Wewnątrz sekretnego życia Grace Kelly jako artystki

Istnieje tendencja do umieszczania celebrytów na szczycie ich sławy. Dla ogółu społeczeństwa Grace Kelly pozostaje wiecznie ukryta w sukni ślubnej Helen Rose 19 kwietnia 1956 roku, gotowa zostać księżniczką w chwili, gdy wymienia śluby z księciem Monako Rainierem III. Podobnie jak w przypadku wszystkich bajek, większość z nich jest zadowolona z pozostawienia tam historii z piękną 26-letnią zdobywczynią Oscara oddalać się od Hollywood żyć długo i szczęśliwie jako prawdziwa księżniczka. Tylko tragiczne okoliczności wokół jej śmierci— doznała udaru podczas prowadzenia samochodu w wieku 52 lat i zmarła z powodu odniesionych obrażeń — zapobiec przetrwaniu różowej wersji życia księżniczki Grace.

Ale 26 lat to dość duża luka i choć codzienność księżnej Grace nie jest tak znana jak jej kariera filmowa, jej styl, jej ślub, czy jej przedwczesna śmierć, zrobiła coś więcej niż tylko przewodniczenie królewskim funkcjom i uśmiechanie się do odwiedzających dygnitarzy. Wśród innych zajęć, Kelly narratorem kilku filmów dokumentalnych, tournee po Ameryce z wieczorem czytania poezji na rzecz World Wildlife Fund i zasiadał w radzie dyrektorów 20th Century Fox Film Korporacja. Nigdy więcej nie zagrała w innym filmie fabularnym – chociaż proponowano jej role we wszystkim, od

Marnie do Punkt zwrotny— ale też nigdy nie porzuciła poszukiwania nowych dróg twórczych. I jako jej komfort w Monako wzrósł, podobnie jak jej długo uśpiona pasja do kwiatów.

Jak napisała kiedyś Colette o Monako, jest to „kraj, którego granice tworzą kwiaty”, a księżniczka Grace kochała kwiaty od dzieciństwa w Filadelfii. w Moja księga kwiatów, opublikowanym w 1980 roku, pisze o szczególnie pamiętnej randce w Ritz w Londynie, gdzie przyjechała na lunch, aby znaleźć swoje miejsce przy stole wypełnionym wszelkiego rodzaju kwiatami, jakie można sobie wyobrazić. „Ponieważ nie wiem, który jest twoim ulubionym kwiatem”, powiedział jej partner, „proszę zacznij rzucać przez ramię te, których nie lubisz”.

Gdy Monako przygotowywało obchody stulecia Monte Carlo w 1966 roku, księżniczka Grace stworzyła Monaco Flower Show, która szybko stała się corocznym międzynarodowym wydarzeniem, które z kolei doprowadziło do założenia Garden Club of Monaco. To tam po raz pierwszy zainteresowała się tworzeniem zdjęć z prasowanych kwiatów, hobby, które będzie wymagało ją ze wsi Monako po indywidualną wystawę w galerii sztuki w Paryżu po Springs Industries w South Karolina.

Biografowie zwykle postrzegali tę nową rozrywkę jako melancholijną: gwiazda filmowa, którą Alfred Hitchcock opisał kiedyś jako „pokryty śniegiem wulkan”, zmniejszyła się do zbierania polnych kwiatów na spacerach po jej nowym kraju, a następnie ostrożnego tłoczenia ich w bibułkę między stronami książek do późniejszego wykorzystania w szczegółach kolaże. Sama księżniczka Grace wydaje się tęsknić za tym hobby w Moja księga kwiatów, pisząc: „Zwykłe wsunięcie kwiatów na miejsce daje taki sam spokój, jak robienie robótek ręcznych, szydełkowania czy robienia na drutach. Nic dziwnego, że wiktoriańskie panie spędzały godziny na tworzeniu albumów i zdjęć z prasowanymi kwiatami. Podobnie jak w przypadku ogrodnictwa, czas po prostu ucieka”.

Ale „był to dla niej świetny sposób na wyrażenie siebie” – mówi Ann-Marie Albrechtson z Princess Grace Foundation. „Potrzebowała artystycznego wyjścia, więc była to pasja, w której była naprawdę dobra. To nigdy nie było najbardziej ekscytujące, ale Taylor Swift na Grammy 2021 miała na sobie sukienkę opartą na nowoczesnej projektantce z prasowanych kwiatów. Nadal jest w pobliżu i nadal jest to coś, co robią ludzie”.

Z pewnością prace księżnej Grace to znacznie więcej niż tylko relikty starej panny z innej epoki, na tyle osiągnięte, że zasługują na wystawę w czerwcu 1977 roku w Galerie Drouant w Paryżu. Wystawa – z 46 pojedynczymi pracami o cenie od 500 do 1300 dolarów – została wyprzedana, a w materiałach promocyjnych Rene Huyghe napisał, że sztuka pokazuje „wrażliwość pewną swoich źródeł, nowa wyobraźnia, po prostu w swoich środkach, próbująca pogodzić nas ze światem i nami samymi.” Ta wystawa bezpośrednio doprowadziła do uruchomienia, dwa lata później, linii Princess Grace pościel.

Neil Mandell, „stylista arkuszy” Springmaid, zobaczył a Ludzie artykuł w czasopiśmie o paryskim programie księżniczki Grace i szybko przedstawił ten pomysł swoim szefom (a odważny ruch, biorąc pod uwagę, że mocno bombardował swoim poprzednim skokiem: arkusze oparte na Barrym Manilowie tekst piosenki). Ten pomysł ostatecznie przekształcił trzy jej projekty w linie Fiona (mimoza, wrzos, stokrotki, lantana, didiscus, jaskry i żółty motyl), Tamora (jesienne brązowe liście i koronka królowej Anny) i Selia (gałązka jaśminu, wisteria, liście śliwki i motyle). Tak uparta była firma, która sprzedawała projekty księżniczki Grace — nawet wtedy, gdy powstrzymywała się od jej używania podobieństwo do ich sprzedaży – że po raz pierwszy rozgałęziło się na obrusy, podkładki i serwetki, także.

Podczas konferencji prasowej ogłaszającej uruchomienie linii reporter zapytał księżniczkę o jej wynagrodzenie finansowe. Co dokładnie stałoby się z pieniędzmi, które zarobiła na tym nowym towarze?

Księżniczka Grace spojrzała bezpośrednio na niego i odpowiedziała: „Jak Margot Fonteyn zawsze powtarzała: »Nie należy rozmawiać o pieniądzach z nieznajomymi«”. (Dochody, które ostatecznie otrzymała, trafiły do ​​różnych organizacji charytatywnych).

Linia GPK została przerwana po śmierci księżniczki, a jej późna pasja zniknęła z pamięci, pozostawiając w popularnej wyobraźni tylko filmy i bajkowy ślub. Teraz jej syn, książę Albert i Fundacja Księżniczki Łaski — założona przez księcia Rainiera III po jej śmierci — chcą przypomnieć opinii publicznej o wszystkim, za czym opowiadała się księżniczka. Jej prasowane kwiaty są integralną częścią nowej luksusowej marki Grace de Monaco.

„Może ludzie nie znają szczegółów tego, jak niesamowita była jako artystka, humanitarna, filantropka. A rodzina królewska chciała wziąć sprawy w swoje ręce, aby opowiedzieć więcej o tej historii” – mówi Brisa Carleton, dyrektor generalna Princess Grace Foundation-USA.

W tym celu nowy „luksus dla dobrej marki” — ze wszystkich wpływów korzysta Fundacja i jej inicjatywy charytatywne — niedawno uruchomiony zapach Promenade Sur Le Rocher Parfum, stworzony przez mistrza perfumiarstwa Oliviera Cresp. Zapach inspirowany jest nutami ulubionych kwiatów księżniczki Grace, a opakowanie subtelnie oddaje hołd jej grafikom z prasowanych kwiatów. A nadchodząca linia szalików będzie kojarzyć się ze sztuką, nad którą spędziła tyle godzin z pasją podczas swojego pobytu w Monako.

„Miłość do kwiatów otworzyła mi wiele drzwi” – ​​napisała księżniczka Grace Moja księga kwiatów. A teraz miłość do kwiatów będzie nadal otwierać drzwi dla innych.

Ta treść jest tworzona i utrzymywana przez stronę trzecią i importowana na tę stronę, aby pomóc użytkownikom podać ich adresy e-mail. Możesz znaleźć więcej informacji na temat tej i podobnych treści na piano.io.