Historia domków z piernika w winnicy Marty

Domy mogą być jednymi z najczęściej fotografowanych w całym kraju, ale wyewoluowały ze skromnych korzeni. W 1835 roku pół akra ziemi graniczącej z pastwiskiem dla owiec wybrano jako miejsce na małe spotkanie w obozie metodystów. W 1859 r. to, co wówczas nazywano Wesleyan Grove, rozrosło się i stało się jednym z największych stałych miejsc spotkań obozowych w Ameryce.

Początkowo asystenci byli zakwaterowani w namiotach ustawionych na wyznaczonych działkach otaczających główny park obozu. Jednak w latach 60. i 70. XIX wieku, gdy obóz stał się bardziej trwałym, całorocznym obiektem, namioty zostały zastąpione małymi domkami, z których większość ma kapryśny styl gotyku ciesielskiego, który był popularny w czas.

Rzeczywiście, domy zachowały atmosferę „namiotu”. Zbite ze sobą ciasno, ze stromymi dachami i prawie niedostępną prywatną ziemią, domki emanują intymnością, która tylko dodaje im uroku.

Obszar, na którym znajdują się domki, stał się oficjalnie znany jako „Miasto domków” w 1880 roku. W 1907 zmieniono nazwę na Oak Bluffs.

Do dziś zachowało się około 318 z oryginalnych 500 domków. Razem tworzą 34-hektarową narodową dzielnicę historyczną Wesleyan Grove.

Z wyjątkiem rozmiaru, „mniej znaczy więcej” nie ma tu zastosowania. Kolorowa, ozdobna deska z oszalowania to cecha jednocząca dzielnicę, która pasuje do niemal każdego ganku i linii dachu w dzielnicy.

Oczywiście krajobraz nie boli. Nic tak nie dopełnia kolekcji wiktoriańskich domków nad morzem jak ogród pełen hortensji, a na pewno znajdziesz ich wiele rozsianych po okolicy.