Jak uporządkować pokoje dla dzieci

Jeśli jest jeden pokój, który chciałbyś zamknąć i nigdy więcej nie patrzeć, jest to prawdopodobnie pokój twojego dziecka. (A może twoja piwnica, albo twoja pralnia... OK, jest dużo pokoi.) Ale dzięki zabawkom, książkom, ciuchom i rękodziełowi pokoje dziecięce mogą czuć szczególnie katastrofalne — zwłaszcza, że ​​pewien mały facet lub dziewczyna nigdy nie wydaje się mieć ochoty na to czysty.

Czy cała nadzieja jest stracona? Absolutnie nie.

Profesjonalny trener organizacyjny Maeve Richmond pozwoliła nam być muchą na ścianie, pomagając przedsiębiorcy i mamie Dawn Nadeau zorganizować pokój swojej 7-letniej córki Abigail (i reszta jej domu, faktycznie). Jak zobaczysz poniżej, Richmond jest dość silny, pomagając Nadeau w ciągu zaledwie kilku godzin zmienić pokój z zagraconego na posprzątanie. Oczywiście, musieliśmy ją później obgadać za jej wskazówki — i założymy się, że nigdy wcześniej nie próbowałeś tych strategii:

1. Zaangażuj swoje dzieci od samego początku.

„Bardzo ważna jest praca z nimi, a nie wokół nich”, mówi Richmond, która rozmawiała z córką Nadeau, zanim posprzątali i przeorganizowali jej pokój. „Dzieci w wieku 3 lat naprawdę chcą brać udział i są naprawdę podekscytowane, że mogą być zaangażowane”. Możesz pomyśleć, że twoje dziecko będzie się zbyt nudzić lub sfrustrowany mówieniem o przechowywaniu w sypialni – ale rozważ to z ich punktu widzenia: po prostu gadasz o ich zabawkach i płacisz im dużo Uwaga!

Dodatkowo, jeśli dzieci są zaangażowane w organizowanie, poczują odpowiedzialność za projekt i będą bardziej skłonne do utrzymywania porządku — a przynajmniej będą wiedziały, gdzie wszystko powinno iść.

2. Niech dzieci oprowadzą cię po pokoju, zanim zaczniesz sprzątać.

„Zaczynam nie od proszenia dzieci, aby wybrały, co powinno zostać lub odejść, ale dając im szansę na rozejrzenie się i pokazanie mi, co tam jest”, mówi Richmond. „Wtedy wyczuwam ich język i ton, co może wyjaśniać rzeczy, które są dla nich ważne”.

„Odwzorowuję im język ludzi podczas organizowania się z nimi — na przykład powiedzmy, że dziecko nazywa ubranie swoim „ulubiony sweter”. Nazwę to też tak, ponieważ mówi, że rozpoznaję, że ma to dla nich znaczenie, i dowodzi, że jestem na ich Strona."

Budowanie tego zaufania jest ważne, gdy prosisz dzieci o rozstanie się z przedmiotami (a teraz będziesz mógł wyraźniej powiedzieć, na czym wyraźnie im nie zależy).

3. Porozmawiaj o tym, jak rzeczy mają „dom”.

„Dzieci mają naturalną zdolność do personifikowania rzeczy” – mówi Richmond. „Więc mówię takie rzeczy jak „Czy chcesz, aby ten przedmiot mieszkał z tobą?” lub „Gdzie powinniśmy dać temu dom?” organizując się z nimi."

„Jedną z rzeczy, które wszyscy słyszeliśmy, dorastając, było„ odłóż to ”, co jest tak negatywne. Zamiast tego spróbuj „Czy możemy umieścić to tam, gdzie żyje?” Richmond mówi, że to sprytne ulepszenie języka zmienia zadanie w pozytywnym świetle.

4. Daj swojemu dziecku pozwolenie na puszczenie rzeczy, których tak naprawdę nie chce.

„Głośność może być bardzo przytłaczająca dla dzieci” – mówi Richmond. „Ale większość dzieci nie wie, że można odmówić rzeczy, których nie chcą. Lubię próbować aranżować sytuacje, w których przekazujemy przedmioty na cele charytatywne — kontynuuje ideę używania pozytywnego języka, jeśli chodzi o usuwanie śmieci. Dajemy temu przedmiotowi nowy dom, a nie tylko się go pozbywamy”.

5. Zacznij od podstaw – dosłownie.

„Zwłaszcza z małymi po prostu fajnie jest zacząć od ziemi — tam właśnie są!” mówi Richmond. Jej strategia „oddolna” sprowadza proces do poziomu dzieci i utrzymuje je w zadaniu. Dodatkowo, jeśli będą mogli zobaczyć, gdzie znajdują się nowe domy ich przedmiotów, wyrobią sobie nawyk umieszczania ich tam.

6. Wzmocnij ich rutynę za pomocą kubków.

„Uwielbiam cubbies jako narzędzie do organizowania dzieci, ponieważ odtwarza to, czego doświadczają w szkole”, mówi Richmond. „Możesz umieścić je w przedpokoju lub w ich pokoju, tworząc strefę zrzutu, którą naturalnie utrzymają. Dzięki schowkowi mogą upuścić swoje rzeczy i nawet o tym nie myśleć”.

7. Policz do 10.

Oto prosty fakt do zapamiętania: gry są fajne! Więc kiedy robi się bałagan (jak zawsze), spraw, aby sprzątanie było zabawą. „Niech dzieci odliczą wstecz i podniosą dziesięć przedmiotów, które pod koniec dnia włożą z powrotem do swoich domów” – mówi Richmond. „To sprawia, że ​​zadanie jest mniej uciążliwe i zachęca do głośnego mówienia o tym, dokąd trafiają przedmioty, co może wzmocnić nawyk zarówno u Ciebie, jak i u Twoich dzieci — stosuję tę strategię również u dorosłych i to całkowicie Pracuje. Ja nawet to robię!” 

8. Wyznacz granice za pomocą wystroju.

„Kiedy pracuję w pokoju dziecka, zawsze lubię odsuwać stoły od ścian” – mówi Richmond. „Rodzice nie robią tego, ponieważ wydaje się, że jest to zmarnowana przestrzeń. Ale odsunięcie stołu od ściany pozwala dzieciom swobodniej i pełniej poruszać się wokół niego i witać przyjaciół”.

„Choć lubię też dodać dywanik pod stołem” – kontynuuje. „Wizualnie zakotwicza pokój — i jego rzeczy — ale tworzy mini pokój w pokoju. Pokoje dziecięce są zwykle jedną dużą przestrzenią, dlatego są one bardzo zajęte”. Tworząc tę ​​wyraźną granicę, łatwiej jest zidentyfikować i uhonorować czynności (takie jak, powiedzmy, brokatowe rzemiosło), które powinny mieć miejsce tylko w określonych miejscach.

9. Dawaj przykład.

Pewnie na to czekałeś, prawda? „Dawanie przykładu jest ogromne” – mówi Richmond. „Dzieci odzwierciedlają to, co robią ich rodzice. Czasami musisz spojrzeć na siebie i naprawdę zobaczyć, czy twoje dzieci modelują twoje zachowanie”. Nawet coś tak małego, jak odłożenie kluczy, może być krótką lekcją w działaniu.

Nie tak schludny, jak byś chciał? Dobrze, że Richmond dał nam swoje sekrety za jak dorośli mogą zmienić swoje życie i wreszcie się zorganizować.

Ta treść jest tworzona i utrzymywana przez stronę trzecią i importowana na tę stronę, aby pomóc użytkownikom podać ich adresy e-mail. Możesz znaleźć więcej informacji na temat tej i podobnych treści na piano.io.