Ray Booth i Elizabeth Kennedy

Ray Booth i Elizabeth Kennedy z McAlpine ukazują elegancką duszę domu z lat 60. w Houston.

MICHAEL LASSELL: Wygląda jak kwintesencja nowoczesnego domu z połowy stulecia. Jaka część oryginalnego domu była nienaruszona, kiedy przybyłeś na scenę?

RAY KABINA: Dom został wybudowany w 1961 roku i był w zasadzie nietknięty. Ponieważ uwielbiam uproszczoną, nowoczesną architekturę, od razu byłem podekscytowany. Ale też byłam przerażona, bo skala domu jest prawie o połowę mniejsza, do której jesteśmy przyzwyczajeni. Pokoje są małe, a sufity dość niskie. To było wtedy standardowe. Od razu wiedziałem, że moim wyzwaniem będzie znalezienie sposobu na poszanowanie charakterystycznego, zabytkowego projektu domu, jednocześnie aktualizując go tak, aby pasował do aktywnej pięcioosobowej rodziny.

Przeprowadzka do takiego domu wymaga odwagi. Kim jest klient?

Drogi przyjacielu! Poznaliśmy się w Nowym Jorku, kiedy miała się przeprowadzić do Savannah w stanie Georgia. Pomogłem jej urządzić tam jej dom, wdzięczny i tradycyjny dom. Ma doskonały gust, a jej mama była dekoratorką, więc jest w stanie wiele zrobić sama. Z biegiem lat jej estetyka ewoluowała. W Houston była gotowa zrobić coś bardziej nowoczesnego niż kiedykolwiek wcześniej.

Architektura jest klasyczna z lat 60-tych. Czy chciałeś zachować każdy szczegół?

Dałam się zainspirować tym, co uważałam za wspaniałe w domu, ale nie miałam poczucia winy, że próbowałam stworzyć coś, co pasowałoby do dzisiejszego stylu życia. Wiele osób zburzyłoby dom i zbudowało coś nowego — i znacznie większego — aż do granicy nieruchomości. Zamiast tego moja klientka i jej mąż postanowili nie zmieniać śladu. Cały dom, łącznie z pokojem gościnnym za garażem, ma około 3500 stóp kwadratowych. To około jednej trzeciej wielkości ich poprzedniego domu. Byli pewni, że mogą mieszkać w mniejszym domu równie dobrze, jak w większym.

Jak podejmujesz decyzję o tym, co zostaje, a co znika?

W każdym projekcie pierwszym krokiem jest ustalenie faktów. Przyglądamy się temu, co już istnieje, a tym, czego chce i potrzebuje klient. Lubię mówić, że dom ma własne zdanie na temat tego, czym jest i czym powinien być. Tragiczne jest dla mnie, gdy istnieje dzika dysproporcja między wnętrzem a zewnętrzem. Myślę, że znaleźliśmy współczesne rozwiązania, które czują się jak w domu w domu z epoki.

Wyobrażam sobie, że taki żaluzjowy ekran w foyer to jedno z takich rozwiązań?

Tak, zaprojektowaliśmy to, aby zastąpić stary rozdzielacz pokoju z lat 60. To prawie tak, jak używa się interpunkcji na piśmie: pomyśl o tym jako o średniku między holem a jadalnią.

I zapewnia prywatność bez poświęcania światła, co jest miłe!

Cały sens tej renowacji — od przerobienia wnętrzności kuchni po rekonfigurację głównej sypialni i nowych łazienek — polegał na otwarciu domu zarówno na światło, jak i na krajobraz. Draperie wiszą przy oknach, a nie przed nimi, dzięki czemu nie tracimy ani cala tego zielonego widoku.

Jaka była Twoja strategia przy renowacji kuchni?

Dom miał najmniejszą kuchnię, jaką można sobie wyobrazić, i maleńkie, malutkie okienka. Czuł się ciasny, zarówno przestrzennie, jak i emocjonalnie. Dodaliśmy około 50 stóp kwadratowych, wyczyściliśmy kilka zabawnych szafek i otworzyliśmy je w jednym dużym pokoju. Zainstalowaliśmy ścianę okien nad piecem i dodaliśmy świetlik, który jest wyśrodkowany nad wyspą kuchenną i po prostu sprawia, że ​​jest to szczęśliwe miejsce.

A w kuchni jest coś więcej niż na pierwszy rzut oka.

Prawdziwe. Większość magazynu jest ukryta za panelowymi drzwiami o pełnej wysokości naprzeciwko ściany okna. Drzwi otwierają się i odchylają, co zapewnia dostęp do baru kawowego i urządzeń nablatowych. Chodziło o to, żeby wszystko było na swoim miejscu, żeby pokój zamykał się ciasno jak kleszcz.

Jakieś inne pomysły na życie w mniejszej przestrzeni?

Zarówno jadalnia, jak i główna sypialnia wyposażone są w krzesła z listwami, które zaprojektowaliśmy dla Lee Industries. Pomysł polega na tym, że gdy właściciele domów organizują większe przyjęcie, mogą wstawić dodatkowe krzesła z sypialni, która znajduje się na tym samym piętrze.

Drewniany sufit w salonie jest nieoczekiwanym akcentem.

Nigdy nie byłem fanem płyt kartonowo-gipsowych, więc korzystam z każdej okazji, aby tego uniknąć. Sufit jest tak łatwym miejscem do dodania tekstury i wykończenia, a zyskujesz dużo za swoje pieniądze, nadając mu trochę charakteru. Tutaj użyliśmy topoli i nałożyliśmy cienką warstwę farby, która działa jak bejca, aby wyeksponować słoje. Sufit panelowy to także nawiązanie do domów z lat 50. i 60., co było jedną z naszych wytycznych projektowych: stworzyć wizualną ciągłość pomiędzy pierwotnym domem a tym, czym jest dzisiaj.

Zobacz więcej zdjęć tego wspaniałego domu »

Ta historia pierwotnie ukazała się w październikowym wydaniu Dom Piękny.

Ta treść jest tworzona i utrzymywana przez stronę trzecią i importowana na tę stronę, aby pomóc użytkownikom podać ich adresy e-mail. Możesz znaleźć więcej informacji na temat tej i podobnych treści na piano.io.