Wewnątrz Białego Domu Clintona, zaprojektowanego przez Kaki Hockersmith

Na 125. rocznicę House Beautiful w tym roku jesteśmy przekopywanie się do niektórych z naszych ulubionych przestrzeni z naszego archiwum—w tym, jak dotąd, dekorator Mieszkanie Sister Parish w Nowym Jorku oraz dom i studio niezwykłego projektanta w West Hollywood Tony Duquette, nazwany „domem maga”. W tym miejscu powracamy do artykułu o Białym Domu z czasów Clintona z 1994 roku, który po raz pierwszy został opublikowany w naszym marcowym numerze tego roku.

27 lat temu, wtedy Pierwsza Dama Hillary Clinton dał Dom Piękny ekskluzywne spojrzenie na nowo wyremontowany biały Dom, nieco ponad rok po mężu, ówczesnym prezydentu Bill Clinton, przejął urząd. Aby dokładniej zbadać to historyczne przedsięwzięcie, rozmawialiśmy z: Mateusz Costellodr – starszy historyk Stowarzyszenia Historycznego Białego Domu i wiceprezes David M. Rubenstein National Center for White House History — który dostarczył podstawowych informacji na temat remontu Domu Ludowego za administracji Clintona.

Oprócz współpracy z Little Rock, projektantem wnętrz z Arkansas Kaki Hockersmith w sprawie remontu tego, co jest prawdopodobnie najsłynniejsze zabytkowy dom w całych Stanach Zjednoczonych Hillary Clinton współpracowała również z Richardem Nylanderem, który był szefem Kurator i Dyrektor Kolekcji Ochrony Zabytków Nowej Anglii w Bostonie, Massachusetts. Nylander „pomógł nadzorować projekt jako członek Komitetu Ochrony Białego Domu” – wyjaśnia Costello.

Oczywiście Clintonowie wiedzieli, że zmiana wystroju Domu Ludowego „z administracji na administracja staje się coraz trudniejsza i coraz droższa”, jak Hillary Clinton powiedział Dom Piękny w 1994 roku. „Musimy spróbować znaleźć styl, który przetrwa próbę czasu. Pani. Reagan i pani Remonty Kennedy'ego zostały wykonane przez nas, a nie odrzucone” – kontynuowała Pierwsza Dama. „W ten sposób dom powinien być traktowany i traktowany z roku na rok – zmieniany, ale w sposób odzwierciedlający ciągłość. Nie trzeba być historycznie dokładnym – to bardziej tworzenie nastroju, atmosfery”.

Aby zobaczyć na własne oczy Biały Dom z czasów Clintona – i przeczytać więcej o spostrzeżeniach Hillary Clinton na temat tego niezwykłego przedsięwzięcia – wybierz się w podróż do 1994 roku dzięki naszej najnowszej nurkowanie w archiwum.

Przeczytaj oryginalną historię poniżej:

---

Wizyta w Białym Domu

Kiedy Clintonowie byli gotowi pokazać publiczności swoje odnowione prywatne kwatery, zaprosili House Beautiful do zrobienia zdjęć i opowiedzenia historii

Autor: Marian Burros

Fotografia autorstwa Oberto Gili

Wyprodukowane przez Margaret Kennedy

Pierwsze fotograficzne spojrzenie amerykańskich dekoratorów foteli na odnowiony Biały Dom pierwszej rodziny doprowadziło ich do opisują Clintonów jako miłośników stylu wiktoriańskiego w jego najbardziej barokowym wydaniu — intensywnie żywe kolory, ozdoby i festony, frędzle i złocenie.

Ale osobiste spojrzenie na prywatne kwatery Clintonów zapewnia inny widok, o wiele bardziej odzwierciedlający ludzi, którzy tam mieszkają – bezpretensjonalny i wygodny. W zasięgu wzroku prawie nie ma chwosta.

„Chcieliśmy stworzyć atmosferę, która byłaby ciepła i przyjazna i dopasowana do tego, jak konkretna rodzina żyje i spędza czas” – powiedziała Hillary Rodham Clinton w ekskluzywnym wywiadzie dla House Piękny. „Wyzwaniem i obowiązkiem jest utrzymanie historycznego znaczenia i integralności domu, ponieważ jest to żywe muzeum, więc zaczynasz od pewnych danych”.

Biały Dom nie zawsze był traktowany jako żywe muzeum. Aż do początku XX wieku pierwsze rodziny generalnie przebudowywały się w stylu, który był obecnie modny. Proste meble z początku XIX wieku zostały później zastąpione przez curlicues, wyszukane freski, tureckie zasłony, a nawet frędzle zwisające z jednego z kominków. W 1882 roku w Sali Krzyżowej na pierwszym piętrze zainstalowano ogromny ekran ze szkła Tiffany. Kiedyś pani Clinton zauważył, że część długiego środkowego holu na drugim piętrze była używana jako oranżeria z rattanowymi meblami, huśtawkami i dużymi roślinami.

Wysiłki, aby nadać domowi wygląd z epoki, który po raz pierwszy zajmowali John i Abigail Adams w 1800 roku, rozpoczęły się na początku XX wieku, ale wykorzystano meble do reprodukcji. Dopiero gdy mieszkała tam Jacqueline Kennedy, eksponaty o jakości muzealnej stały się centralnym punktem pomieszczeń publicznych. Powstało wówczas Stowarzyszenie Historyczne Białego Domu wraz z Kuratorem i Personelem Rezydencyjnym. Niektóre meble i dzieła sztuki użyte w pani. Remont Kennedy'ego gnił przez lata w magazynie; wiele innych zostało sprzedanych, ponieważ uznano je za przestarzałe.

Clintonowie, obaj miłośnicy historii, pragną kontynuować tradycję. „Musimy mieć albo ponadczasowy, albo historyczny sens Białego Domu” – pani. Clinton powiedział: „ponieważ zmiana z administracji na administrację staje się coraz trudniejsza i coraz droższa. Musimy spróbować znaleźć styl, który przetrwa próbę czasu. Pani. Reagan i pani Remonty Kennedy'ego były przez nas budowane, a nie odrzucane. W ten sposób dom powinien być traktowany i zagospodarowany z roku na rok – zmieniany, ale w sposób odzwierciedlający ciągłość. Nie trzeba być historycznie dokładnym – to bardziej tworzenie nastroju, atmosfery”.

Co jest historycznie właściwe dla publicznych i quasi-prywatnych pomieszczeń, które Clintonowie przerobili — Gabinetu Owalnego, Pokoju Traktatowego i Lincolna Pokój dzienny przy sypialni Lincolna — niekoniecznie jest tym, w czym rodzina chce mieszkać w części rezydencji zwanej prywatną mieszkanie. W rzeczywistości istnieje uderzająca różnica między schematami dekorowania tych dwóch obszarów.

Nawiązując do intensywności kolorów i bogactwa wzorów w Salonie Lincolna i Pokoju Traktatowym, w którym Prezydent pełni funkcję biura na drugim piętrze, pani. Clinton powiedział: „Lubimy kolor, ale nie zawsze lubimy mieć tak dużo energii. Lubimy kolory, które są mocnymi pastelami.”

Na szczęście to tylko niektóre z kolorów, których użyła Nancy Reagan, kiedy remontowała prywatne kwatery na drugim i trzecim piętrze, bo pani. Clinton był zdeterminowany, aby zachować to, co można było uratować z poprzednich planów. Na przykład zachowano zasłony w West Sitting Hall, ale dywan we wschodnim i zachodnim salonie oraz w Center Sitting Hall był noszony, choć nadawał się do użytku. Został przeniesiony na trzecie piętro, gdzie rozjaśnił mniejszą przestrzeń, pokrytą jeszcze bardziej znoszonym dywanem w kolorze szarego brązu.

Był jeden wyjątek od zasady robienia rzeczy: ręcznie malowana tapeta w głównej sypialni pokryta małymi ptaszkami. Prezydent Clinton powiedział Kaki Hockersmithowi, dekoratorowi Little Rock, który jest odpowiedzialny za renowację Białego Domu, aby pozbyć się ptaków. Przypominali mu film Alfreda Hitchcocka.

Podczas gdy pokój traktatowy, pokój dzienny Lincolna i gabinet owalny są utrzymane w głębokiej czerwieni i złocie z błękitem lub zielenią, prywatne kwatery mają pastelowe odcienie żółci, brzoskwini, różu, zieleni i błękitu. Kolorystyka odnowionego West Sitting Hall nawiązuje do starych żółtych draperii, które otaczają podwójnie łukowate okno. To tutaj Clintonowie często gromadzą się i zabawiają gości i zawiera wiele osobistych pamiątek rodziny.

W Arkansas kuchnia w Rezydencji Gubernatora była miejscem spotkań rodziny i przyjaciół. W Waszyngtonie mała spiżarnia, niegdyś sypialnia Margaret Truman, została przekształcona w kuchnię do spożywania posiłków.

„Kochamy drugie piętro Białego Domu” – pani. - powiedział Clinton. „Zostajemy całkowicie sami. Nie śledzą nas ludzie z Secret Service i możemy powiedzieć personelowi, że zadbamy o siebie, więc to tak, jakbyś był we własnym domu, kiedy tam jesteś. Chciałem mieć kuchnię, ponieważ wiedziałem, że potrzebujemy prywatnego miejsca na posiłki. Chociaż jadalnia jest urocza, jest to duża formalna przestrzeń. Korzystamy z kuchni codziennie na śniadanie i na dużo obiadów, kiedy nie mamy rozrywki. Podgrzewamy mnóstwo resztek. Mój mąż może wrócić do domu z gry w golfa, a ja coś dla niego skomponuję. A Chelsea je tam co wieczór.

Prywatne kwatery mają kwiaty, perkal, pościel i jedwabie, które tworzą coś, co Hockersmith nazywa angielskim wiejskim klimatem. „Chelsea”, powiedziała jej matka, „chciała o wiele mniej wytwornego pokoju, więc zdjęliśmy kryształowe żyrandole i wstawiliśmy mosiężne rzeczy, aby go stonować i uczynić bardziej pokojem nastolatka”.

Oprócz posiadania zdecydowanej opinii na temat tapety do sypialni, Prezydent był zaangażowany w plany Gabinetu Owalnego i Pokoju Traktatowego. „Bardzo ważne jest, aby każdy prezydent tworzył własną przestrzeń i składał oświadczenie, które odzwierciedla jego osobowość” – powiedział Hockersmith, który odbył z nim wiele rozmów na temat jego preferencji. „Prezydent chciał dużo więcej energii, czegoś patriotycznego”.

Dwa gabinety prezydenta odzwierciedlają młodość i wigor jego administracji: mocne kolory i ciemne, bogate słowa, które wyraźnie kontrastują ze stonowanym uczuciem, które preferował jego poprzednik. W Gabinecie Owalnym bladoniebieski i kremowy zastąpiono błękitem pruskim, szkarłatem i złotem. Istnieje wiele John F. Zdjęcia i pamiątki po Kennedym oraz popiersie Benjamina Franklina autorstwa Houdona i brąz Frederica Remingtona. Pani. Clinton powiedział, że prezydentowi szczególnie zależało na tym, aby słynna aleja w deszczu Childe Hassama, z wieloma amerykańskimi flagami, znajdowała się w Owalnym Gabinecie.

Prezydent był w równym stopniu zaangażowany w plany Sali Traktatowej, która w drugiej połowie XIX wieku była Salą Gabinetową. Bladozielone ściany są teraz czerwone; draperie z perkalu zostały zastąpione ciemnoczerwonym płótnem z ozdobami i frędzlami w stylu trompe l'oeil.

„Mój mąż chciał mieć biuro w rezydencji” – pani. Clinton powiedział: „i bibliotekę dla jego książek”. Tuż po wyborach Clintonowie byli w kuchni Rezydencji Gubernatora i pani. Clinton rozmawiał z Kakim Hockersmithem o remontu. „Właściwie przykułam uwagę mojego męża przez piętnaście minut, żeby porozmawiać o tym, czego chciał” – powiedziała i roześmiała się. Jego odpowiedź: męski, wygodny, historyczny pokój.

Znalezienie odpowiednich elementów z epoki dla Białego Domu było kwestią grzebania w piwnicy i podróżowania do magazynów na pobliskim przedmieściu Maryland. Pani. Clinton powiedziała, że ​​„grzebała w piwnicy”, ale jej dekorator spędził dużo czasu w Maryland. „To właśnie kocham w Białym Domu” – pani. - powiedział Clinton. „Są wszystkie te rzeczy, które cofają się w czasie”.

Meble, dzieła sztuki, lampy, a nawet żyrandole zostały przeniesione z innych pomieszczeń, a według Kaki Hockersmith, panią. Clinton sama trochę przeorganizowała. „Uwielbia przenosić meble” – powiedział Hockersmith. Pierwsza Dama również lubiła zapełnić półki w regałach w Sali Centrum na drugim piętrze ciekawymi zabytki, które wyszły z magazynu: jedyna podobizna wystawiona w Białym Domu Prezydenta Buchanana; brązowa rzeźba chow Calvina Coolidge'a, Tiny Tim; zegar kominkowy z pozłacanego brązu z postacią Jerzego Waszyngtona. Pani. Clinton planuje również przywieźć tutaj część nowej kolekcji rękodzieła Białego Domu. Clintonowie przywieźli ze sobą większość swoich mebli, a część z nich pojawia się w Centralnym Holu na trzecim piętrze, który pełni funkcję podwójnego salonu.

Salon Lincolna, jedno z ulubionych miejsc Richarda Nixona, został przerobiony w stylu wiktoriańskim, aby bardziej odpowiedni towarzysz do Sypialni Lincolna, w której znajduje się komplet mebli kupiony przez Mary Todd Lincoln. Mały pokój wypełniony jest światłem słonecznym, które jest filtrowane przez jedwabne zasłony, nadając mu magiczny złoty blask.

„Wyjęliśmy z magazynu wiele wspaniałych elementów i ponownie je wykorzystaliśmy” — powiedział Hockersmith. „Clintonowie kochają historię i chcieli stworzyć wygodny salon, który nawiązuje do sypialni Lincolna”.

Zasłony do salonu zostały podarowane przez Hockersmitha, który wcześniej w tym roku używał ich w domu wystawowym dekoratorów w Arkansas. Pokój wypełniony jest przedmiotami i obrazami z epoki: kilka grafik Lincolna, dwa Granta i Druk z 1864 r. przedstawiający przyjęcie noworoczne Lincolna w Białym Domu, program z inauguracji Lincolna piłka.

„Ludzie, których bawiliśmy, byli bardzo podekscytowani, widząc coś, co można by nazwać historycznie poprawnym pokojem” – pani. Clinton powiedział: „a jeśli masz zaproszenie na imprezę Lincolna na ścianie, to tylko sprawia, że ​​​​ludzie wychodzą z oczu”.

Pani. Clinton powiedział, że inne pokoje zostaną odnowione zgodnie z potrzebami. I nadal szuka przedmiotów, które są historycznie odpowiednie. Chciałaby na przykład zobaczyć więcej map w Map Roomie na parterze, gdzie ona i prezydent przeprowadzają wiele wywiadów. „To jest dom prezydenta”, powiedziała, „i mamy obowiązek dbać o to i upewnić się, że dobrze odzwierciedla nie tylko tego prezydenta, ale także tę prezydencję i kraj”.

Koszt remontu wyniósł 396.429,46 dolarów i pochodził w całości z prywatnych darowizn na rzecz Stowarzyszenia Historycznego Białego Domu. Przywłaszczone przez Kongres 50.000 dolarów zostało zwrócone do Skarbu Państwa.

Zarówno Prezes, jak i Pani Clinton dużo czytała na temat Białego Domu, ale powiedziała, że ​​poziom świadomości i zmysłu historycznego jej męża są znacznie głębsze niż jej. „Wykształcił się o tym domu i przedmiotach tego domu. Daje świetną wycieczkę i nigdy się tym nie męczy”, fakt ten potwierdził kilka osób, które były eskortowane po jednym z małych obiadów Clintonów.

„On po prostu uwielbia całe poczucie tego, czym ten dom jest i co reprezentuje, więc dla niego jest to praca z miłości”.

---

Śledź House Beautiful na Instagram.

Ta treść jest tworzona i utrzymywana przez stronę trzecią i importowana na tę stronę, aby pomóc użytkownikom podać ich adresy e-mail. Możesz znaleźć więcej informacji na temat tej i podobnych treści na piano.io.