Wewnątrz kultowego kościoła, który stał się domem rodzinnym, który po raz pierwszy był piękny w 1989 roku
Każda pozycja na tej stronie została ręcznie wybrana przez redaktora House Beautiful. Możemy otrzymać prowizję od niektórych przedmiotów, które zdecydujesz się kupić.
Do Dom Piękny 125. rocznica w tym roku, jesteśmy przekopywanie się do niektórych z naszych ulubionych przestrzeni z naszego archiwum—w tym, jak dotąd, dekoratorem Mieszkanie Sister Parish w Nowym Jorku oraz dom i studio niezwykłego projektanta w West Hollywood Tony Duquette, nazwany „domem maga”. Tutaj projektantka Celerie Kemble przeprowadza wywiad ze swoją matką, Mimi McMakin, na temat jej kościoła w Palm Beach, który stał się domem, który pierwotnie pojawił się w 1989 roku.
Seler Kemble: Cześć mamo.
Mimi Maddock McMakin: Cześć kochanie.
Seler: Oglądanie tych zdjęć domu jest tak ekscytujące, że wciąż jest tak samo. Zastanawiam się, kiedy myślisz o naszym domu, czy mógłbyś opisać, co przez niego konsekwentnie się utrzymuje, jaki jest jego duch bez względu na to, w jakim pomieszczeniu się znajdujesz?
Mimi: W tym domu czas się zatrzymał. Więc czasami, kiedy leżę w łóżku, nie jestem pewien, czy pamiętam Zinnię, twoją córkę, biegającą przez ganek, czy to ty, czy Phoebe. A dla mnie to takie cudowne, bo wtedy się nigdy nie starzejemy. Jeśli mamy zdolność do utrzymywania naszych wspomnień, nigdy nie tracimy części naszego życia, którą cenimy.
Seler: Jak myślisz, co każde z tych dzieci najbardziej zapamięta z dorastania w kościele?
Mimi: Że to nic nie kosztuje. Nie są osądzani w tym domu. Mogą jeździć na rolkach, mogą schować swoje sekretne ciasteczka – z których tak naprawdę znalazłam część twojego syna Wicka pod krzesłem. Mogą przebiec przez nie i postawić wędkę z boku ściany – i rzeczywiście wygląda dobrze tam, gdzie ją umieścili! Są tu bardzo wygodne.
Seler: Co jest w domu, co absolutnie się nie zmieniło i nigdy się nie zmieni?
Mimi: Cóż, podłoga na różowym ganku, portugalskie kafelki. To był… bardzo kapryśny wybór, a odłożenie go było wtedy drogie, ale przetrwał 40 lat rowerów, rolek i samochodów na kółkach. Kiedy jedna z płytek pęknie, wyciągam jedną spod sofy i odkładam.
Nurkowanie z archiwum: Zwiedzaj dom tak, jak wyglądał w 1989 r.
Seler: Kiedy przychodzą przyjaciele, zawsze mówią, że nie mogą przejść z jednego pokoju do drugiego, ponieważ przestają próbować dowiedzieć się, co to jest. To nie tak, że tak jest bałagan, bo to wszystko, co mają swoją własną historię do opowiedzenia.
Mimi: Dobrze! To jak gigantyczny kosz piknikowy.
Seler: Myślę, że dom rodzi sentymentalizm, celebrując moment, w którym coś zostało uznane za piękne, zostało włączone i uczynione pięknym, a ludzie dorastali i żyli z tym jako pięknym zasłona.
„Jeśli mamy zdolność do utrzymywania wspomnień, nigdy nie tracimy części naszego życia, którą cenimy”.
Mimi: Każdy pozostaje dzieckiem, kiedy wchodzi do tego budynku. Nie ma osoby, która przychodzi, która nie chciałaby tu zostać.
Seler: Nawet z zewnątrz jest to coś, co czyni Palm Beach samą w sobie.
Mimi: Nie ma dnia, żeby ktoś nie stał u podnóża szlaku jeziora patrząc w górę. Przedstawią go jako „To najbardziej magiczny dom w mieście” lub „To jest bajkowy dom”.
Chcesz przeczytać więcej? W swojej pierwszej książce Celeerie opisała, jak dorastanie w tym domu ukształtowało jej filozofię projektowania: Celerie Kemble: Twój gust: tworzenie nowoczesnych pokoi z tradycyjnym akcentem, które można kupić tutaj. Współczesne zdjęcia były kręcone dla Palm Beach Chic Jennifer Ash Rudick, którą można kupić tutaj.
Dzisiaj: Wewnątrz domu w obecnym stanie
Przeczytaj oryginalną historię Jane Margolies z 1989 r.:
W 1895 roku, kiedy ten kościół w stylu gontowym został zbudowany na Lake Worth w Palm Beach, był to jedyny kościół w promieniu 50 mil. Senna zaścianka Palm Beach musiała jeszcze urosnąć do modnego kurortu, który znamy teraz. W rzeczywistości, dopóki nie położono dróg do kościoła, niedzielni wierni musieli odbyć pielgrzymkę łodzią. Do roku 1925 zbór wzniósł w rozrastającym się mieście większe dzielnice. A 15 lat później rodzina Maddocków, która mieszkała kilka kroków od starego kościoła, zaanektowała go i zachowała od pokoleń.
Jak na ironię, obecny mieszkaniec, dekorator Mimi Maddock Kemble, był „przerażony” starego kościoła. Dorastając obok, zawsze trzymała zasłony zasłonięte w swojej sypialni, która wychodziła na kościół. „Zawsze wyglądało to tak ponuro” – mówi. Ale od 1974 roku Kemble zamienia święty terror swojego dzieciństwa w dom.
Już nie ponury, kościół jest wystawiony na słońce, z psami i kotami wpadającymi i wychodzącymi, a córki Kemble'a, Phoebe i Celerie, ganiają na wrotkach. Z zewnątrz kościół wygląda tak, jak wtedy, gdy parafianie z przełomu wieków wypełniali swoje ławki. Jednak w środku Kemble zaprojektował najbardziej osobisty dom, z rodzinnymi pamiątkami, zdobionymi drzwiami i historią kryjącą się za każdym szczegółem.
W 1974 roku, po pracy jako projektantka w Bostonie i Nowym Jorku, Mimi Maddock Kemble wróciła do rodzinnej Palm Beach na miesięczną wizytę. Nigdy nie odeszła. Dwanaście lat później założyła własną firmę Kemble Interiors, Inc.
Po zamieszkaniu w dawnym kościele (jednym z sześciu budynków, które tworzą „związek rodziny Maddock”), Kemble zaczął przekształcać go w dom – proces, który trwa do dziś. Na razie pozostawiła ogromnego tubylca nietknięte, ale otoczyła wszystkie słoneczne werandy wokół niego. Dało to przestrzeń życiową wypełnioną światłem – i kilka architektonicznych dziwactw: Sypialnie i łazienki mają zwykle kilometry szafy, szyte na surdut oszczędnego pastora, są, jak twierdzi Kemble, „najbardziej najmniejsze.”
Dumna z kościoła, ale nigdy nie czczona, Kemble sprawiła, że jej niezwykły dom był ciepły i przyjazny. Dowód tkwi w szczegółach: w ciemnym salonie z gankiem nad jeziorem znajdował się oryginalny witraż niefrasobliwie oprawione w nowe „żaluzje”, wycięte ze sklejki i ozdobione malowanymi hiacyntami i poranek chwały. Różowe witrażowe panele ganku wydawały się jednak ciemnieć i obciążać ten pokój, więc zostały zachowane, ale zakryte. W małej kuchni, zainstalowanej około 50 lat temu, kiedy kościół został przebudowany na cele mieszkalne, szafki otrzymały nowe życie z dekoracją trompe l’oeil.
Kemble wniósł ten sam brak szacunku do mebli. Na przykład pewnie pobieliła zabytkowe krzesła w swojej sypialni, odziedziczone po prababce. „To były ładne, stare kawałki, ale mroczne i ponure” – mówi. „W pewnym momencie musisz zdecydować, że użyjesz rzeczy takimi, jakie są – lub sprawisz, że będą dla ciebie pracować”.
Pomyśl o gorącym klimacie Florydy, zamiłowaniu do życia w pomieszczeniach i na świeżym powietrzu oraz o korzeniach kurortu, a łatwo zobaczyć, jak ewoluował letni styl. Palm Beach, oczywiście, rozwinęła się pod koniec XIX wieku jako plac zabaw dla mieszkańców północy, którzy migrowali na południe na krótki „sezon”, jeden lub dwa miesiące każdej zimy. Od lat dwudziestych, a coraz częściej po II wojnie światowej, do hoteli dołączyły domy prywatne. A gdy sezonowi goście zapuszczają korzenie, dekorowanie stało się wyrafinowane. „Tropikalna paleta się poszerzyła”, wyjaśnia Kemble. „Ludzie chcą teraz wszystkiego, co mieli na północy, nawet ciemnego, przytulnego gabinetu. Ale chcą, żeby wszystko było rozjaśnione.
W tym różowym ganku pokoju, który sąsiaduje z kuchnią i służy do dziennych posiłków, Kemble z pomocą partnerów Brooke Huttig i Sunny zaprojektowała swoją markę „rozświetlonego” wyglądu Bippus. Najpierw podciągnęła dywany i położyła chłodne zielono-białe kafelki. Ściany pomalowano na najbledszy róż – porowate gonty nasiąkały siedmioma warstwami! Piękne, ale ciemne panele witrażowe zostały ukryte za ścianą odbijającego światło lustra. Rośliny i mnóstwo kwiatowych wzorów wprowadzają na zewnątrz. „To lżejsza wersja angielskiego stylu” – mówi Kemble. “Perkal i gęsi puch, wygodne i wesołe.” Dla Mimi Kemble to wszystko oznacza dom.
Śledź House Beautiful na Instagram.
Ta treść jest tworzona i utrzymywana przez stronę trzecią i importowana na tę stronę, aby pomóc użytkownikom podać ich adresy e-mail. Możesz znaleźć więcej informacji na temat tej i podobnych treści na piano.io.
