Czym jest francuska architektura kolonialna?

Stany Zjednoczone to tygiel, a wiele krajów, które je skolonizowały, pozostawiło po sobie ślady własnego stylu. Jest hiszpański, Francuski, Holenderski, I kolonialny brytyjski architektura rozsypała się po całym kraju, a ich rozpowszechnienie jest bezpośrednio związane z tzw długowieczności i lokalizacji obecności każdego kraju w Ameryce, wyjaśnia Andrew Cogar, architekt i prezydent Koncepcje historyczne, firma architektoniczna z siedzibą w Atlancie i Nowym Jorku.

Bardzo oryginalne domy we francuskim stylu kolonialnym są dość stare, ponieważ oficjalna obecność Francji w Stanach Zjednoczonych rozpoczęła się w połowie XVII wieku i zakończyła wraz z zakupem Luizjany w 1803 roku. Budynki są zwykle rozrzucone wokół dawnych francuskich twierdz – oczywiście większość takich domów w Ameryce znajduje się w Luizjanie. Istnieją jednak inne obszary dalej na północ wzdłuż rzek Mississippi i Ohio; W końcu St. Louis i Louisville zostały nazwane na cześć francuskich królów.

To, co jest wyjątkowe we francuskiej architekturze kolonialnej, to to, że możemy zobaczyć jej najbardziej godne uwagi cechy, patrząc na domy zbudowane w tym samym okresie w drastycznie odmiennym klimacie. Lokalna geografia i dostępne materiały budowlane odgrywają ogromną rolę w kształtowaniu stylów architektonicznych, ale jest ich kilka wspólne elementy stylistyczne pojawiają się w domach zbudowanych mniej więcej w tym samym czasie w zaśnieżonym Montrealu lub tropikalnym Zachodzie Indie.

Oto, co łączy francuskie domy kolonialne

W przeważającej części francuskie domy kolonialne mają stromo spadziste dachy z szerokimi nawisami, które są czterospadowe (gdzie wszystkie cztery strony opadają z nachylenie środkowe) lub dwuspadowy (gdzie tylko przednia i tylna strona są nachylone w dół, a boki są trójkątnymi kontynuacjami zewnętrznej ściany). Podobnie jak w hiszpańskich domach kolonialnych, ściany zewnętrzne są często grube i pokryte sztukaterią, ale ściany wewnętrzne są zazwyczaj z muru pruskiego z wypełnieniem z gliny i słomy lub miękkiej cegły.

„Dzięki tej lżejszej technice konstrukcyjnej francuski styl kolonialny ma o wiele więcej drzwi i okien otwory”, zauważa Andrew, gdzie każdy pokój ma dostęp do zewnątrz, zazwyczaj przez wysokie i chude podwójne drzwi – tak, francuskie drzwi.

W Luizjanie istnieją zarówno wiejskie, jak i miejskie przykłady francuskiej architektury kolonialnej, z „miastem New Orleans, oferując najbardziej obszerną i kompletną kolekcję francuskiego stylu kolonialnego”, według Andrzej. Szerokie werandy, tzw galerie, są widoczne w obu ustawieniach.

Na obszarach wiejskich „domy były często podwyższane, tworząc duże loggie (zadaszone, ale otwarte korytarze zewnętrzne) pod zawijaniem galerie– mówi Andrzej. Wielkie domy na plantacjach w Luizjanie pokazują to najszerzej, gdzie kuchnia i pokoje dla służby kwatery znajdowały się na parterze, a główne pomieszczenia mieszkalne właściciela znajdowały się całe piętro dalej grunt. Dwupoziomowe werandy „zapewniały schronienie i cień w gorącym i wilgotnym klimacie, a w połączeniu z wysokimi sufitami i stromymi dachami poprawiały naturalną cyrkulację powietrza”.

Jeśli chcesz zobaczyć najlepsze, udaj się do Nowego Orleanu

Żadne inne amerykańskie miasto nie ma ich tak wielu oryginalny francuski kolonialny wciąż stojące budynki i domy — i to w szerokiej gamie typów. „Doświadczenie tego niesamowitego miasta pozwala szybko zrozumieć i docenić wspaniały wkład architektoniczny francuskiego stylu kolonialnego w Ameryce” — mówi Andrew.

Jasne kolory pokrywają popularne kreolskie domki w mieście, małe prostokątne domy z wieloma typowymi francuskimi elementami połączonymi z praktykami budowlanymi odpowiednimi dla subtropikalnego obszaru miejskiego. W Dzielnicy Francuskiej wielopiętrowe budynki są często wyposażone w taką samą podwójną galerię, jak w wiejskich domach, które później zostały obudowane kutym żelazem podczas wiktoriański era.

Jak wyjaśnia Andrew: „Wraz z rozwojem technologii odlewania żeliwa w połowie XIX wieku formy miejskie francuskiego stylu kolonialnego zaadaptowały drewniane galerie swojego wiejskiego odpowiednika na balkony drugiego piętra oraz dwu- i trzypiętrowe werandy. Ten żeliwny element, którego wówczas nie znaleziono we Francji, jest doskonałym przykładem połączenia tradycji osadników z lokalnymi materiałami i detalami, aby stworzyć coś zupełnie nowego”.

W przeciwieństwie do brytyjskich i hiszpańskich stylów kolonialnych, które miały duże przebudzenia w pierwszej połowie XX wieku stulecia, francuski styl kolonialny nie przeżył wielkiego odrodzenia w Stanach Zjednoczonych i rzadko można zobaczyć nowe domy zapożyczone wygląd. Aby lepiej zrozumieć wygląd, musisz zarezerwować bilet do Noli lub samodzielnie zbudować taki dom.

Śledź House Beautiful na Instagram.