Zwiedź dom rodzinny Novogratz w Massachusetts

Nigdy nie chcieliśmy drugiego domu – wydawało się, że to takie naciąganie, zobowiązanie, z którym nie zawsze chcieliśmy być związani. I nie chcieliśmy opuszczać Nowego Jorku. Ale po 11 września zebraliśmy to razem. Mając czwórkę małych dzieci i mieszkając bardzo blisko Ground Zero, myśleliśmy: „O mój Boże, gdybyśmy mieli kiedykolwiek miejsce, do którego moglibyśmy uciec, jak wspaniale by to było?” Chcieliśmy czegoś niedrogiego, z którego moglibyśmy korzystać przez cały rok, miejsca, z którego naprawdę będziemy uciekać – a nie biegać z tym samym tłumem lub wpadać na ludzi, których znaliśmy z Miasto.

Ale nie chcieliśmy odgryźć więcej, niż mogliśmy przeżuć. To nie mogło być zbyt aspiracyjne ani zbyt duże, by się tego trzymać. Wystarczy mieć poczucie równowagi i ucieczki.

Koleżanka wprowadziła mnie do tego obszaru w pobliżu granicy Nowego Jorku, Connecticut i Massachusetts. Kupiliśmy w małym miasteczku o nazwie Great Barrington, gdzie mogliśmy dojść do naszego wiejskiego targu lub zadzwonić i dostać pizzę z dostawą, jeśli przyjechaliśmy z miasta. Ale jest też wiejski. Nasi sąsiedzi mają kurczaki i krowy.

Kiedy moje małe dzieci po raz pierwszy zobaczyły wiewiórki, nazwały je szczurami. Wiedziałem więc, że najlepszą decyzją, jaką kiedykolwiek podjęliśmy, było oderwanie się od betonu od czasu do czasu i przybycie tutaj.

Kiedy przejeżdżałem obok tego domu, wiedziałem, że to coś wyjątkowego. Ponieważ jesteśmy projektantami i ponieważ sprzedajemy i obracamy domy, myślimy, że im gorszy kształt, tym lepiej. Dom nie był dla nas zbyt zniechęcający, ale dla przeciętnej osoby był – więc dostaliśmy dobrą cenę. Został zbudowany w 1917 roku, a starszy facet, który go posiadał, przed śmiercią przerobił połowę na sklep z antykami. Był dość ciemny i zatęchły, a cały dywan był od ściany do ściany. Udało nam się zachować stare umywalki na cokole, ale poza tym była to całkowita renowacja jelit.

Miłą rzeczą w tym było to, że miał tę „grand-mini” skalę, o której wiedziałem, że nasza rodzina może się powiększać na: na tyle małe, że mogliśmy sobie pozwolić na naprawę, ale z naprawdę wysokimi sufitami i przestronnymi pokoje. Są tu piękne, stare domy wiejskie, ale czasami, kiedy wchodzisz na górę, sufity są dość niskie, a mój mąż ma sześć stóp i cztery cale wzrostu. Nie jest to ogromna posiadłość, ale dom stoi w samym środku bardzo płaskiego akra ze 100-letnimi drzewami. I tego naprawdę nie możesz znaleźć.

W dniu, w którym kupiliśmy go z Robertem, zaczęliśmy rozdzierać dywan. Rozebraliśmy zabite deskami rzeczy i znaleźliśmy na klatce schodowej okno, o którym istnieniu nawet nie wiedzieliśmy. Zdjęliśmy tabliczkę z wejściem z boku domu, w którym był sklep. Zdjęliśmy kilka ścian i kilka wbudowanych szafek, które zmniejszały pokoje, i rozjaśniliśmy wszystko, malując stare podłogi na biało – w rzeczywistości całe piętro na dole. Potem pozwoliliśmy dzieciom wybrać kolorowe plamy (nawet Breaker, nasze czwarte dziecko, które było jeszcze niemowlęciem). Bawiliśmy się tym wszystkim.

Jeśli przyjeżdżasz do Nowej Anglii, bardzo rzadko widzisz superjasny kolor – może na drzwiach wejściowych, ale to wszystko. Wiele domów to ma Małe kobiety rodzaj odczucia. Chcieliśmy po prostu zrobić coś innego i pomieszać to.

Do naszej sypialni wybraliśmy z Robertem jasny pomarańczowy – mamy go od 19 lat. To całkiem zabawne, ponieważ pożyczyliśmy dom przyjaciołom, a ludzie albo go kochają, albo go nienawidzą. I przez lata malowaliśmy nasze okiennice na różne kolory. Mój syn został pewnego dnia podrzucony z randki, a matka powiedziała: „Zawsze kochałam ten dom, ale nienawidzę koloru, który twoja mama wybrała do malowania okiennic. Pomyślałem: Cóż, to całkiem szczere… ją. Ale mój syn ma poczucie humoru i zna swoich rodziców, więc mówi: „Cóż, jeśli poczekasz wystarczająco długo, w przyszłym roku pomalują im inny kolor”.

Ale w kuchni mamy całą ścianę, której nigdy nie pomalujemy, gdzie mierzymy wzrost dzieci. Obok mamy wszystkie lokalne numery telefonów — kręgielnię, kino — po prostu napisane na ścianie. Takie rzeczy nigdy się nie zmienią. Ten dom nie jest cenny. Kiedyś mieliśmy w środku skunksa, a w naszych zlewach cały czas jest mnóstwo biedronek – takie jest życie na wsi. Mamy naprawdę współczesną sztukę, ale okna są krzywe. To trochę miłe. Od czasu do czasu moje dzieci trzaskają drzwiami podczas kłótni i odpada stary szklany sprzęt. Jeśli wszyscy weźmiemy prysznic w tym samym czasie, może to być… trudne. Ale te małe czkawki sprawiają, że jest to zabawne.

Kiedy dostaliśmy ten dom, mieliśmy tylko czworo dzieci; teraz mamy siedem. W miarę jak nasze życie rośnie, wszystko się do niego wlewa. Wyobrażam sobie, że pewnego dnia zabawki kilku wnuków wyleją się na podłogę. Użyliśmy go po 11 września, uciekliśmy tutaj po huraganie Sandy, a teraz czekamy na COVID-19. Mamy szczęście. To było takie sanktuarium. Świętujemy tutaj Boże Narodzenie i wszystkie nasze siódemki dzieci nauczyły się tu jeździć na nartach. Może któryś z nich miał nawet swój pierwszy pocałunek na podwórku na trampolinie? Mój mąż i ja posiadaliśmy 13 domów, a ten jest u nas najdłużej. Pewnego dnia moje dzieci zadecydują, ale miejmy nadzieję, że uda nam się to zachować na zawsze. Życie jest czasami takie szalone, ale cenimy sobie czas tutaj.

---

Jadalnia

---

Główna sypialnia

Do własnej sypialni Cortney i Robert wybrali wprawdzie polaryzującą pomarańczową farbę (by Crayola; linia została wycofana z produkcji) i akcenty inspirowane tęczą. Wisiorek: Kartell. Sztuka: Annę Collier. Łóżko oraz lampy stołowe: Novogratz. Tabela: zabytkowe. Torba: zakupiony w Brazylii.

---

Pokój muzyczny

Breaker, 19-letni syn rodziny, jest piosenkarzem, kompozytorem i pianistą. „Występuje i śpiewa tam cały czas dla rodziny i przyjaciół” – mówi jego tata, Robert. Lustro: 1800 włoski. Fortepian: Samick. Krzesła: rocznik szwedzki. Otomana oraz rekordzista: rocznik amerykański. Dywan: Novogratz. Farba: White White (podłogi) i Linen White, Benjamin Moore.

---

Słoneczna

Po latach szukania światła do tego pokoju, Cortney w końcu znalazła ten żyrandol w kształcie statku w sklepie w Austin – ale potem „zachowali go dodatkowe trzy lata, aby go naprawić”. Leżanka oraz dywan: Dywan ABC i dom. Tekstylia: zabytkowe.

---

Pokoje dla dzieci

Dzieciaki, którym pozwolono wybrać kolor swojego pokoju, wybrały też mocne odcienie: Tallulah (na zdjęciu) i jej siostra Bellamy miały pięć lat, kiedy poszły z Violet by Crayola (przerwane). Żyrandol: Dywan ABC i dom. Łóżko oraz lampa stołowa: Novogratz. Pościel i wszystkie Sztuka: zabytkowe.

Wszystkie sypialnie są stosunkowo kompaktowe, więc kolory rozbrzmiewają. Wolfgang i Breaker wybrali Red by Crayola (wycofana) do swoich ścian. Sztuka: rocznika, Surfing Kowboje. Łóżko: Novogratz. Pościel i szafka nocna: zabytkowe.

---

Obserwuj House Beautiful na Instagramie.

Ta treść jest tworzona i utrzymywana przez stronę trzecią i importowana na tę stronę, aby pomóc użytkownikom podać ich adresy e-mail. Możesz znaleźć więcej informacji na temat tej i podobnych treści na piano.io.