Canadian Cottage Country to miejsce, w którym można być tego lata

Kiedy projektantka Anne Hepfer ją zbudowała wymarzony wypad tuż nad wodą w wiejskiej prowincji Ontario połączyła luksusowy minimalizm z drewnianymi akcentami — plus przyciągające wzrok znaleziska z jej dalekich podróży — aby stworzyć całoroczny wakacyjny raj dla rodziny i przyjaciele.

Kathleen Renda: Kanadyjczycy! Co jest takiego w ich entuzjazmie do domków nad jeziorem?

Anna Hepfer: To zdecydowanie kraj chałup. W każdy piątek wieczorem autostrady wychodzące z Toronto są wypełnione rodzinami odbywającymi pielgrzymkę poza miasto, kajakami i kanoe przywiązanymi do dachów samochodów. Weekendy w domkach to ucieczka od zgiełku idź idź idź współczesnego życia. Opuszczasz miasto i ponownie łączysz się ze swoimi dziećmi, sobą i naturą. Tempo jest znacznie wolniejsze. Jako Amerykanka — przeprowadziłam się do Kanady około 10 lat temu, kiedy wyszłam za mąż za mojego męża — nie znałam całego zjawiska, ale teraz go uwielbiam. Jest coś bardzo medytacyjnego w krystalicznie czystej wodzie, strzelistych białych sosnach i wychodniach surowego szarego granitu.

Jak zintegrowałeś to ustawienie z projektem domku?

Chciałem domu z głęboką relacją z naturą. Zanim zaczęliśmy budować, studiowałem teren, który znajduje się w regionie Jezior Muskoka w Ontario, około dwóch godzin jazdy na północ od Toronto. Zwróciłem uwagę na miejsce wschodu i zachodu słońca, kierunek wiatru i sposób, w jaki światło przebijało się przez gałęzie. Każdy pokój w domu jest zorientowany na jezioro. W lecie panuje bezproblemowa atmosfera między wnętrzem i na zewnątrz. Wiatr unosi się w powietrzu, drzewny zapach sosny pachnie w powietrzu i słychać pluski pływaków na zewnątrz, cieszących się wodą.

Czy otoczenie wpłynęło również na skalę pomieszczeń?

Zrównoważenie tego poczucia ogromu było kluczowe. Pokoje są duże. Wybrałem ogromne, ciężkie belki stropowe z odzysku oraz deski ścienne i podłogowe z szerokich desek sosnowych. W salonie znajduje się ogromny kominek z lokalnie wydobywanego granitu i ściana okien sięgająca 20 stóp wysokości. Patrzysz prosto na kołyszące się sosny; to prawie tak, jakbyś był w domku na drzewie.

We wnętrzach panuje rustykalna prostota.

To było bardzo celowe. Szukałem inspiracji w nowoczesnym belgijskim designie, szukając bezpretensjonalnego, luksusowego minimalizmu. Paleta jest neutralna i monochromatyczna, aby nie odwracać się od piękna na zewnątrz. Poza tym spędzam cały dzień w pracy, nieustannie przyglądając się kolorom i wzorom, więc jest to ucieczka przed intensywną stymulacją wizualną. Podróże to moja pasja, więc starałem się dodać światowy rytm, nakładając na siebie znaczenie zbioru pamiątek z moich podróży.

Jak na zdjęciu żyrafy w jaskini?

Co zabawne, mój mąż i ja kupiliśmy ten obraz Nicka Brandta lata temu, zanim jeszcze odwiedziliśmy Afrykę. Zaintrygowała mnie cisza utworu. Znajomy zapytał, dlaczego wybrałem to, a nie coś bardziej związanego z domkiem. Chociaż zawsze dążę do uzyskania jednolitego wyglądu, nie oznacza to, że wszystko musi być tematyczne. W pokoju znajduje się również ręcznie rzeźbiony stołek z Zimbabwe, ręcznie rzeźbiony japoński stolik kawowy z drewna tekowego i ściany pokryte deskami pochodzącymi ze stodoły w Ontario. Miesza się odcienie i tekstury, a także unikalne elementy, które mają historię.

Słyszałem, że na północy kraju może być całkiem zimno. Jak lodowate jest to jezioro i czy naprawdę w nim pływasz?

Właściwie latem temperatura wody może osiągnąć przyzwoite 78 stopni Fahrenheita – chociaż jeśli zanurzysz się całkowicie w dół, przyznaję, że może być naprawdę chłodno. Ale wychowujemy krzepkie kanadyjskie dzieci — mam dwie pary bliźniaków w wieku 7 i 11 lat. Kiedy zimą wybieramy się na łowienie ryb pod lodem na jeziorze — do domku przychodzimy przez cały rok — dzieci często wskakują do środka. Nazywamy to polarnym ar dipem. Latem zawsze są w wodzie, nurkując, wiosłując i organizując zawody w kłodzie.

Jakie inne zajęcia rodzinne lubisz w domku?

Staramy się stworzyć jak najwięcej wspomnień. Na przykład w każdą niedzielę rano wyjmuję naleśnikarkę i robię słodkie i pikantne naleśniki. Czasem zanoszę mocowania na brunch do hangaru i przygotowuję go na świeżym powietrzu. Organizujemy pokazy talentów, leniwe grille i imprezy z fondue. W deszczowe dni masowo czytamy książki. A trofeum trafia do członka rodziny, który złowi najwięcej pstrągów w sezonie. Z krewnymi i przyjaciółmi odwiedzającymi prawie w każdy weekend i sąsiadami, którzy często wpadają — po prostu podpływają do doków na swoich łodziach — panuje chaos... i najbardziej zabawne, jakie możesz sobie wyobrazić.

Zobacz więcej zdjęć tego wspaniałego domu »

Ta historia pierwotnie ukazała się w majowym wydaniu Dom Piękny.

Ta treść jest tworzona i utrzymywana przez stronę trzecią i importowana na tę stronę, aby pomóc użytkownikom podać ich adresy e-mail. Możesz znaleźć więcej informacji na temat tej i podobnych treści na piano.io.