Martin Horner o egzotycznym stylu

Christine Pittel: Co te wszystkie marokańskie kafelki robią podczas letnich rekolekcji nad jeziorem Michigan?

Martin Horner: Byłem w Maroku i uległem jego urokowi. Idziesz ulicą w Marrakeszu, która jest wąska i zakurzona – wcale nie piękna – ale otwierasz drzwi, a zobaczysz niesamowite kafelki, wspaniałe ogrody. Cała magia dzieje się za zamkniętymi drzwiami.

To niespodzianka w środku — jak ten dom.

Dokładnie tak. W Michigan ludzie oczekują łodzi i boi, a potem wchodzą i mówią: „Wow”. Oto wszystkie te skarby — ręcznie tkana tkanina, egzotyczne płytki, ebonizowane meble inkrustowane masą perłową. To tak, jakby klienci wrócili z wyprawy do Orientu z tymi wszystkimi artefaktami i włączyli je do domu. A także zabierze Cię w podróż.

Jak to?

Gdy podróżujesz przez pokoje, twoje oczy rzucają się na różne przedmioty. Zawsze jest coś nowego do odkrycia. Nigdy się nie nudzisz.

Widzę w salonie warstwa po warstwie koloru i wzoru. Gdzie zacząłeś?

Z kominkiem — centralny punkt. Wzięliśmy trzy standardowe wzory płytek i wykonaliśmy z nich niestandardowy projekt. Wybrałem paisley na sofy, ponieważ podobał mi się jego wielkoformatowy wzór i sugestia Indii. Gust mojego klienta jest bardzo eklektyczny. Uwielbia etniczne elementy i ten ręcznie robiony, rustykalny wygląd. Tkaniny na poduszki są tkane ręcznie.

Co daje ta cała tekstura i wzór?

To wizualnie stymulujące. I wciąga. Jestem bardzo wyczuwalną osobą. Jako młody chłopak zawsze miałem kłopoty, ponieważ ciągle dotykałem różnych rzeczy. W tym domu chcesz dotknąć wszystkich tkanin, podejść do półek i podnieść jedno z dzieł sztuki włóczęgi, które w zasadzie są wykonane ze starych pudełek po cygarach.

Rzemieślnicy brali prosty płaski kawałek drewna i rzeźbili w nim fasety. W pewien sposób sztuka włóczęgi nawiązuje do ekranów z frędzli, które zostały zainspirowane czymś, co widziałem na Bali. Pierwotnie foyer, salon, jadalnia i kuchnia stanowiły jedną dużą, otwartą przestrzeń. Jest to stosunkowo nowy dom, wybudowany około pięć lat temu, a nasi klienci uznali tę dużą przestrzeń za zbyt ogólną. Wyrzuciliśmy więc tę zatokę, aby stworzyć prawdziwą jadalnię i dodaliśmy ekrany, aby zdefiniować różne obszary bez ich dzielenia.

Udało Ci się uczynić dom bardziej tradycyjnym i jednocześnie bardziej ekscentrycznym. Ile różnych kultur, twoim zdaniem, jest reprezentowanych w bibliotece?

Zobaczmy: jest oprawa oświetleniowa Fortuny, amerykańska flaga w stylu vintage, drewniane kolumny wyrzeźbione na Bali z tradycyjny balijski design, rzucaj poduszkami z japońskiego obis — przestań, jeśli dostaniesz oszołomiony.

Jeszcze nie. Nie zapomnij o marokańskim kominku kaflowym w salonie — chociaż ten w głównej sypialni jest moim ulubionym.

Kolory kafelków są łagodniejsze i bardziej kojące, ponieważ to sypialnia.

A potem miałeś czelność dodać również misternie wzorzystą tapetę. Jak nie posuwać się za daleko?

To na pewno ryzyko. Pomyślałem: „O mój Boże, to trochę szalone”, ale myślę, że to działa, ponieważ błękity na tapecie też są miękkie. A skala wzorów jest podobna. To tak, jakby kafelek i tapeta miały tę samą wartość pod względem koloru i tekstury. Więc po prostu wtapiają się w siebie w łatwy, atrakcyjny sposób.

To właśnie w tym pokoju powinieneś dostać medal za odwagę — tapetę w stylu Williama Morrisa, haftowane tkaniny, japońskie poduszki, kwiatowy dywan, intarsjowaną skrzynię.

Jednym z powodów, dla których możesz mieć cały ten wzór i fakturę w całym domu, jest to, że paleta jest tak spójna. Nawet ten pokój jest w zasadzie monochromatyczny. Wszystko w odcieniach błękitu i kremu. Niebieski to wspólny wątek, który łączy to wszystko razem. To ulubiony kolor męża. Niebieski to kolor jeziora na zewnątrz i wije się przez dom. To kolor backsplash w kuchni i kafelków w głównej wannie. To w bryzgach, które zbiera żona.

I marlina, który wisi na ścianie w salonie.

Żona złapała to w Anguilli. Była na łodzi z pięcioma chłopcami i mężem i złowiła największą rybę. Uwielbia podróżować i przysyła mi zdjęcia rzeczy, które chce kupić. Kiedy podróżuję, wysyłam jej zdjęcia rzeczy, na które dla niej patrzę, więc jest to rodzaj wspólnej kolekcji. To sposób na dzielenie się naszymi doświadczeniami. A potem, kiedy przechodzisz przez dom i widzisz te wszystkie rzeczy z tych wszystkich egzotycznych miejsc, wspomnienia powracają. Pokoje mają odrobinę fantazji, co może być mile widziane w codziennym życiu.

Ta treść jest tworzona i utrzymywana przez stronę trzecią i importowana na tę stronę, aby pomóc użytkownikom podać ich adresy e-mail. Możesz znaleźć więcej informacji na temat tej i podobnych treści na piano.io.