robiliśmy”, mówi Speight. „Afroamerykańscy mężczyźni i kobiety budują społeczność”.

Dla prelegentów sympozjum najpilniejszą troską jest dziś zapewnienie ochrony dziedzictwa tych klubów – aby można je było celebrować i kontynuować. „Tak duża część tej historii znajduje się w czyimś schowku na strychu lub w piwnicy, albo w jakimś albumie zrobionym przez babcię” – mówi Ransom. „W tym kraju rzeczy, które są ważne dla społeczności afroamerykańskiej, często nie są zgłaszane przez opinię publiczną”.

„Nie możemy zatrzymać tego wszystkiego dla siebie – jeśli tak się stanie, nigdy nie poznamy tej historii” – mówi Speight. "Czy nie nadszedł czas, aby opowiedzieć naszą własną historię?"

Chcesz dowiedzieć się więcej? Zobacz pełne sympozjum poniżej.