9 najlepszych filmów o starym Hollywood

Teraz to Feud: Bette i Joanna wyemitował swoje nawiedzony finał, zostajesz z dziurą w kształcie starego Hollywood w swoim harmonogramie oglądania i sercu. Ale jeśli interesują Cię tajne, ukryte i/lub zapomniane historie wczesnego Hollywood, to z pewnością masz już historię Kariny Longworth. Musisz o tym pamiętać w rotacji podcastów. Od 2014 roku Longworth snuje hipnotyzujące historie z prawdziwego życia o pierwszym wieku Hollywood, z sezony odcinków obejmujących tematy od czarnej listy i Charlesa Mansona do głębokiego zanurzenia się w Joan Crawford kariera zawodowa.

W tym roku Longworth był kuratorem kolekcji dla Archiwum Warnera, usługa przesyłania strumieniowego wideo oferująca setki klasycznych filmów, od westernów i filmów noir po musicale (pomyśl o tym jako Netflix klasycznego Hollywood). Każdy z filmów w

TakMusisz o tym pamiętać kolekcja łączy się z odcinkiem podcastu, dzięki czemu możesz obejrzeć film, a następnie przerzucić się na telefon, aby uzyskać szczegółowy kontekst.

I tak, ta lista zawiera zdrową dawkę zarówno Bette, jak i Joan, a także wiele innych gwiazd srebrnego ekranu, w tym Marilyn Monroe, Carole Lombard, a nawet Ronalda Reagana. Oto dziewięć filmów, które musisz zobaczyć, aby zrozumieć Stare Hollywood, jak wyjaśnił Longworth.

1) Punkt Zachodni (1927)

Jedną z najwcześniejszych ról Joan Crawford był romantyczny dramat z epoki niemej o aroganckim kadecie (William Haines), który znajduje miłość z Betty Joan tuż przed ważnym meczem piłki nożnej.

Karina Longworth: „Byłem naprawdę podekscytowany, widząc to w Archiwum Warnera. Samo zobaczenie Joan Crawford w erze niemej, kiedy była tak młoda, jest naprawdę objawieniem. Był to również film, który nakręciła z Billym Haynesem, którego ludzie pamiętają teraz jako tego hollywoodzkiego aktora, który został w zasadzie zmuszony do opuszczenia Hollywood za bycie gejem, a następnie został dekoratorem wnętrz. Ale on i Joan nawiązali tę przyjaźń, kiedy kręcili ten film, który miał trwać całe ich życie.

2) Bomba (1933)

Ta pre-Kod siana gwiazdy komedii romantycznych Jean Harlow jako aktorka filmowa, która desperacko pragnie zmienić swój wizerunek wampira i żyć normalnym życiem, ale jest sabotowana przez jej publicystę (Lee Tracy), który jest potajemnie zakochany w ją.

KL: „To chyba mój ulubiony film na liście. Myślę, że to film, o którym wiele osób nie wie, ale była to jedna z najlepszych satyr Hollywood i prawdopodobnie jedna z najlepszych lat 30. XX wieku. To naprawdę meta-występ Jean Harlow — bawi się wieloma pomysłami, które mają ludzie kim jest poza kamerą, pomysł, że jest niesamowicie efektowna, ale także, że jest kimś, kogo możesz wiedzieć. Nie dziewczyna z sąsiedztwa, ale dziewczyna, którą możesz spotkać w barze.

"Bomba opowiada o gwieździe filmowej, która w jakiś sposób nawiązuje do Jeana, ale jest również oparta na Clarze Bow, byłej dziewczynie reżysera, Victora Fleminga. Gra na tych prawdziwych odniesieniach w sposób, który moim zdaniem może być naprawdę melancholijny, ale Jean jest jak Teflon i potrafi wchłonąć rzeczy, które powinny być niewiarygodną obelgą. W pewnym sensie zsuwają się z niej, co zamienia to w coś, w czym nie jest przedmiotem żartu – ona kontroluje żart. Jest sprytną komiczką, co gubi się, gdy myślisz o niej jako o tragicznej bombie. To samo z Marilyn Monroe.

3) Knute Rockne: All American (1940)

Ronald Reagan występuje w tej sportowej biografii jako George „The Gipper” Gipp, legendarny piłkarz uniwersytecki, który zmarł w wieku 25 lat, zaledwie kilka dni po tym, jak poprowadził swoją drużynę do spektakularnego zwycięstwa.

KL: „Myślę, że są dwa filmy, o których wiedzieliby ludzie, którzy znają Reagana jako aktora. Jeden jest Wiersz Królów, czyli ta ponura opera mydlana, w której lekarz z urazą odcina mu nogi. A drugi to Knute Rockne: All American, gdzie gra tego słynnego piłkarza, który zmarł bardzo młodo. Pat O'Brien [jako trener piłki nożnej Knute Rockne] ma ten słynny zwrot „Wygrajmy ten dla Gippera!”. którego Reagan użył później jako slogan polityczny. To jedna z jego dwóch wielkich gwiazd.

4) Laski na Broadwayu (1941)

Mickey Rooney i Judy Garland grają gwiaździste oczy dzieci z ambicjami na Broadwayu w trzeciej części MGM serial „Podwórkowe musicale”, w którym Rooney i Garland wystąpili jako porywający nastolatkowie, którzy stawiają na własną rękę przedstawia.

KL: „To kolejny film, który niekoniecznie kocham, ale podczas naszego sezonu MGM nakręciłem odcinek o Mickeyu Rooneyu i Judy Garland jako dziecięcych gwiazdach w MGM. Louis B Mayer, nieco obłudnie, naciskał na treści rodzinne i za kulisami, zwłaszcza gdy dostali się do dojrzewania i stali się bardzo, bardzo sławni, Judy i Mickey naprawdę zmagali się z wieloma rzeczami, które nie były brane pod uwagę przyjazny rodzinie. Laski na Broadwayu to jeden z bardziej znanych filmów, które Judy i Mickey nakręcili razem, a kiedy ludzie mówią o tym frazesu „wystawić przedstawienie w stodole”, stąd to się bierze”.

5) Pan i Pani Kowal (1941)

W rolach głównych Carole Lombard i Robert Montgomery jako kłócąca się para, która odkrywa, że ​​ich małżeństwo nie jest prawnie ważne, jest to jedyna czysta komedia, jaką Alfred Hitchcock kiedykolwiek nakręcił w Ameryce.

KL: „Właściwie wybrałem to dla Carole Lombard, a nie Hitchcocka. To był jej przedostatni film, a w podcaście opisuję jej śmierć i sposób, w jaki Clark Gable sobie z tym poradził, co nie było zbyt dobre. To tylko jej ostatnie epitafium jako aktorki”.

6) Kapelusz Panamski (1942)

Ten musical, zaadaptowany z przeboju Cole'a Portera na Broadwayu, przedstawia właścicielkę saloonu (Ann Sothern) w Panamie, która zakochuje się w gościa z wyższej klasy. godne uwagi dzięki temu, że zawiera dwa numery muzyczne Leny Horne, pierwszej Afroamerykanki w Hollywood, która podpisała długoterminowy kontrakt z dużym filmem studio.

KL: „To film, który wybrałem ze względu na występ muzyczny Leny Horne. Odcinek podcastu Leny jest jednym z moich ulubionych, ponieważ była kimś, kto mówił bardzo elokwentnie o swoich zmaganiach, więc mogłem użyć dużo jej własnego głosu w serialu. Została podpisana i awansowana przez MGM jako pierwsza czarna główna dama, a oni nigdy nie dali jej szansy, by nią być. Była w dwóch całkowicie czarnych musicalach, Kabina na niebie oraz Burzowa pogoda, a potem jej inne części były jak w Panama Hattie, w którym zaśpiewała kilka piosenek, ale w sposób, w jaki mogliby wyciąć jej sceny z filmu, aby film mógł być wyświetlany na południu Ameryki. Myślę, że MGM zatrudniło ją w dobrej wierze i chcieli robić te filmy, ale otrzymali prawdziwy sprzeciw ze strony tych wystawców w środku kraju i na południu.

7) Hollywoodzka stołówka (1944)

Podczas II wojny światowej Hollywoodzka stołówka była klubem oferującym rozrywkę żołnierzom, którzy byli w drodze za granicę lub na przepustce. Warner Bros. ostatecznie zamienił prawdziwy klub w tę muzyczną komedię, w której dwóch żołnierzy na urlopie spędziło kilka nocy w stołówce, gdzie bawiły się gwiazdy Warner, w tym Bette Davis.

KL: „Zrobiłem serię w podcastie o Hollywood podczas II wojny światowej, która zawierała doświadczenia Bette Davis w zakładaniu Hollywood Canteen. Współpracowała z Johnem Garfieldem, ale Bette w zasadzie objęła prowadzenie i była tam każdej nocy, Warner Brothers postanowili nakręcić film o wszystkich swoich gwiazdach grających w Hollywood Canteen. To była w zasadzie tylko wymówka dla wszystkich tych kamei z gwiazdami, ale to naprawdę interesująca historia artefakt, ponieważ toczy się długa rozmowa o tym, jak Hollywood zaangażowało się w wojnę światową II. Zaangażowali się z punktu widzenia „propagandy wojny”, ale cała propaganda wojenna była także propagandą dla wytwórni, próbując pokazać, że nie są tym przemysłem grzechu, ale że są patriotami i robią swoją część, aby pomóc kraj. Mimo że większość gwiazd filmowych nie walczyła na wojnie, naprawdę sprzedali pomysł, że możesz zostać w domu, mieszkać w swojej rezydencji i kręcić filmy, a mimo to nadal wykonywać swoją część.

8) Gwiazda (1952)

Bette Davis gra wyblakłą aktorkę, która desperacko próbuje ożywić swoją niegdyś godną pozazdroszczenia karierę.

KL: "Gwiazda został napisany przez kobietę o imieniu Katherine Albert, która była długoletnią przyjaciółką Joan Crawford, ale pokłócili się. Myślę, że to dlatego, że córka Katherine zamierzała poślubić jakiegoś faceta, a [Katherine] tego nie chciała, a potem Joan powiedziała córce: „Tak, śmiało i wyjdź za niego!”.

„Więc Katherine napisała ten film, który wydaje się być bardzo zainspirowany Joan Crawford w średnim wieku, próbującą utrzymać swoją sławę. I fakt, że w filmie wystąpiła Bette Davis, z którą Joan to miała długa historia i rywalizacja z, był postrzegany przez niektórych ludzi z Hollywood jako atak na Joan”.

9) Książę i statystka (1957)

Marilyn Monroe gra tytułową tancerkę, która zostaje uwikłana w polityczne intrygi, gdy zabiega o nią zagraniczny książę (Laurence Olivier, który również reżyseruje).

KL: „To zdecydowanie jeden z moich najmniej ulubionych filmów Marilyn Monroe, ale to fascynujący okres w jej życiu. To była bardzo kłopotliwa produkcja — był to drugi z dwóch filmów, które wyprodukowała, i chociaż robiła to za pośrednictwem swojej firmy produkcyjnej, bardzo trudno było jej sprawować władzę, Wokół niej było wielu mężczyzn — Laurence Oliver, jej kolega i reżyser, oraz jej mąż Arthur Miller — i ciągle powtarzali jej, że wiedzą, co jest najlepsze dla ją. Myślę, że po prostu zbuntowała się przeciwko tym siłom kontrolującym i pogrążyła się w spirali w dół. Jest wiele historii, w których nie skupiała się na kręceniu filmu tak bardzo, jak na piciu szampana.

„Ponieważ był to tak kluczowy punkt w karierze Marilyn, jest to artefakt, który z tego wynika – z wielu zmagań i smutku. Myślę, że sam film jest po prostu nudny jak diabli, szczególnie w porównaniu z pierwszym filmem, który wyprodukowała, Przystanek autobusowy. Ten film jest problematyczny pod wieloma względami, ale jej występ w nim jest super, a ona naprawdę podekscytowany tym, ponieważ był to sposób na przedstawienie jej walki w tej branży, w której są mężczyźni uprzedmiotawiając ją. Aby przejść od tego do Książę i statystka to rodzaj rozczarowania."

Ta treść jest tworzona i utrzymywana przez stronę trzecią oraz importowana na tę stronę, aby pomóc użytkownikom podać ich adresy e-mail. Możesz znaleźć więcej informacji na temat tej i podobnych treści na piano.io.