Nowe brytyjskie skrzydło w Met zostało stworzone przez projektanta Next Wave Whitley Esteban

W zeszły piątek rano wspiąłem się po kultowych schodach Metropolitan Museum of Art punktualnie o 9 rano – godzinę przed godziną otwarcia muzeum – na specjalną wycieczkę zorganizowaną przez Instytut Architektury Klasycznej i Sztuki. Po gapieniu się na szeroko otwartą Wielką Salę i wślizgiwaniu się przez puste skrzydła egipskie i amerykańskie, weszliśmy do nowo zaprojektowanego Galerie Brytyjskie, który zostanie otwarty dla publiczności 2 marca. Kiedy przyjechaliśmy, jeden z gości wycieczki odwrócił się do mnie i powiedział: „Nie czuję się, jakbym był w Met!”

Jest ku temu dobry powód: najnowszy (22 miliony dolarów) dodatek do jednego z najbardziej prestiżowych muzeów na świecie jest pod wieloma względami zaprojektowany tak, aby nie przypominał żadnej innej przestrzeni muzealnej. To zaczyna się od samego projektu, dla którego The Met wykorzystał tętniącą życiem firmę projektową

Romana i Williamsa, którego projekty obejmują takie hotspoty jak restauracje Le Coucou i Veronika, Ace Hotels w Nowym Jorku i Nowym Orleanie oraz Goop Lab Gwyneth Paltrow w Los Angeles. Do tej pory jednak firma kierowana przez Robina Standefera i Stephena Alescha nigdy nie miała do czynienia z muzeum.

Kluczem do procesu projektowania była Next Waver Whitley Estaban, który pracuje w galeriach brytyjskich, odkąd dołączył do Roman & Williams pięć lat temu. „Kąt, z którego podchodziliśmy do rzeczy, był z pewnością inny” – mówi Esteban Dom Piękny pracy z zespołem Met. „Możemy uprościć sposób, w jaki przedstawiasz funkcję lub prezentację i obiekt, a wtedy oni wracają i mówią „nie, chcemy większego kontrastu”.”

Rezultatem jest (11 000 stóp kwadratowych!) doświadczenie muzealne, które czerpie inspiracje z handlu detalicznego, hotelarstwa i projektowania mieszkaniowego, aby stworzyć doświadczenie, które w pociągający sposób łączy stare i nowe.

„Staraliśmy się zachować równowagę między odwoływaniem się do historii, a także ogłaszaniem nowych założeń projektowych jako nowych rzeczy” – mówi Esteban. „Pomysł polegał na wydestylowaniu klasycznych form tego okresu i zreinterpretowaniu ich w nowoczesny sposób”. Oznacza to kolumny, gzymsy i detale architektoniczne, które przypominają te z budynku Met z 1874 roku autorstwa Richarda Morrisa Hunta, ale są oszczędne w nowoczesny sposób. „Chcieliśmy znaleźć tę równowagę między odwoływaniem się do historii w sposób, który jest poprawny, ale też nie jest kopią” – wyjaśnia Esteban.

Tymczasem ciemna paleta kolorów i przemyślany układ delikatnie poprowadzą gości przez przestrzeń — elementy takie jak zbudowana antresola na szczycie historycznej klatki schodowej i kilku „galerii kieszonkowych” przy głównych pokojach, na przykład zachęcają do odkrywania i interakcja.

Roman i Williams musieli również pracować wokół trzech istniejących pokoi z epoki, całe pomieszczenia przeniesione do muzeum z Anglii? (o ile 1/3 obiektów w nowo otwartych galeriach to nowe nabytki, te pomieszczenia były tam przed renowacja).

„Istnieją trzy zabytkowe sale, pokoje z epoki i chcieliśmy, aby nowsze galerie nie były w ten sposób tak historyczne – nie tak dydaktyczne” – mówi Esteban. Ta postawa jest zgodna z celem kuratorów Met, jakim jest kontekstualizowanie sztuki na wystawie, tworzenie odniesienia do wielu okresów czasu i globalnych wpływów w całej przestrzeni, zamiast skupiać się na oddzielnych epok.

Jeden doskonały przykład? Okrągła galeria, w której znajduje się niestandardowa, sięgająca od podłogi do sufitu szklana gablota z dziesiątkami czajników z różnych epok i miejsc. „Sprawa ma na celu pokazanie, że świat staje się coraz mniejszy dzięki handlowi herbatą” – wyjaśnia Wolf Burchard, zastępca kuratora.

„Przypadki były oparte na niektórych naszych doświadczeniach w świecie handlu detalicznego, przytłaczając cię bogactwem” – mówi Esteban. Odniesienia do handlu detalicznego są kontynuowane w kolejnych przestrzeniach z podobnymi skrzyniami wypełnionymi ceramiką m.in. Wedgwood i Burleigh oraz importowaną chińską porcelaną.

Przejrzyste skrzynki sprawiają również, że spacer po galeriach jest ciekawszy – dając przebłyski skarbów za nimi. „Idziesz przez te przestrzenie i nie ma ani jednej nudnej chwili” – mówi Burchard. „Za rogiem zawsze czeka coś nieoczekiwanego”.

To był cel Romana i Williamsa, mówi Esteban. „Mam nadzieję, że dzięki tym taktykom ludzie będą wracać wiele razy, ponieważ ciągle odkrywają”. Ja na przykład już planuję kolejną wizytę.

Śledź House Beautiful na Instagram.

Ta treść jest tworzona i utrzymywana przez stronę trzecią i importowana na tę stronę, aby pomóc użytkownikom podać ich adresy e-mail. Możesz znaleźć więcej informacji na temat tej i podobnych treści na piano.io.