Rose Cumming i oda do ekscentryków

Kilka tygodni temu ubolewałem nad niedostatkiem prawdziwych i pełnych pasji kolekcjonerów. W tym samym duchu postanowiłem napisać o znikającym ekscentryku. Co się stało z tymi osobami, które były dziwaczne, wiewiórkowe lub wręcz zwariowane? Oczywiście tam, skąd pochodzę, mamy sporo ekscentryków, którzy zajmują szczególne miejsce w naszych sercach. W końcu nadają się do dobrego opowiadania historii podczas spraw rodzinnych. Ale niestety to umierająca rasa.

A czy w świecie designu był ktoś bardziej ekscentryczny niż Rose Cumming? Wiele opowieści o tej sile natury. Najpierw był jej niezwykły wygląd. Pudrowa masa niebieskich włosów była pierwszą wskazówką, że ta kobieta nie była kurczącym się fioletem (a może powinienem powiedzieć kurczącym się barwinkiem). w target="_blank">Legendarni dekoratorzy XX wiekuhttp://www.assoc-amazon.com/e/ir? t=thepeakofchic-20&l=as2&o=1&a=0385263619

, Mark Hampton napisał o czasie, gdy Cumming uczestniczyła w przyjęciu w domu Sister Parish, ubrana w bardzo długą jasnozieloną krepową sukienkę, zawiązaną wokół talii złotym wiązaniem. A we włosach miała plastikowe liście paproci! To z pewnością spojrzenie, którego nie mogłem wykonać, ale mimo to podziwiam ten wysiłek.

Jeśli chodzi o jej pracę jako dekoratorki, wygląd Cumming był trudny do zdefiniowania. W książce Najlepsze pokojehttp://www.assoc-amazon.com/e/ir? t=szczytowy-20&l=as2&o=1&a=B0016FW05QCumming napisała, że ​​lubiła gotyk, chippendale, austriacki barok i wczesny wiktoriański, żeby wymienić tylko kilka z epok, które podziwiała. Kochała „luksusowe rzeczy”, klatki dla ptaków, jedwabne tkaniny i czysty kolor. Jej antypatie były tak rozległe, jak jej upodobania: sztuczne belki na sufitach; tapeta figuralna (chyba, że ​​był to papier srebrny lub starochiński); i stoliki kawowe. No i wykładzina od ściany do ściany, chyba że była w sypialni lub na klatce schodowej. Kiedy Cumming dekorowała pokój, miała tendencję do rzucania wielu swoich upodobań do pokoju, czyniąc z niego tygiel stylów. Ale w dziwny sposób wydawało się to działać. Wielokrotnie jej prace były piękne, a przynajmniej niezapomniane. W swojej książce Hampton wykonał wspaniałą robotę, opisując tę ​​enigmatyczną postać. Zaznaczył, że „jej wersja rzeczywistości nie była taka jak kogokolwiek innego”. Myślę, że to opisałoby większość nonkomformistów. Z pewnością maszerują w rytm własnych perkusistów, ale mają też odwagę swoich przekonań. Być może jest coś, czego można się nauczyć od Cumming i jej podobnych, plastikowych liści paproci i tak dalej.

Po raz pierwszy zobaczyłem te obrazy jakieś dziesięć lat temu i nigdy ich nie zapomniałem. Ten salon znajdował się w kamienicy Cumminga w Nowym Jorku. Cumming zdecydował się użyć makabrycznych przedmiotów w tym pokoju, podobno jako „reakcję przeciwko zwykłym”. koncepcja piękna w dekorowaniu”. Zwróć uwagę na nadruki Audubon nad sofą przedstawiające zwierzęta zdobyczy. Kominek zdobiły talerze z wężami. Niezwykłe zasłony były naprawdę indyjskimi sari. A co z tym niezwykłym kloszem? To parasol z Indonezji. To wszystko jest dość dziwaczne... ale też całkiem interesujące.

Sypialnia Cumminga przywodziła na myśl lata dwudzieste. Zasłony są niebieskie, lame, co w tym pokoju faktycznie działa na tle niebieskofioletowej metalicznej tapety. Jako niski stolik służyło XVIII-wieczne perskie łóżeczko dziecięce. Hampton to napisał
Cumming wolał pokazywać jej dom w nocy. Czy możesz sobie wyobrazić, jak musiał wyglądać ten pokój, zwłaszcza jeśli był oświetlony świecami?

Cumming mógł również ozdobić pokoje, które były naprawdę wspaniałe. Jestem oczarowany tym pokojem, zwłaszcza tą czarną tapetą ze złotymi gwiazdami. Ten pokój znajdował się w domu Cumminga około 1929 roku.

Zdjęcia u góry: Młoda Rose Cumming w swoim salonie około 1930 roku. Starszy Cumming pojawił się w artykule Harper's Bazaar w lipcu 1964 roku. Tutaj Rose została sfotografowana w swoim legendarnym sklepie. Dziękuję bardzo miłemu czytelnikowi za udostępnienie mi tych dwóch zdjęć.

Ta treść jest tworzona i utrzymywana przez stronę trzecią i importowana na tę stronę, aby pomóc użytkownikom podać ich adresy e-mail. Możesz znaleźć więcej informacji na temat tej i podobnych treści na piano.io.