Trouwfotografen onthullen de meest memorabele foto die ze ooit hebben gemaakt
"Ik vraag altijd om deel te nemen aan alle onderdelen van de dag van een bruid en bruidegom, inclusief vervoer naar de ceremonie en receptie. Je weet nooit wanneer dat speciale moment en die verbinding zal plaatsvinden. Caroline was aan het lezen brief geschreven door haar vader, terwijl beiden naar de ceremonie werden gereden. In de brief werd de liefde en trots van de vader voor zijn dochter uitgedrukt. Papa begon te tranen, waardoor Caroline hetzelfde deed. Op dat moment zei ze: 'Pap, als je zo doorgaat, verpest ik mijn make-up!' Daarop begon ze te lachen, waardoor papa uiteindelijk hetzelfde deed. Deze foto illustreert twee mijlpalen op een trouwdag: die van de vrolijke bruid en haar toekomstige leven, terwijl de vader afscheid neemt van zijn kleine meisje." --David Murray, David Murray Bruiloften
2"Toen ze haar nieuwe echtgenoot voorstelde aan haar grootvader, kreeg ik tranen in mijn ogen."
"Molly groeide op op een melkveebedrijf in New Hampshire, en zij en haar bruidegom, Alex, hadden een mooie tentreceptie op het landgoed van de boerderij. Alex komt uit Australië en zijn familie en vrienden vlogen naar de Verenigde Staten voor hun grote dag. Na een mooie ceremonie in hetzelfde huis waar Molly's ouders en grootouders waren getrouwd, keerden we terug naar de boerderij. Molly's geliefde grootvader had onlangs zijn vrouw verloren en...
"Ik heb dit moment vastgelegd tijdens de bruiloft van Maria en Mario. Ian, de zoon van Maria en Mario, liep naar zijn vader toe en probeerde hem te kussen tijdens de ceremonie. Alle gasten begonnen meteen te huilen." --Victor Lax, Victor Lax Fotografie
4"Aan de andere kant van deze afbeelding staat een vader die met zijn dochter en nieuwe zoon praat."
"Aan de andere kant van deze afbeelding staat een vader die met zijn dochter en nieuwe zoon praat. Hij vertelt hoe hij en zijn vrouw naar dit land emigreerden om haar een beter en gemakkelijker leven te geven dan in Venezuela, en hoe de ouders van de bruidegom hetzelfde deden vanuit India. Hoe ze vochten, bekrompen en deze twee kinderen in Amerikanen vormden. Hoe ze elkaar hebben gevonden. En nu staat hij hier, op de smetteloze binnenplaats van een Italiaans herenhuis op een perfecte zomerdag met een feest voor hen, getuige zijn van de bruiloft van twee eerste generatie Amerikanen van verschillende culturen, die samenkwamen en iets groters maakten dan... zich. En een van hen is zijn dochter! En hij mag hier staan, een glas op haar heffen en dit moment hebben. Voor de vader was het een uittredingservaring, de illustratie van een droom die na tientallen jaren werd gerealiseerd. De bruid was niet de enige die huilde toen deze foto werd gemaakt. Ik was misschien ook een beetje wazig achter de lens." --Molly Michel, M Three Studiofotografie
"Op 29 september 2012 was ik op Beltane Ranch om de bruiloft van de toekomstige heer en mevrouw te fotograferen. Daniël Diaz. De bruid was Brittany Maynard. Het was een mooie buitenbruiloft met een ranchthema en het soort bruiloft dat ik het liefste fotografeer. Bretagne droeg cowboylaarzen en had een lieve groep bruidsmeisjes bij zich. Zoals iedereen die aanwezig was op de bruiloft, had ik geen idee wat de toekomst in petto had voor dit paar en de levensveranderende (en wereldveranderende) implicaties van hun leven. Het beeld dat ik van Bretagne en haar bruidsmeisjes heb gemaakt, is synoniem geworden met haar vreugdevolle leven voordat het noodlot toesloeg."
"Iets meer dan een jaar na haar huwelijk werd bij Bretagne graad 2 astrocytoom vastgesteld, een vorm van hersenkanker. Na de operatie, een paar maanden later, was haar toestand verheven tot graad 4 astrocytoom, ook bekend als glioblastoom, met een prognose van zes maanden te leven. Door haar beslissing om waardig te sterven, Bretagne werd al snel het jonge gezicht van de groep genaamd Compassion and Choices. Ze verhuisde van Californië naar Oregon, waar ze het recht zou hebben om waardig te sterven door de inname van voorgeschreven medicijnen van haar arts. Haar medische toestand en keuze om op 29-jarige leeftijd een einde aan haar leven te maken, overspoelde de natie en kreeg veel publiciteit. Samen met de steun van haar familie koos Bretagne ervoor om op 1 november 2014 een einde aan haar leven te maken. Op 15 oktober 2015 ondertekende gouverneur Jerry Brown van de thuisstaat van Bretagne de wet op het recht om te sterven."
"Bretagne Maynard Diaz en haar liefhebbende familie hebben de levens van zoveel mensen veranderd. Als je terugkijkt op haar trouwfoto's, zou je nooit weten dat deze mooie, jonge, actieve bruid dat zou doen geconfronteerd worden met zulke levensveranderende beslissingen en invloed hebben op het leven van zoveel anderen in de loop van een korte tijd. Het is een voorrecht en een eer om deel uit te maken van deze families en deel uit te maken van hun geschiedenis." --Tara Arrowood, Arrowood Fotografie
"Een van de belangrijkste foto's die ik ooit heb gemaakt, was vlak voordat ik op het punt stond een bruiloft te verlaten. Ik begon mijn spullen in te pakken toen de bruidegom naar me toe kwam en vroeg of ik nog een paar minuten kon blijven om hem vast te leggen terwijl hij met zijn oma danste."
"Ik ben zo blij dat ik dat gedaan heb! De oma van de bruidegom was halverwege de 90 en had zoveel moeite met lopen. Het was echt geweldig om te zien hoe ze zichzelf optilde en naar de dansvloer begon te lopen. Hoewel ze het hele nummer nauwelijks bewogen, was het de mooiste dans die ik ooit heb gefotografeerd. Haar gezicht was zo vol geluk terwijl ze haar best deed om zelfs de kleinste stapjes te maken. Hij sloeg zijn armen om haar heen de hele dans, en zodra hij haar voorhoofd ging kussen, begon ik het te verliezen. Dit was verreweg het mooiste moment dat ik ooit heb vastgelegd!" -Santiago Murillo, Santiago Murillo Fotografie
"Dit is een foto van onze bruid die een brief voorleest die aan haar is geschreven door haar moeder, die een paar jaar voor haar huwelijk aan kanker stierf." --Erika Jensen-man, Two Mann Studios
"Drie weken nadat ik verloofd was, nam mijn verloofde mijn zoon Beau mee op een fietstocht in de canyons. Ze kwamen een heuvel af en mijn man raakte een rots en ging over de fiets en stootte zijn hoofd. Hij was verlamd en kon niet bewegen. Mijn zoon (nu Joe's stiefzoon) moest meer dan anderhalve kilometer de kloof uit rennen om hulp te vinden. Joe werd per helikopter naar de eerste hulp gebracht waar hij werd gestabiliseerd en een maand in het ziekenhuis werd opgenomen. Hij had veel gebroken wervels en een dwarslaesie waardoor hij verlamd raakte. Met Kerstmis, 12 dagen na het ongeval, liep hij 10 stappen met hulp. Beau telde ze. Toen vroeg Beau: 'Gaan we nog steeds trouwen?' We besloten op dat moment om te gaan met onze trouwdatum, die was in slechts 6 maanden. Ik stelde me Joe voor in een rolstoel, maar in plaats daarvan... strompelde door het gangpad op onze trouwdag, dankbaar dat benen werkten. Daarom is een van de meest, zo niet de meest krachtige foto deze foto waarop Beau ons aankijkt tijdens de ceremonie. Voor mij zegt zijn uitdrukking meer dan duizend woorden... maar misschien had je erbij moeten zijn." --Susan Bordelón, Teness Herman Fotograaf
"Rachel verbond ons in januari met haar trouwdatum die helemaal gepland was voor oktober van dat jaar. Twee maanden later en we krijgen een telefoontje dat de bruiloft net een beetje anders zou zijn omdat ze in verwachting waren! Er gaat nog een maand voorbij en we krijgen een tweede telefoontje. Dingen gaan worden heel anders - Rachel verwachtte een tweeling en ze zouden ongeveer 2 maanden oud zijn op de bruiloft!"
"Snel vooruit en de dag is hier. Toen ik op Rachels hotelkamer klopte, brak een bruidsmeisje die langzaam open. Rachel schreeuwt: 'Ben!! Ik hoop dat je het niet erg vindt, ik ben een beetje aan het multitasken!' Hoe gek het ook was in die kamer, Rachel zorgde ervoor dat ze de perfecte ochtend zou hebben. Haar positiviteit en liefde voor haar tweelingjongens en de opwinding voor haar trouwdag was stralend." --Ben Adams, Stijl & Verhaal Creatief
"Margots moeder was... gediagnosticeerd met terminale kanker en kreeg nog maar een paar maanden te leven. Margot en haar verloofde Charles planden hun bruiloft snel in de hoop dat haar moeder erbij kon zijn. Ik voelde een enorme verantwoordelijkheid om deze mooie vrouw vast te leggen tijdens het huwelijksfeest van haar dochter, zodat haar familie blijvende herinneringen zou hebben aan de laatste weken voor haar dood. Enkele minuten voor de ceremonie maakten de dames van de familie een vrouwengebedskring. Er werd niets gezegd over de ziekte van Margots moeder; alleen berichten van liefde en steun en veel tranen in de kring. Haar moeder haalde niet alleen de bruiloft, maar ze slaagde er ook in te dansen en te glimlachen alsof ze nog een heel leven te leven had."
"Nog geen drie maanden na de bruiloft is de mooie vrouw overleden. Margot schreef me met dit briefje: 'Je hebt de dag zo mooi vastgelegd, onze liefde en de geest van de mensen van wie we houden. Ik heb er een paar doorgenomen met mijn moeder die zei: 'Oh! IK BEN een mooie vrouw!' nadat we haar jarenlang allemaal hebben verteld dat dit het geval is. Heel erg bedankt daarvoor.' Vriendelijkheid, liefde en verhalen vertellen - dit is wat mij motiveert om beelden vast te leggen die de komende jaren onbetaalbare schatten zullen zijn." --Tara Arrowood, Arrowood Fotografie
