Wewnątrz domu rodzinnego w Chicago Zaprojektowany przez Bobby'ego McAlpine'a od 1999 r.

Bobby Mccalpine ma sposób na wyeksponowanie tego, czym naprawdę może być pokój na świeżym powietrzu. Ten osłonięty ganek jadalny był funkcjonalny jako pokój na zewnątrz, ale z pewnością ma bardziej elegancką i swobodną estetykę niż tylko kilka połączonych mebli ogrodowych. A ta kamienna podłoga w połączeniu z rustykalnym stołem z antycznego drewna, naprawdę przemawia do mnie, kiedy po raz pierwszy naprawdę poznałem pracę Bobby'ego. Połączył te materiały w dowolnym projekcie.

W połowie lat 80. Bobby był moim profesorem na Wydziale Architektury Uniwersytetu Auburn, a następnego lata zacząłem staż w jego firmie. Zawsze zachwycałem się niezwykłą kolekcją talentów, która istniała wtedy w Montgomery w Alabamie. Nie byli w Nowym Jorku, nie byli w Kalifornii, nie byli nawet w Atlancie. Ale praca Bobby'ego była tak wspaniała, że ​​naprawdę wymagała od ludzi spojrzenia po raz drugi. To było w 1999 roku, kiedy ten dom został opublikowany, wszystko zaczęło skakać dla firmy Bobby'ego. Zaprosił mnie do współpracy jako partner w tworzeniu gabinetu wnętrz. Do tego czasu, lubimy mówić, Bobby w pełni ćwiczył architekturę, ale wnętrza robił jakby z tylnej kieszeni.

Ten pokój niekoniecznie jest tak duży, ale jeśli spojrzysz na detale i materiały, jest coś, co wykracza poza zwyczajność. Złagodził siatkowe drzwi i jakby dotarł do pokoju wyżej. Wychodzi na wysokie zalesione drzewa i widok w oddali. Architektura odpowiada tej skali i proporcji tego, co znajduje się na zewnątrz pomieszczenia.

---

Oryginalna historia z 1999 roku Dom Piękny

Niektórzy architekci budują domy, które krzyczą: „Hej, spójrz na mnie”. Ale niektórzy, jak Bobby McAlpine, z McAlpine-Tankersley Architekci w Montgomery w stanie Alabama budują domy, które nie mają ogłupiać ani w inny sposób wzmacniać ego architektów w ogóle. Mają zadowolić i rozpieszczać rodziny, które w nich mieszkają.

Dobrym przykładem jest podmiejski dom, który McAlpine zaprojektował i udekorował dla chicagowskiego lekarza, jego żony i ich sporego klanu. Domowa fasada jest całkowicie nieprzyjazna ulicy. Zachowuje najwspanialsze gesty — wysokie tylne okna i romantyczne małe balkony wewnętrzne — dla prywatnych przyjemności rodziny i przyjaciół. I choć z pewnością jest wyrafinowany, dom tak naprawdę jest przeznaczony dla dzieci – cóż, dzieci i krzeseł – i jest całkowicie odpowiedni dla pary, która ma wiele obu.

McAlpine zareagował na tę „bardzo miłą, bardzo przyjazną” rodzinę tak ciepło, że pomalował i zasłonił prawie każdy pokój we własnym ulubionym kolorze, zielonym. „Zielony”, mówi, „to kolor życia”. Wszystkie pokoje są owinięte sino, stonowane blanc de chiens, seledynów i srebrzystych patyn, choć są też błękity i żółcie (które w połączeniu oczywiście tworzą Zielony). Nad kominkiem w salonie obrazy ciemnolistnych drzew, zgrabnie osłaniających własne nasiona, zwiastowały świeżość i wzrost.

Jednak nasiona tego domu wyrosły w umyśle McAlpine'a z prostych grup mebli, a nie z wielkich planów. Zawsze najpierw wyobraża sobie umeblowanie, być może dlatego, że po prostu kocha krzesła. „Są tak żywiołowi i indywidualistyczni jak ludzie” mówi, a w strzelistym salonie wykorzystał kilka takich „ludzi” w wielu wymiarach – z pary niskich Włoskie krzesła do wanny (kiedyś siedziska dla muzyków) do niskich i średnich krzeseł wsuwanych, do dwóch skrzydeł pradziadków krzesła. „Krzesła to meble dla ludzi w każdym wieku i w każdym rozmiarze” – mówi McAlpine. „I zawsze powinny być całkowicie mobilne”. Aby ułatwić tę mobilność, każde krzesło jest lekkie lub na kółkach.

McAlpine rysuje plany domów i zestawy mebli od piątego roku życia, więc teraz jest super bystry. Na przykład w małym kąciku kawowym w kuchni zamiast dwóch krzeseł umieścił za stołem kanapę. Mówi, że dzieci mogą się lepiej zgniatać na kanapie, która jest „idealna do rozłożenia się z papierem i psem”. W jadalni, bo zestaw po kilkanaście Odnalezienie antycznych krzeseł zajmuje lata, zebrał trzy zestawy bocznych krzeseł Karola II wokół szerokiego na siedem stóp stołu, przykrywając każdą czwórkę subtelnymi, powiązanymi materiałami i zabarwienie. Mimo to nie przepada za „ścianami” krzeseł wokół stołu. Dlatego na przestronnej, zalanej słońcem werandzie jadalnej wybrał ławki. „Naprawdę fajną rzeczą w ławkach” – mówi architekt – jest to, że można na nich siedzieć zarówno twarzą do środka, jak i na zewnątrz. Meble bez oparcia mogą pomieścić wiele osób — zwłaszcza dzieci”.

Znowu dzieci. Na pewno wydaje się, że w najlepszej i najbardziej empatycznej architekturze liczą się relacje w relacjach przestrzennych.

---

Czasami ławki są po prostu lepsze

Różnorodność stylów, w których można siedzieć bardziej ukochanym osobom à la Bobby McAlpine.

---

Śledź House Beautiful na Instagram.

Ta treść jest tworzona i utrzymywana przez stronę trzecią i importowana na tę stronę, aby pomóc użytkownikom podać ich adresy e-mail. Możesz znaleźć więcej informacji na temat tej i podobnych treści na piano.io.