Sekret Mony Lisy: promienie rentgenowskie odkrywają nową rzadkość w słynnym malarstwie
- Analiza maleńkiej plamki farby z dzieła Leonarda da Vinci Mona Lisa, zespół naukowców odkrył nowe wskazówki dotyczące jego mieszanki farb.
- Mieszanka farb olejnych zawiera plumbonakryt, rzadki związek, który prawdopodobnie wskazuje na obecność sproszkowanego tlenku ołowiu.
- Dodatek tego proszku umożliwił uzyskanie grubszej farby olejnej, która mogła szybko wyschnąć.
Wiemy Leonardo da Vinci jako słynny włoski malarz, ale co z da Vinci jako chemikiem? Nowe badania dot Mona Lisa pokazuje, że da Vinci mógł równie dobrze stworzyć nowy rodzaj mieszanki farb, która następnie przetrwała jako norma przez wieki.
Analizując maleńką cząstkę farby pobraną z prawego górnego rogu obrazu, zespół badaczy był w stanie odkryć skład chemiczny tej substancji. W powstałej pracy pt. opublikowany w Dziennik Amerykańskiego Towarzystwa Chemicznegozespół opisuje „wyjątkową mieszaninę silnie zmydlonego oleju o wysokiej zawartości Ołów zawartością cerusytu i białym pigmentem ołowiowym zubożonym w cerusyt.”
Uzyskać najnowsze odkrycia naukowe dostarczane bezpośrednio do Twojej skrzynki odbiorczej.
Zapisz się na nasz bezpłatny biuletyn i otrzymuj codzienne zestawienie najbardziej ekscytujących wiadomości naukowych na świecie. Subskrybuj za darmo.
Jednak to, co naprawdę przykuło uwagę, to obecność plumbonakrytu – rzadkiego związku trwałego, występującego tylko w środowisku zasadowym. „Leonardo prawdopodobnie próbował przygotować gęstą farbę odpowiednią do pokrycia drewnianego panelu Mona Lisa poprzez leczenie olej z dużą zawartością tlenku ołowiu II, PbO” – stwierdza badanie.
To ołów, który przyciąga uwagę wszystkich. „Plumbonakryt jest naprawdę odcisk palca jego przepisu” – Victor Gonzalez, główny autor badania i chemik z francuskiego Narodowego Centrum Badań Naukowych, powiedział the Powiązana prasa. „Po raz pierwszy możemy to potwierdzić chemicznie”.
Zespół zastosował „synchrotron o wysokiej rozdzielczości kątowej Rentgen dyfrakcji i spektroskopii w podczerwieni z transformacją mikroFouriera”, aby ustalić kombinację. Maszyna synchrotronowa przyspiesza cząstki, co pozwala naukowcom na wykorzystanie promieni rentgenowskich do dokładnego określenia składu chemicznego.
Plamka farby pochodzi z maleńkiej plamki o średnicy ludzki włos w warstwie bazowej dzieła.
Gonzalez tak twierdzi Leonardo prawdopodobnie rozpuścił pomarańczowy proszek tlenku ołowiu pod wpływem ciepła w oleju lnianym lub orzechowym. Spowodowałoby to gęstszą mieszaninę farby, która również szybko schła. „Otrzymasz olej o bardzo ładnym złotym kolorze” – powiedział AP. „Płynie bardziej jak Miód.”
Gonzalez uważa, że poprzez użycie różnych mieszanek farb do różnych dzieł sztuki Leonardo potrafił wykazać się nowoczesnym podejściem do rzemiosła. „Był kimś, kto uwielbiał eksperymentować, a każdy z jego obrazów jest zupełnie inny pod względem technicznym” – mówi GonzalezAP. „W tym przypadku ciekawie jest zobaczyć, że rzeczywiście istnieje specyficzna technika dla warstwy podłoża Mona Lisa.”
Zastosowanie tego proszku tlenku ołowiu do zagęszczania i suszenia Mony Lisy warstwa bazowa była prawdopodobnie nowym podejściem do malarstwa na początku XVI wieku, ale stało się powszechną praktyką. Gonzalez tak twierdzi Rembrandta malowidła przedstawiają zastosowanie plumbonakrytu w XVII wt wiek. „Mówi nam również, że te przepisy były przekazywane przez wieki” – mówi. „To był bardzo dobry przepis”.
Tim Newcomb jest dziennikarzem mieszkającym na północno-zachodnim wybrzeżu Pacyfiku. Zajmuje się stadionami, tenisówkami, sprzętem, infrastrukturą i nie tylko w różnych publikacjach, w tym w Popular Mechanics. Do jego ulubionych wywiadów należą wywiady z Rogerem Federerem w Szwajcarii, Kobe Bryantem w Los Angeles i Tinkerem Hatfieldem w Portland.
