Co to jest dom w stylu wiktoriańskim?

Kiedy wyobrażasz sobie wiktoriański dom, możesz wyobrazić sobie kolorowy domek dla lalek, a może imponujący nawiedzony dom przychodzi na myśl. Oba są typowymi domami w stylu wiktoriańskim, ale Architektura wiktoriańska technicznie nawiązuje do epoki, a nie do konkretnego stylu. Ta epoka to oczywiście czas panowania królowej Wiktorii w Wielkiej Brytanii, od 1837 do 1901 roku. Jako Grant Marani, partner w nowojorskim Robert A.M. Stern Architekci, wyjaśnia: „Wiktoriański oznacza różne rzeczy dla różnych ludzi”. Ale ogólnie style, które są najbardziej silnie kojarzone z tym okresem „podkreślają wertykalność, dekorację oraz mieszankę materiałów i kolorów”, mówi Grant.

„To, co dziś w Ameryce najczęściej nazywa się wiktoriańskim, jest żywiołową wersją królowej Anny, wywodzącej się z Wielkiej Brytanii”, mówi Grant, „lub co bardziej właściwie Włoski. Te style domów zyskały na popularności w Stanach Zjednoczonych od połowy do końca XIX wieku, zachęcone przez Międzynarodową Wystawę Stulecia z 1876 roku (pierwszą oficjalną Targi Światowe). Zaawansowanie technik budowlanych, zwiększona dostępność różnorodnych materiałów i pomysłów poprzez nowe systemy kolejowe i bardziej rozpowszechnione wzorce domów również dodatkowo spopularyzowały te style domowe, ponieważ dobrze.

Więc co dokładnie należy do kategorii wiktoriańskiej?

Dwa style architektoniczne, które Grant uznał za najsłynniejsze z okresu wiktoriańskiego (włoski i królowa Anna), są technicznie odrodzeniami wcześniejszych style architektoniczne, choć obydwa żyły własnym życiem i były „często bujnie dekoracyjne, bez większej troski o historyczną dokładność”, Grant mówi. Każdy z nich ma odrębne cechy (wymienione poniżej), ale to, co je łączy, to nacisk na elementy pionowe – domy często stał na dwóch lub trzech piętrach z wysokimi oknami i werandami – i szczegółowymi ornamentami, które prawie graniczyły z over-the-top. W końcu w epoce wiktoriańskiej motywem przewodnim było przedkładanie formy nad funkcję.

Najpierw spopularyzowano domy włoskie, począwszy od lat czterdziestych XIX wieku i trwające aż do wojny secesyjnej, czerpiąc inspirację z XVI-wiecznych włoskich willi. Głównymi konstrukcjami były dość proste, prostokątne domy z niskimi spadzistymi lub czasami płaskimi dachami, które wystają dość daleko poza ściany zewnętrzne. Okna są wysokie i smukłe, często zaokrąglone u góry, i są przycięte, przycięte i inne. Niektóre domy w stylu włoskim mają nawet kwadratową wieżę lub kopułę, która wznosi się ze środka domu, dodając charakteru toskańskiej willi. Najwięcej włoskich domów spotyka się w amerykańskich miastach, które doświadczyły gwałtownego wzrostu w połowie XIX wieku: Cincinnati, Ohio; Garden District w Nowym Orleanie, części San Francisco i Brooklyn w stanie Nowy Jork.

Domy królowej Anny, które były popularne w USA od lat 80. XIX wieku do około 1920 roku, są teoretycznie odrodzeniem style du jour za panowania królowej Anny (1702 do 1714), ale jest bardzo mało podobieństwa w ćwiczyć. Domy królowej Anny są typowymi domami wiktoriańskimi: są asymetryczne, mają dwa lub trzy (lub więcej) kondygnacje, mają stromo spadziste dachy i duże ganki. Często zdobią je różne tekstury ścian i ozdobne wykończenia – co nadaje im „piernikowy” wygląd efekt powszechnie kojarzony z domami wiktoriańskimi – zazwyczaj malowany różnymi akcentami zabarwienie. Niektóre domy Queen Anne mają również ośmioboczne wieże (zwieńczone okrągłym spiczastym dachem) i ozdobne okna wykuszowe - krótko mówiąc, nic w tych domach nie jest subtelne.

Przez lata cieszyli się dobrą – i złą – reputacją.

Domy królowej Anny są szeroko widziane w San Francisco, a nawet bardziej niż domy włoskie – w wyniku tego, że w tym okresie było to „miasto boomu”. Najbardziej znane miasta to bez wątpienia „Malowane Damy”, blok kamienic w stylu królowej Anny pomalowanych na trzy lub więcej kolorów (znasz je z napisy początkowe „Full House”).

Podczas gdy epoka wiktoriańska oficjalnie zakończyła się w 1901 roku, towarzyszące jej style architektoniczne utknęły w pobliżu przez kolejną dekadę, aż ruch Odrodzenia Kolonialnego przewyższył ich popularnością w Lata 20. XX wieku. Ale zamiast po prostu wypaść z mody, wiktoriańskie domy faktycznie stały się nielubiane w następnych dziesięcioleciach. „Był czas, kiedy wiktoriański dom był uważany za niepożądaną obecność w wielu dzielnicach” — mówi Grant. „Rzeczywiście stało się to stereotypem ‚nawiedzonego domu’”. Ale jak zauważa Grant: „Dziwaczny urok wiktorianów zjednał im ostatnio nowe pokolenia”.

Śledź House Beautiful na Instagram.

Ta treść jest tworzona i utrzymywana przez stronę trzecią i importowana na tę stronę, aby pomóc użytkownikom podać ich adresy e-mail. Możesz znaleźć więcej informacji na temat tej i podobnych treści na piano.io.