Dom Laury Ashley z 1976 roku

Ten artykuł ukazał się pierwotnie w wydaniu z sierpnia 1976 r Dom Piękny.

Z Walii, kraju bardów i poetów, pochodzi łagodna inwazja romantycznego wzorca Laury Ashley, Walijka, której stylowy, nostalgiczny materiał i urzekające projekty sukienek w starym stylu przyniosły jej sukces na calym swiecie. Jej wzory to rozbrajająco proste wrażenie koloru na białym, kości słoniowej lub beżowej lub odwrotnie, jak negatyw fotograficzny, lekko zabarwiony na ciemniejszym podłożu. Pochodzą, mówi, z „mojego szczególnego świata płodnych kwiatów, mitycznych zwierząt i małych figur geograficznych”.

Jeśli te tkaniny są pomysłowymi przekładami Laury Ashley zaobserwowanych i zapamiętanych legend walijskich wsi, to są one również odzwierciedleniem jej filozofii. Spotykają się z folklorystycznym, wiejskim wyglądem, który ma uniwersalny urok dla wszystkich dzisiejszych nostalgicznych współczesnych serc. Oto próbka z nich, gdy są wykorzystywane w jej własnym wiejskim domu w Walii, osadzone w tej samej scenie, która je zainspirowała.

Dom, który łączy elementy wystroju od jakobijskiego przez gruziński po XX-wieczny, jest czymś w rodzaju spełnienie marzeń Laury, która mocno czuje, że dobre mieszkanie jest dobrym cementem dla małżeństwa i rodziny życie.

Meble to konglomerat antyków i drobiazgów, które cieszą zarówno dzieci, jak i ich rodzice i to dla ludzi, którzy lubią ten rodzaj antycznej aury, Laura zaprojektowała tkaniny i ścianę wykładziny. We własnym salonie użyła brązowego „Glenartney”, jednej ze swoich „geofiguracji” na ścianach, na „kafelkach” na suficie i w oknach, aby dodać poczucie komfortu i stabilności własnej mieszance dębu Tudor, gruzińskiego mahoniu i XIX-wiecznej sosny graba.

Tutaj Laura i dziewięcioletnia Emma noszą typowo skromne, marszczone sukienki Ashley, które zyskały światowe uznanie jako projektantka, która instynktownie wyczuwa emocjonalne i praktyczne potrzeby swojej publiczności.

Chociaż w ciągu dnia mogą być samotni — dzieci wędrujące po górach, Laura i jej mąż Bernard w swoich biurach — wszyscy spotykają się na kolacji w jadalni podczas hojnej rundy Tabela. „Nigdy nie jedliśmy posiłku przed telewizorem — to jest coś, o czym nigdy nie braliśmy pod uwagę”. Stół i kozły są wykonane z XIX-wiecznej sosny, ale krzesła z siedziskami są zdecydowanie nowoczesne. „Mężczyźni są tu raczej ciężcy”, mówi Laura, „i bałam się, że antyczne krzesła będą… niebezpieczna dla nich”. Co znamienne, Laura Ashley bardziej troszczy się o ludność niż o… meble.

Romantyzm zabarwia sypialnie, które są umeblowane w angielskim i walijskim dębie wiejskim oraz w tradycyjnych walijskich kołdrach z kolekcji Ashley. Poduszki są również patchworkowane z tkanin Ashley.

Projektowe marzenia Laury Ashley dobrze przeszły przez Atlantyk. Zobacz ich kongenialną kondycję w przyjemnej kamienicy pani Jeanne Butler na Starym Mieście w Aleksandrii w Wirginii.

W salonie okleina ścienna to „Bonny Dundee” w pozytywowym nadruku karminu na białym, podczas gdy draperie mają ten sam wzór w odwrotnym kolorze.

Podobnie jak dwie strony tej samej monety, „Monan's Rill” w kolorze Welshpool blue jest głównym wzorem w sypialni pani Jeanne Butler. Okładzina ścienna to pozytywowy nadruk w kolorze niebieskim na białym. Odwrócona kolorystyka, narzuta na kołdrę, marszczone zasłony i halka stołu są w negatywie białym na niebieskim nadruku.

Pokój gościnny pani Butler rewiduje stary i wyrafinowany duet kolorystyczny, niegdyś widywany na XVIII-wiecznych pudełkach na kapelusze, ale dla współczesnych oczu świeży jak jutro. Jest ciemnoniebieski i jasnobrązowy, a całość poskładana razem nadaje temu maleństwu pomieszczenie w staromodnym stylu.

Na lunch na bardzo amerykańskiej osłoniętej werandzie pani Butler's, obrus plisowany nożem jest uszyty z „Clovelly”.

Ta treść jest tworzona i utrzymywana przez stronę trzecią i importowana na tę stronę, aby pomóc użytkownikom podać ich adresy e-mail. Możesz znaleźć więcej informacji na temat tej i podobnych treści na piano.io.