Dlaczego jemy indyka na Święto Dziękczynienia?

Jeśli myślisz Halloween ma zagmatwaną historię, poczekaj, aż usłyszysz o święto Dziękczynienia. Mieszanka faktów, fikcji, mitów i sztuk politycznych. Święto Dziękczynienia to rodzaj święta, podczas którego trzeba po prostu wzruszyć ramionami i iść z nim. Chociaż każda rodzina ma swoją własną wersję idealny stół na Święto Dziękczynienia—makaron z serem lub farsz, fasolka szparagowa lub kalafior – tak wiele z tego, co jemy na wakacjach, ma swoje korzenie w pierwsze Święto Dziękczynienia— z wyjątkiem indyka. Wiemy, wiemy, trudno w to uwierzyć. Kwintesencja dania na Święto Dziękczynienia, które rodzinny kucharz spędza godzinami (a nawet dniami), udoskonalając, prawdopodobnie nie było nawet na stole w XVII wieku.

Dlaczego więc jemy indyka w Święto Dziękczynienia? Moja rodzina przerzuciła się na szynkę lub kurczaka, ale jest wielu purystów z okazji Święta Dziękczynienia, którzy uznaliby tę zamianę za bluźnierczą. Niezależnie od tego, po której stronie jesteś, czytaj dalej, aby poznać prawdziwy powód, dla którego jemy indyka w Święto Dziękczynienia, w tym oryginalne menu i twórcę współczesnej uczty.

Historia Święta Dziękczynienia

Pielgrzymi mogli obchodzić pierwsze Święto Dziękczynienia w 1621 r., ale stało się ono świętem narodowym dopiero, gdy Abraham Lincoln ogłosił je takim w 1863 r. Zachęcony przez redaktora magazynu Sarah Josepha Hale, święto miało na celu promowanie pokoju podczas wojny secesyjnej. Hale zwróciła się do czterech poprzednich prezydentów z petycją o ustanowienie tego święta – w sumie jej kampania na rzecz ustanowienia Święta Dziękczynienia trwała prawie 40 lat.

Ponad dwa wieki wcześniej pielgrzymi, angielscy protestanci, członkowie prześladowanej sekty religijnej, przybyli w roku 1620 na kontynent północnoamerykański, na teren dzisiejszego Massachusetts. W 1621 r. ci, którzy przeżyli pierwszą zimę, upamiętnili to wydarzenie składając podziękowania. To, co uważali za „Święto Dziękczynienia”, było religijnym dniem postu i modlitwy i najprawdopodobniej zorganizowaliby to spotkanie na wiosnę.

Co było w menu podczas pierwszego Święta Dziękczynienia

W porównaniu z naszymi rozległymi stołami na Święto Dziękczynienia, pierwsze menu na Święto Dziękczynienia było zdecydowanie węższe. Kukurydza była podstawą zarówno w kolbie, jak i jako ziarno zapiekane na bochenki chleba lub mielone na owsiankę. Głównymi białkami byłaby dziczyzna i dzikie ptactwo. Poza tymi daniami reszta menu jest tajemnicą. Dostępne były dzikie indyki, ale zajmowałyby drugie miejsce w stosunku do dziczyzny. Według naukowców zamiast nadzienia chlebowego, drób był wypełniony cebulą i ziołami Muzeum Smithsona.

Ponieważ pierwsi uczestnicy Święta Dziękczynienia mieszkali na wybrzeżu Massachusetts, w menu nie mogło zabraknąć także owoców morza – homarów, skorupiaków, małży i węgorzy. W tamtych czasach kasztany nie były zarezerwowane na świąteczne ogniska, ale podawano je razem z orzechami włoskimi i bukowymi. I chociaż mogło nie być ciasta dyniowego, tykwy byłyby na pełnym ekranie wraz z dyniami.

Dlaczego jemy indyka na Święto Dziękczynienia?

Jeśli nie mamy nawet pewności, czy pielgrzymi jedli indyka, to skąd wzięła się tradycja? Zawdzięczamy to niejakiej Sarah Josephie Hale. Podczas swojej kampanii na rzecz uznania Święta Dziękczynienia za święto narodowe Hale korzystała ze swojego magazynu: Książka Godey's Lady's Book, aby wydrukować przepisy i przykładowe menu, aby zachęcić gospodynie domowe do współpracy. Hale podsycił pomysł i oczekiwania dotyczące Święta Dziękczynienia powinien jak wyglądają w umysłach amerykańskich kobiet, wpływając na całe pokolenie, które będzie przekazywać te menu swoim dzieciom.

Tak naprawdę wiele potraw kojarzy nam się ze Świętem Dziękczynienia – pieczony indyk z sosem szałwiowym, kremowa cebula, puree rzepa, a nawet niektóre dania z puree ziemniaczanego (wówczas obce pojęcie) – znalazły się w wydaniu magazynu na Święto Dziękczynienia strony. Hale opublikował także dziesiątki książek kucharskich pełnych przepisów, które dziś byłyby mile widziane na stołach z okazji Święta Dziękczynienia.