Historia Isamu Noguchi i jego projektu stolika kawowego

Na pewno to widziałeś, czy w salon Twojego najfajniejszego przyjaciela, prawdziwego muzeum, na własnym śnie stolik kawowy Tablica na Pinterest — a może znajduje się obecnie w Twoim koszyku, ale zastanawiasz się, czy to prawdziwa okazja zanim klikniesz „kup”. I byłbyś mądry, aby to zrobić, ponieważ istnieje wiele replik (więcej na ten temat w minuta!). Ikona, o której mowa: Stół Noguchi.

Jego przezroczysty szklany blat umieszczony na rzeźbionej drewnianej podstawie sprawia, że ​​jest godnym pozazdroszczenia dodatkiem do różnych wnętrz od minimalistycznego do nowoczesnego w połowie wieku, elastyczność, która zapewniła mu większą widoczność w epoce społecznej głoska bezdźwięczna. Jednak wraz ze wzrostem masowej produkcji i naśladownictwami, które są niefortunnymi efektami ery internetu, klasyczny stół (lub częściej podróbki tego) jest często spotykany w cyfrowej dziczy bez większego kontekstu na temat oryginalnego twórcy. Ale prawdziwe zrozumienie dzieła wymaga spojrzenia na stojącego za nim artystę, Isamu Noguchi.

Noguchi był japońsko-amerykańskim artystą i projektantem, urodzonym przez japońskiego poety Yonejiro (Yone) Noguchi i irlandzko-amerykańskiego pedagoga Léonie w Los Angeles w 1904 roku. Spędził swoje wczesne lata w Japonii po tym, jak jego matka przeprowadziła się tam, aby dołączyć do ojca i nauczyć się japońskiego techniki obróbki drewna, pomagając stolarzowi, który zbudował dom swojej matki w Chigasaki, mieście w Kanagawa, Japonia. Kształcił się na programie immersyjnym w języku angielskim w Japonii, ale wyraził zainteresowanie powrotem do kraju urodzenia przed trzynastym rokiem życia.

Noguchi został ostatecznie przyjęty do The Interlaken School w Indianie i wrócił do Stanów Zjednoczonych, gdzie został przyjęty przez założyciela szkoły, Edwarda Rumely'ego. Rumley namawiał Noguchiego, by studiował medycynę, ale aspirował do twórczej kariery, więc Rumley zaaranżował praktykę u rzeźbiarza Gutzona Borgluma.

Chociaż Noguchi zapisał się na studia przedmedyczne w Kolumbii w 1922 roku, młody twórca dalej rozwijał swoją miłość rzeźbienia na kursach wieczorowych (zachęcany przez matkę, która w tym momencie spotkała się z nim w Nowym York). Ostatecznie udał się do Paryża, aby studiować pod kierunkiem pioniera artysty Constantina Brâncuși, dzięki wygraniu stypendium Johna Simona Guggenheima na podróże do Paryża i na Daleki Wschód.

Noguchi był pod silnym wpływem modernizmu i abstrakcji w latach 20. i 30. XX wieku, ale także studiował tradycyjny rysunek pędzlem pod kierunkiem Qi Baishi i pracował z dwoma artystami studiującymi pod kierunkiem Diego Riverii w Meksyku miasto, później. W 1929 jego pierwsza praca, Ruth Parki (1929) został umieszczony w Muzeum Whitney. W miarę jak kontynuował pracę w studiu i zamawiał popiersia i portrety, świadomość publiczna wokół jego pracy zaczęła rosnąć.

Ale na początku lat czterdziestych, po ataku na Pearl Harbor, rasizm przeciwko japońskim Amerykanom szybko narastał. Noguchi był szczerym członkiem-założycielem Nisei Writers and Artists Mobilization for Democracy, grupy, która miała na celu nagłośnić patriotyzm japońsko-amerykański, ostatecznie jako formę obrony przeciwko rasistowskiemu uciskowi i internowaniu Japończyków Amerykanie. W rzeczywistości Noguchi dobrowolnie wszedł do Centrum Relokacji Rzeki Kolorado w Poston w Arizonie, „mając nadzieję na pomoc poprawiając warunki internowania”, ale ostatecznie został tam przetrzymywany wbrew swojej woli, wraz z innymi internowanymi Japończykami Amerykanie. W końcu mógł odejść siedem miesięcy później, ponownie zanurzając się w byciu artystą i twórcą.

„W końcu byłem wolny”, powiedział Noguchi po pobycie w Centrum: „Postanowiłem, że odtąd będę tylko artystą”.

Ta treść jest importowana z Instagrama. Możesz znaleźć tę samą treść w innym formacie lub możesz znaleźć więcej informacji na ich stronie internetowej.

W 1940 roku Noguchi stworzył swoje pierwsze projekty mebli, rozpoczynając odnoszący sukcesy gatunek, w tym ten kultowy szklany blat stół wyprodukowany przez amerykańskiego producenta Hermana Millera, następnie pod przewodnictwem innej gwiazdy nowoczesnego designu, George'a Nelsona. Stół został szeroko nagłośniony, gdy wykorzystano go do zilustrowania artykułu Nelsona zatytułowanego „Jak zbudować stół”.

„Piękne ćwiczenie rzeźbiarskie zarówno w sztuce, jak i w projektowaniu, stół Noguchi jest wyraźnie dyskretnym i imponującym 3-częściowym ćwiczeniem balansującym” — opisuje Strona Hermana Millera. Dzięki zakrzywionej drewnianej podstawie i prostemu szklanemu blatowi, mebel jest jednocześnie pomysłowy i praktyczny, starannie skalibrowany, aby uzyskać efekt oszałamiającej prostoty.

W trakcie swojej kariery Noguchi pracował z mnóstwem materiałów, zawsze jako artysta, w tym projektowanie scenografii dla nowoczesnej tancerki Marthy Graham, publiczne place zabaw dla dzieci w Al Moana, Honolulu, światła Akari i wiele jeszcze. W 1951 roku opracował projekty kolejnego kultowego przedmiotu domowego: jego lekkich rzeźb Akari, nowoczesnych riffów na tradycyjnych japońskich materiałach.

Ta treść jest importowana z Instagrama. Możesz znaleźć tę samą treść w innym formacie lub możesz znaleźć więcej informacji na ich stronie internetowej.

Dziś na rynku jest mnóstwo stołów inspirowanych Noguchi, oprócz oryginalnych kawałków Noguchi. Jeśli zastanawiasz się, jak sprawdzić, czy jest to naprawdę oryginalny projekt, będziesz chciał kupić za pośrednictwem początkowym producentem, Hermanem Millerem, lub współpracuj z zaufanym sprzedawcą — takim jak sprawdzony handlarz antykami lub witryna Jak na przykład Przewodniczący lub 1stdibs—kto będzie szczery o tym, skąd go pozyskali (to forum zagłębia się w to, w jaki sposób można poznać prawdziwą ofertę).

Bez względu na to, jak zdecydujesz się kupić, jest to rzecz, która bezsprzecznie jest wartościową inwestycją.

Śledź House Beautiful na Instagram.

Ta treść jest tworzona i utrzymywana przez stronę trzecią i importowana na tę stronę, aby pomóc użytkownikom podać ich adresy e-mail. Możesz znaleźć więcej informacji na temat tej i podobnych treści na piano.io.